| s-404
| ὁρῶμεν, ὦ παῖ, κἀπὶ συμφοραῖσί μοι γεγηθὸς ἕρπει δάκρυον ὀμμάτων ἄπο. |
| s-405
| πάρεσμεν· |
| s-406
| ἀλλὰ σῖγ̓ ἔχουσα πρόσμενε. |
| s-407
| ὅρα γε μὲν δὴ κἀν γυναιξὶν ὡς Ἄρης ἔνεστιν· |
| s-408
| εὖ δ̓ ἔξοισθα πειραθεῖσά που. |
| s-409
| ὀτοτοτοτοῖ τοτοῖ, ἀνέφελον ἐνέβαλες οὔ ποτε καταλύσιμον, οὐ δέ ποτε λησόμενον ἁμέτερον οἷον ἔφυ κακόν. |
| s-410
| ἔξοιδα, παῖ, ταῦτ̓· |
| s-411
| ὁ πᾶς ἐμοί, ὁ πᾶς ἂν πρέποι παρὼν ἐννέπειν τάδε δίκᾳ χρόνος· |
| s-412
| μόλις γὰρ ἔσχον νῦν ἐλεύθερον στόμα. |
| s-413
| ξύμφημι κἀγώ· |
| s-414
| τοιγαροῦν σῴζου τόδε. |
| s-415
| τίς οὖν ἂν ἀξίαν γε σοῦ πεφηνότος μεταβάλοιτ̓ ἂν ὧδε σιγὰν λόγων; |
| s-416
| τότ̓ εἶδες, εὖτε θεοί μ̓ ἐπώτρυναν μολεῖν |
| s-417
| ἔφρασας ὑπερτέραν τᾶς πάρος ἔτι χάριτος, εἴ σε θεὸς ἐπόρισεν ἁμέτερα πρὸς μέλαθρα· |
| s-418
| δαιμόνιον αὐτὸ τίθημ̓ ἐγώ. |
| s-419
| τὰ μέν σ̓ ὀκνῶ χαίρουσαν εἰργαθεῖν, τὰ δὲ δέδοικα λίαν ἡδονῇ νικωμένην. |
| s-420
| τί μὴ ποήσω; |
| s-421
| μή μ̓ ἀποστερήσῃς τῶν σῶν προσώπων ἁδονὰν μεθέσθαι. |
| s-422
| ἦ κάρτα κἂν ἄλλοισι θυμοίμην ἰδών. |
| s-423
| ξυναινεῖς; |
| s-424
| νῦν δ̓ ἔχω σε· |
| s-425
| προυφάνης δὲ φιλτάταν ἔχων πρόσοψιν, ἇς ἐγὼ οὐ δ̓ ἂν ἐν κακοῖς λαθοίμαν. |
| s-426
| χρόνου γὰρ ἄν σοι καιρὸν ἐξείργοι λόγος. |
| s-427
| ἃ δ̓ ἁρμόσει μοι τῷ παρόντι νῦν χρόνῳ σήμαιν̓, ὅπου φανέντες ἢ κεκρυμμένοι γελῶντας ἐχθροὺς παύσομεν τῇ νῦν ὁδῷ. |
| s-428
| ὅταν γὰρ εὐτυχήσωμεν, τότε χαίρειν παρέσται καὶ γελᾶν ἐλευθέρως. |
| s-429
| οὐ γὰρ ἂν καλῶς ὑπηρετοίην τῷ παρόντι δαίμονι. |
| s-430
| μῖσός τε γὰρ παλαιὸν ἐντέτηκέ μοι, κἀπεί σ̓ ἐσεῖδον, οὔ ποτ̓ ἐκλήξω χαρᾷ δακρυρροοῦσα· |
| s-431
| πῶς γὰρ ἂν λήξαιμ̓ ἐγώ, ἥτις μιᾷ σε τῇδ̓ ὁδῷ θανόντα τε καὶ ζῶντ̓ ἐσεῖδον; |
| s-432
| εἴργασαι δέ μ̓ ἄσκοπα· |
| s-433
| ἢ γὰρ ἂν καλῶς ἔσωσ̓ ἐμαυτὴν ἢ καλῶς ἀπωλόμην. |
| s-434
| σιγᾶν ἐπῄνεσ̓ ὡς ἐπ̓ ἐξόδῳ κλύω τῶν ἔνδοθεν χωροῦντος. |
| s-435
| εἴσιτ̓, ὦ ξένοι, ἄλλως τε καὶ φέροντες οἷ̓ ἂν οὔ τε τις δόμων ἀπώσαιτ̓ οὔ τ̓ ἂν ἡσθείη λαβών. |
| s-436
| νῦν δ̓ εὐλάβειαν τῶνδε προυθέμην ἐγώ. |
| s-437
| πῶς οὖν ἔχει τἀντεῦθεν εἰσιόντι μοι; |
| s-438
| ὑπάρχει γάρ σε μὴ γνῶναί τινα. |
| s-439
| ἤγγειλας, ὡς ἔοικεν, ὡς τεθνηκότα. |
| s-440
| εἷς τῶν ἐν Ἅιδου μάνθαν̓ ἐνθάδ̓ ὢν ἀνήρ. |
| s-441
| χαίρουσιν οὖν τούτοισιν; |
| s-442
| τελουμένων εἴποιμ̓ ἄν· |
| s-443
| τίς οὗτός ἐστ̓, ἀδελφέ; |
| s-444
| πρὸς θεῶν φράσον. |
| s-445
| οὐχὶ ξυνίης; |
| s-446
| οὐ δέ γ̓ ἐς θυμὸν φέρω. |
| s-447
| οὐκ οἶσθ̓ ὅτῳ μ̓ ἔδωκας εἰς χέρας ποτέ; |
| s-448
| τί φωνεῖς; |
| s-449
| μή μ̓ ἔλεγχε πλείοσιν λόγοις. |
| s-450
| χαῖῤ, ὦ πάτερ· |
| s-451
| πατέρα γὰρ εἰσορᾶν δοκῶ· |
| s-452
| χαῖῤ· |
| s-453
| ἀρκεῖν δοκεῖ μοι· |
| s-454
| τοὺς γὰρ ἐν μέσῳ λόγους πολλαὶ κυκλοῦνται νύκτες ἡμέραι τ̓ ἴσαι, αἳ ταῦτά σοι δείξουσιν, Ἠλέκτρα, σαφῆ. |
| s-455
| εἰ δ̓ ἐφέξετον, φροντίζεθ̓ ὡς τούτοις τε καὶ σοφωτέροις ἄλλοισι τούτων πλείοσιν μαχούμενοι. |
| s-456
| οὐκ ἂν μακρῶν ἔθ̓ ἡμὶν οὐδὲν ἂν λόγων, Πυλάδη, τόδ̓ εἴη τοὔργον, ἀλλ̓ ὅσον τάχος χωρεῖν ἔσω, πατρῷα προσκύσανθ̓ ἕδη θεῶν, ὅσοιπερ πρόπυλα ναίουσιν τάδε. |
| s-457
| ἴδεθ̓ ὅποι προνέμεται τὸ δυσέριστον αἷμα φυσῶν Ἄρης. |
| s-458
| βεβᾶσιν ἄρτι δωμάτων ὑπόστεγοι μετάδρομοι κακῶν πανουργημάτων ἄφυκτοι κύνες, ὥστ̓ οὐ μακρὰν ἔτ̓ ἀμμενεῖ τοὐμὸν φρενῶν ὄνειρον αἰωρούμενον. |
| s-459
| παράγεται γὰρ ἐνέρων δολιόπους ἀρωγὸς εἴσω στέγας, ἀρχαιόπλουτα πατρὸς εἰς ἑδώλια, νεακόνητον αἷμα χειροῖν ἔχων· |
| s-460
| ὁ Μαίας δὲ παῖς Ἑρμῆς σφ̓ ἄγει δόλον σκότῳ κρύψας πρὸς αὐτὸ τέρμα κοὐκέτ̓ ἀμμένει. |
| s-461
| ὦ φίλταται γυναῖκες, ἅνδρες αὐτίκα τελοῦσι τοὔργον· |
| s-462
| ἀλλὰ σῖγα πρόσμενε. |
| s-463
| τί νῦν πράσσουσιν; |
| s-464
| ἡ μὲν ἐς τάφον λέβητα κοσμεῖ, τὼ δ̓ ἐφέστατον πέλας. |
| s-465
| σὺ δ̓ ἐκτὸς ᾖξας πρὸς τί; |
| s-466
| βοᾷ τις ἔνδον· |
| s-467
| οὐκ ἀκούετ̓, ὦ φίλαι; |
| s-468
| ἤκουσ̓ ἀνήκουστα δύστανος, ὥστε φρῖξαι. |
| s-469
| ἰδοὺ μάλ̓ αὖ θροεῖ τις. |
| s-470
| ὦ τέκνον τέκνον, οἴκτιρε τὴν τεκοῦσαν. |
| s-471
| ἀλλ̓ οὐκ ἐκ σέθεν ᾠκτίρεθ̓ οὗτος οὐ δ̓ ὁ γεννήσας πατήρ. |
| s-472
| ὤμοι πέπληγμαι. |
| s-473
| παῖσον, εἰ σθένεις, διπλῆν. |
| s-474
| τελοῦσ̓ ἀραί· |
| s-475
| ζῶσιν οἱ γᾶς ὑπαὶ κείμενοι. |
| s-476
| παλίρρυτον γὰρ αἷμ̓ ὑπεξαιροῦσι τῶν κτανόντων οἱ πάλαι θανόντες. |
| s-477
| καὶ μὴν πάρεισιν οἵδε· |
| s-478
| φοινία δὲ χεὶρ στάζει θυηλῆς Ἄρεος, οὐ δ̓ ἔχω ψέγειν. |
| s-479
| Ὀρέστα, πῶς κυρεῖτε; |
| s-480
| τέθνηκεν ἡ τάλαινα; |
| s-481
| μηκέτ̓ ἐκφοβοῦ μητρῷον ὥς σε λῆμ̓ ἀτιμάσει ποτέ. |
| s-482
| παύσασθε· |
| s-483
| λεύσσω γὰρ Αἴγισθον ἐκ προδήλου. |
| s-484
| εἰσορᾶτε ποῦ τὸν ἄνδῤ; |
| s-485
| θάρσει· |
| s-486
| τελοῦμεν. |
| s-487
| καὶ δὴ βέβηκα. |
| s-488
| τἀνθάδ̓ ἂν μέλοιτ̓ ἐμοί. |
| s-489
| δἰ ὠτὸς ἂν παῦρά γ̓ ὡς ἠπίως ἐννέπειν πρὸς ἄνδρα τόνδε συμφέροι, λαθραῖον ὡς ὀρούσῃ πρὸς δίκας ἀγῶνα. |
| s-490
| ἔξοιδα· |
| s-491
| δίδασκέ με. |
| s-492
| φίλης γὰρ προξένου κατήνυσαν. |
| s-493
| ἦ καὶ θανόντ̓ ἤγγειλαν ὡς ἐτητύμως; |
| s-494
| πάρεστ̓ ἄῤ ἡμῖν ὥστε κἀμφανῆ μαθεῖν; |
| s-495
| ἦ πολλὰ χαίρειν μ̓ εἶπας οὐκ εἰωθότως. |
| s-496
| χαίροις ἄν, εἴ σοι χαρτὰ τυγχάνει τάδε. |
| s-497
| καὶ δὴ τελεῖται τἀπ̓ ἐμοῦ· |
| s-498
| τῷ γὰρ χρόνῳ νοῦν ἔσχον, ὥστε συμφέρειν τοῖς κρείσσοσιν. |
| s-499
| ὦ Ζεῦ, δέδορκα φάσμ̓ ἄνευ φθόνου μὲν οὐ πεπτωκός· |
| s-500
| εἰ δ̓ ἔπεστι νέμεσις, οὐ λέγω. |
| s-501
| χαλᾶτε πᾶν κάλυμμ̓ ἀπ̓ ὀφθαλμῶν, ὅπως τὸ συγγενές τοι κἀπ̓ ἐμοῦ θρήνων τύχῃ. |
| s-502
| αὐτὸς σὺ βάσταζ̓· |
| s-503
| μηκέτ̓ ἄλλοσε σκόπει. |