| s-304
| γυνὴ μὲν οὐ δ̓ ἀνὴρ ἔφυς, σθένεις δ̓ ἔλασσον τῶν ἐναντίων χερί. |
| s-305
| τίς οὖν τοιοῦτον ἄνδρα βουλεύων ἑλεῖν ἄλυπος ἄτης ἐξαπαλλαχθήσεται; |
| s-306
| λύει γὰρ ἡμῖν οὐδὲν οὐ δ̓ ἐπωφελεῖ βάξιν καλὴν λαβόντε δυσκλεῶς θανεῖν. |
| s-307
| πείθου· |
| s-308
| προνοίας οὐδὲν ἀνθρώποις ἔφυ κέρδος λαβεῖν ἄμεινον οὐ δὲ νοῦ σοφοῦ. |
| s-309
| ἀπροσδόκητον οὐδὲν εἴρηκας· |
| s-310
| καλῶς δ̓ ᾔδη σ̓ ἀπορρίψουσαν ἁπηγγελλόμην. |
| s-311
| οὐ γὰρ δὴ κενόν γ̓ ἀφήσομεν. |
| s-312
| εἴθ̓ ὤφελες τοιάδε τὴν γνώμην πατρὸς θνῄσκοντος εἶναι· |
| s-313
| πᾶν γὰρ ἂν κατειργάσω. |
| s-314
| ἄσκει τοιαύτη νοῦν δἰ αἰῶνος μένειν. |
| s-315
| ὡς οὐχὶ συνδράσουσα νουθετεῖς τάδε. |
| s-316
| ζηλῶ σε τοῦ νοῦ, τῆς δὲ δειλίας στυγῶ. |
| s-317
| ἀνέξομαι κλύουσα χὤταν εὖ λέγῃς. |
| s-318
| ἀλλ̓ οὔ ποτ̓ ἐξ ἐμοῦ γε μὴ πάθῃς τόδε. |
| s-319
| ἄπελθε· |
| s-320
| σοὶ γὰρ ὠφέλησις οὐκ ἔνι. |
| s-321
| ἔνεστιν· |
| s-322
| ἀλλὰ σοὶ μάθησις οὐ πάρα. |
| s-323
| ἐλθοῦσα μητρὶ ταῦτα πάντ̓ ἔξειπε σῇ. |
| s-324
| οὐ δ̓ αὖ τοσοῦτον ἔχθος ἐχθαίρω σ̓ ἐγώ. |
| s-325
| ἀλλ̓ οὖν ἐπίστω γ̓ οἷ μ̓ ἀτιμίας ἄγεις. |
| s-326
| τῷ σῷ δικαίῳ δῆτ̓ ἐπισπέσθαι με δεῖ; |
| s-327
| ὅταν γὰρ εὖ φρονῇς, τόθ̓ ἡγήσει σὺ νῷν. |
| s-328
| εἴρηκας ὀρθῶς ᾧ σὺ πρόσκεισαι κακῷ. |
| s-329
| οὐ δοκῶ σοι ταῦτα σὺν δίκῃ λέγειν; |
| s-330
| τούτοις ἐγὼ ζῆν τοῖς νόμοις οὐ βούλομαι. |
| s-331
| ἀλλ̓ εἰ ποήσεις ταῦτ̓, ἐπαινέσεις ἐμέ. |
| s-332
| καὶ μὴν ποήσω γ̓ οὐδὲν ἐκπλαγεῖσά σε. |
| s-333
| βουλῆς γὰρ οὐδέν ἐστιν ἔχθιον κακῆς. |
| s-334
| φρονεῖν ἔοικας οὐδὲν ὧν ἐγὼ λέγω. |
| s-335
| πάλαι δέδοκται ταῦτα κοὐ νεωστί μοι. |
| s-336
| ἄπειμι τοίνυν· |
| s-337
| ἀλλ̓ εἴσιθ̓. |
| s-338
| οὔ σοι μὴ μεθέψομαί ποτε, οὐ δ̓ ἢν σφόδῤ ἱμείρουσα τυγχάνῃς· |
| s-339
| ἀλλ̓ εἰ σεαυτῇ τυγχάνεις δοκοῦσά τι φρονεῖν, φρόνει τοιαῦθ̓. |
| s-340
| ὅταν γὰρ ἐν κακοῖς ἤδη βεβήκῃς, τἄμ̓ ἐπαινέσεις ἔπη. |
| s-341
| ὦ χθονία βροτοῖσι φάμα, κατά μοι βόασον οἰκτρὰν ὄπα τοῖς ἔνερθ̓ Ἀτρείδαις, ἀχόρευτα φέρουσ̓ ὀνείδη· |
| s-342
| τίς ἂν εὔπατρις ὧδε βλάστοι; |
| s-343
| οὐδεὶς τῶν ἀγαθῶν γὰρ ζῶν κακῶς εὔκλειαν αἰσχῦναι θέλει νώνυμος, ὦ παῖ παῖ. |
| s-344
| ὡς καὶ σὺ πάγκλαυτον αἰῶνα κοινὸν εἵλου, τὸ μὴ καλὸν καθοπλίσασα, δύο φέρειν ἐν ἑνὶ λόγῳ, σοφά τ̓ ἀρίστα τε παῖς κεκλῆσθαι. |
| s-345
| ἆῤ, ὦ γυναῖκες, ὀρθά τ̓ εἰσηκούσαμεν ὀρθῶς θ̓ ὁδοιποροῦμεν ἔνθα χρῄζομεν; |
| s-346
| τί δ̓ ἐξερευνᾷς καὶ τί βουληθεὶς πάρει; |
| s-347
| τίς οὖν ἂν ὑμῶν τοῖς ἔσω φράσειεν ἂν ἡμῶν ποθεινὴν κοινόπουν παρουσίαν; |
| s-348
| ἴθ̓, ὦ γύναι, δήλωσον εἰσελθοῦσ̓ ὅτι Φωκῆς ματεύουσ̓ ἄνδρες Αἴγισθόν τινες, |
| s-349
| οὐκ οἶδα τὴν σὴν κληδόν̓· |
| s-350
| ἀλλά μοι γέρων ἐφεῖτ̓ Ὀρέστου Στρόφιος ἀγγεῖλαι πέρι. |
| s-351
| ὥς μ̓ ὑπέρχεται φόβος. |
| s-352
| φέροντες αὐτοῦ σμικρὰ λείψαν̓ ἐν βραχεῖ τεύχει θανόντος, ὡς ὁρᾷς, κομίζομεν. |
| s-353
| εἴπερ τι κλαίεις τῶν Ὀρεστείων κακῶν, τόδ̓ ἄγγος ἴσθι σῶμα τοὐκείνου στέγον. |
| s-354
| δόθ̓, ἥτις ἐστί, προσφέροντες· |
| s-355
| ὦ φιλτάτου μνημεῖον ἀνθρώπων ἐμοὶ ψυχῆς Ὀρέστου λοιπόν, ὥς σ̓ ἀπ̓ ἐλπίδων οὐχ ὧνπερ ἐξέπεμπον εἰσεδεξάμην. |
| s-356
| νῦν μὲν γὰρ οὐδὲν ὄντα βαστάζω χεροῖν, δόμων δέ σ̓, ὦ παῖ, λαμπρὸν ἐξέπεμψ̓ ἐγώ. |
| s-357
| νῦν δ̓ ἐκλέλοιπε ταῦτ̓ ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ θανόντι σὺν σοί· |
| s-358
| οἴχεται πατήρ· |
| s-359
| τέθνηκ̓ ἐγὼ σοί· |
| s-360
| φροῦδος αὐτὸς εἶ θανών· |
| s-361
| γελῶσι δ̓ ἐχθροί· |
| s-362
| μαίνεται δ̓ ὑφ̓ ἡδονῆς μήτηρ ἀμήτωρ, ἧς ἐμοὶ σὺ πολλάκις φήμας λάθρᾳ προύπεμπες ὡς φανούμενος τιμωρὸς αὐτός. |
| s-363
| ἀπώλεσας δῆτ̓, ὦ κασίγνητον κάρα. |
| s-364
| τοὺς γὰρ θανόντας οὐχ ὁρῶ λυπουμένους. |
| s-365
| πᾶσιν γὰρ ἡμῖν τοῦτ̓ ὀφείλεται παθεῖν. |
| s-366
| τί λέξω; |
| s-367
| ποῖ λόγων ἀμηχανῶν ἔλθω; |
| s-368
| κρατεῖν γὰρ οὐκέτι γλώσσης σθένω. |
| s-369
| τί δ̓ ἔσχες ἄλγος; |
| s-370
| πρὸς τί τοῦτ̓ εἰπὼν κυρεῖς; |
| s-371
| τόδ̓ ἔστ̓ ἐκεῖνο, καὶ μάλ̓ ἀθλίως ἔχον. |
| s-372
| οὐ δή ποτ̓, ὦ ξέν̓, ἀμφ̓ ἐμοὶ στένεις τάδε; |
| s-373
| τί δή ποτ̓, ὦ ξέν̓, ὧδ̓ ἐπισκοπῶν στένεις; |
| s-374
| ἐν τῷ διέγνως τοῦτο τῶν εἰρημένων; |
| s-375
| καὶ μὴν ὁρᾷς γε παῦρα τῶν ἐμῶν κακῶν. |
| s-376
| καὶ πῶς γένοιτ̓ ἂν τῶνδ̓ ἔτ̓ ἐχθίω βλέπειν; |
| s-377
| πόθεν τοῦτ̓ ἐξεσήμηνας κακόν; |
| s-378
| εἶτα τοῖσδε δουλεύω βίᾳ. |
| s-379
| τίς γάρ σ̓ ἀνάγκῃ τῇδε προτρέπει βροτῶν; |
| s-380
| μήτηρ καλεῖται, μητρὶ δ̓ οὐδὲν ἐξισοῖ. |
| s-381
| οὐ δ̓ οὑπαρήξων οὐ δ̓ ὁ κωλύσων πάρα; |
| s-382
| ὃς ἦν γάρ μοι σὺ προὔθηκας σποδόν. |
| s-383
| ὦ δύσποτμ̓, ὡς ὁρῶν σ̓ ἐποικτίρω πάλαι. |
| s-384
| μόνος βροτῶν νυν ἴσθ̓ ἐποικτίρας ποτέ. |
| s-385
| μόνος γὰρ ἥκω τοῖς ἴσοις ἀλγῶν κακοῖς. |
| s-386
| οὐ δή ποθ̓ ἡμῖν ξυγγενὴς ἥκεις ποθέν; |
| s-387
| ἐγὼ φράσαιμ̓ ἄν, εἰ τὸ τῶνδ̓ εὔνουν πάρα. |
| s-388
| ἀλλ̓ ἐστὶν εὔνουν, ὥστε πρὸς πιστὰς ἐρεῖς. |
| s-389
| μέθες τόδ̓ ἄγγος νῦν, ὅπως τὸ πᾶν μάθῃς. |
| s-390
| μὴ δῆτα πρὸς θεῶν τοῦτό μ̓ ἐργάσῃ, ξένε. |
| s-391
| πείθου λέγοντι κοὐχ ἁμαρτήσει ποτέ. |
| s-392
| οὔ φημ̓ ἐάσειν. |
| s-393
| εὔφημα φώνει· |
| s-394
| πρὸς δίκης γὰρ οὐ στένεις. |
| s-395
| πῶς τὸν θανόντ̓ ἀδελφὸν οὐ δίκῃ στένω; |
| s-396
| οὔ σοι προσήκει τήνδε προσφωνεῖν φάτιν. |
| s-397
| οὕτως ἄτιμός εἰμι τοῦ τεθνηκότος; |
| s-398
| πῶς εἶπας, ὦ παῖ; |
| s-399
| ἦ ζῇ γὰρ ἁνήρ; |
| s-400
| τήνδε προσβλέψασά μου σφραγῖδα πατρὸς ἔκμαθ̓ εἰ σαφῆ λέγω. |
| s-401
| ὦ φθέγμ̓, ἀφίκου; |
| s-402
| μηκέτ̓ ἄλλοθεν πύθῃ, |
| s-403
| ἔχω σε χερσίν; |