| s-401
| ἡ δὲ μηθέν, φησί, σοί, ψυχή, μελέτω· |
| s-402
| μαθεῖν γὰρ αἰσθέσθαι θ̓ ἅμα Ὀλυμπιονικῶν νυκτὸς ἀθλητῶν δυεῖν πληγὴν παρὰ πληγὴν τί δύναταί ποτ̓ ἤθελον. |
| s-403
| αἰτουμένην λέγουσι τὴν πυγήν ποτε ὑπὸ τοῦ βασιλέως Μανίαν Δημητρίου ἀνταξιῶσαι δωρεὰν καὐτόν τινα. |
| s-404
| δόντος δ̓ ἐπιστρέψασα μετὰ μικρὸν λέγει Ἀγαμέμνονος παῖ, νῦν ἐκεῖν̓ ἔξεστί σοι. |
| s-405
| εἶναι δοκῶν αὐτόμολος ἄνθρωπος ξένος καὶ παρεπιδημήσας Ἀθήνησίν ποτε τὴν Μανίαν μετεπέμψαθ̓, ὅσον ᾔτησε δούς. |
| s-406
| εἰς τὸν πότον δ̓ ἦν συμπαρειληφώς τινας ἐκ τῆς πόλεως τῶν ἐπιγελᾶν εἰθισμένων ἅπαντα τοῖς τρέφουσιν αἰεὶ πρὸς χάριν· |
| s-407
| βουλόμενος εἶναι γλαφυρὸς ἀστεῖός θ̓ ἅμα, τῆς Μανίας ἄριστα παιζούσης σφόδρα ἀνισταμένης τε πολλάκις, εἰς δασύποδα αὐτὴν ἐπικροῦσαι βουλόμενος πρὸς τῶν θεῶν, μειράκια, τί δοκεῖ τῶν ἀγρίων ὑμῖν ποτε ἐν τοῖς ὄρεσι τάχιστα θηρίον τρέχειν; |
| s-408
| ὁ δὲ στρατιώτης ὑπό τι δὴ σκυθρωπάσας ἀπεπέμψατ̓ αὐτήν· |
| s-409
| οὐ γὰρ σὺ φεύγων ἀπέβαλες τὴν ἀσπίδα, μὰ τὴν Ἀφροδίτην, ἀλλ̓ ὁ σοὶ χρήσας τότε. |
| s-410
| ἐν συμποσίῳ δ̓, ὥς φασι, παρὰ τῇ Μανίᾳ παρεδέξατ̓ αὐτὴν τῶν πονηρῶν τις πάνυ. |
| s-411
| κᾆθ̓ ὡς ἐπηρώτησε πότεῤ ἄνω θέλεις ἐλθοῦσ̓ ἅμα βαλεῖν ἢ κάτω; |
| s-412
| ὑπό τι γὰρ δέδοικά σε μή μου προπεσούσης τοὐμπλόκιον ὑπεκτράγῃς. |
| s-413
| καὶ ἄλλων δὲ ἑταιρῶν ἀπομνημονεύματα ὁ Μάχων συνήγαγεν, ὧν οὐκ ἄκαιρόν ἐστιν κατὰ τὸ ἑξῆς μνημονεῦσαι. |
| s-414
| παρὰ Γναθαίνῃ Δίφιλος πίνων ποτὲ ψυχρὸν γ̓, ἔφη, τἀγγεῖον, ὦ Γνάθαιν̓, ἔχεις. |
| s-415
| τῶν σῶν γάρ, εἶπεν, ἐπιμελῶς, ὦ Δίφιλε, εἰς αὐτὸ γ̓ αἰεὶ δραμάτων ἐμβάλλομεν. |
| s-416
| ἡ δ̓ εἶπε τῶν σῶν δραμάτων γὰρ ἐπιμελῶς εἰς αὐτὸν αἰεὶ τοὺς προλόγους ἐμβάλλομεν. |
| s-417
| μαστιγίας μώλωπας ὑψηλοὺς ἔχων μετὰ τῆς Γναθαίνης ἀπὸ τύχης ἀνεπαύετο. |
| s-418
| περιλαμβάνουσα δ̓ αὐτόν, ὡς ἀνώμαλον τὸ νῶτον εἶχε παντελῶς, τάλαν, τάλαν ἄνερ, πόθεν ἔχεις ταῦτ̓, ἔφη, τὰ τραύματα; |
| s-419
| κἀκεῖνος αὐτῇ συντόμως ἀπεκρίνατο ὅτι παῖς ποτ̓ ὢν ἀνείλατ̓ εἰς πυρὰν ὅτε παίζων μετά τινων ἡλικιωτῶν ἐνέπεσεν. |
| s-420
| ναὶ τὴν φίλην Δήμητρα, δικαίως τοι δέρος, ἄνθρωπε, φησίν, ἐξεδάρης ἀκόλαστος ὤν. |
| s-421
| παρὰ Δεξιθέᾳ δειπνοῦσα θᾐταίρᾳ ποτὲ Γνάθαινα, τοὔψον ἀποτιθείσης πᾶν σχεδὸν τῆς Δεξιθέας τῇ μητρί, νὴ τὴν Ἄρτεμιν, εἰ, φησίν, ᾔδειν, ἡ Γνάθαινα, τοῦτ̓ ἐγώ, τῇ μητρὶ συνεδείπνουν ἄν, οὐχὶ σοί, γύναι. |
| s-422
| ἐπεὶ προέβη τοῖς ἔτεσιν ἡ Γνάθαινα καὶ ἤδη τελέως ἦν ὁμολογουμένη σορός, εἰς τὴν ἀγορὰν λέγουσιν αὐτὴν ἐξίναι καὶ τοὔψον ἐφορᾶν καὶ πολυπραγμονεῖν πόσου πωλεῖθ̓ ἕκαστον. |
| s-423
| εἶτ̓ ἰδοῦσα κατὰ τύχην ἱστῶντα κρεοπώλην τιν̓ ἀστεῖον πάνυ τῇ θ̓ ἡλικίᾳ σφόδρα νέον ὦ πρὸς τῶν θεῶν, μειράκιον, ὁ καλός, φησί, πῶς ἵστης; |
| s-424
| φράσον. |
| s-425
| Στρατοκλῆς δύ̓ ἐρίφους προῖκ̓ ἐδίδου τοῖς γνωρίμοις λοπάδας δ̓ ἐνάλμους ἐπισυνήρτυεν, δοκῶν καὶ διψᾶν ὑποδιπλοῦσθ̓ ἂν εἰς τὴν αὔριον τοῖς ἐπισυνάπτειν βουλομένοις τὸν ἑωθινόν, μακρὰς δὲ πράττειν εἰς τὰ λοιπὰ ξυμβολάς. |
| s-426
| Γνάθαινα δ̓ αὑτῆς εἶπε πρὸς ἐραστήν τινα στραγγευόμενον ὁρῶσα περὶ τὰς συμβολάς, Στρατοκλῆς ἐπ̓ ἐρίφοις, φησί, χειμῶνας ποιεῖ. |
| s-427
| ἀναγώγως δέ πως τοῦ μειρακίσκου καὶ τυραννικώτερον αὐτῇ συναντήσαντος ἐμβλέψασα τῇ θυγατρὶ μετ̓ αὐτῆς συμπορευομένῃ λέγει· |
| s-428
| δικαιότερον ἦν, ὦ τέκνον, νὴ τὼ θεώ... |
| s-429
| καὶ Γναθαινίου δέ γε τῆς θυγατριδῆς αὐτῆς τάδε ἀναγράφει· |
| s-430
| εἰς τὰς Ἀθήνας παρεπιδημήσας ξένος σατράπης πάνυ γέρων, ὡς ἐνενήκοντ̓ ὢν ἐτῶν, Κρονίοις ἀπιοῦσαν εἶδε τὴν Γναθαίνιον μετὰ τῆς Γναθαίνης ἐξ Ἀφροδισίου τινός, τὸ τ̓ εἶδος αὐτῆς τοὺς ῥυθμούς τε καταμαθὼν ἐπυνθάνετο μίσθωμα πράσσεται πόσον τῆς νυκτός· |
| s-431
| ἡ Γνάθαινα δ̓ εἰς τὴν πορφύραν καὶ τὰ δόρατ̓ ἀποβλέψασα δραχμὰς χιλίας ἔταξεν. |
| s-432
| ὁ δ̓ ἄφνω καιρίμην πληγεὶς παπαῖ, ζωγρεῖς, γύναι, φήσ̓, ἕνεκα τοῦ στρατιωτικοῦ· |
| s-433
| μνᾶς πραξαμένη δὲ πέντε τὰς σπονδὰς ποοῦ καὶ στρῶσον ἡμῖν ἔνδον. |
| s-434
| μοὶ μὲν δὸς ὅσον ἐπιθυμεῖς, πάτερ· |
| s-435
| ἀνάγωγος ὢν δὲ καὶ βάναυσος παντελῶς ἐν σκυτοτομείῳ μετά τινων καθήμενος κατεσχόλαζε τῆς Γναθαινίου λέγων, ἑτέρῳ τρόπῳ μὲν συγγεγενῆσθαι μηδενί, ἑξῆς καθιππάσθαι δ̓ ὑπ̓ αὐτῆς πεντάκις. |
| s-436
| μετὰ ταῦτ̓ ἀκούσας Ἀνδρόνικος τὸ γεγονὸς ἐκ τῆς Κορίνθου προσφάτως ἀφιγμένος ὀργιζόμενος πικρῶς τε λοιδορούμενος παρὰ τὸν πότον ταῦτ̓ ἔλεγε τῇ Γναθαινίῳ, αὐτὸν μὲν ἀξιοῦντα μὴ τετευχέναι τούτου παῤ αὐτῆς μηδέποτε τοῦ σχήματος, ἐν τῷδε δ̓ ἑτέρους ἐντρυφᾶν μαστιγίας. |
| s-437
| ἔπειτεν εἰπεῖν φασι τὴν Γναθαίνιον· |
| s-438
| περιλαμβάνειν γὰρ οὐκ ἐδοκίμαζον, τάλαν, ἄνθρωπον ἄχρι τοῦ στόματος ἠσβολωμένον· |
| s-439
| διὰ τοῦθ̓ ὑπέμεινα πολὺ λαβοῦσα χρυσίον, ἐφιλοσόφησά θ̓, ἵν̓ ἄκρον ὡς μάλιστα καὶ ἐλάχιστον αὐτοῦ περιλάβω τοῦ σώματος. |
| s-440
| ἡ γραῦς δ̓ ἀγανακτήσασα τάλαν, ἔφη, τέκνον; |
| s-441
| περίλαβε, φησί, καὶ φίλησον, εἰ θέλει. |
| s-442
| ἔπειτεν αὐταῖς ἐπί τινος στενῆς ὁδοῦ κακὸς παλαιστὴς ἐνέτυχέν τις τῶν ἀεὶ ἐν τοῖς ἀγῶσιν ἐπιμελῶς ἡττωμένων· |
| s-443
| ὃς οὐ δυνάμενος τότε παρελθεῖν ῥᾳδίως, ἀλλὰ στενοχωρῶν εἶπεν ὦ τρισάθλιε ὀνηλάτ̓, εἰ μὴ θᾶττον ἐκστήσῃ ποτὲ ἐκ τῆς ὁδοῦ, τὰ γύναια ταυτὶ καταβαλῶ σὺν τοῖς ὀναρίοις, φησί, καὶ ταῖς ἀστράβαις. |
| s-444
| οὐδέποτε γὰρ τοῦτ̓ ἐστί σοι πεπραγμένον. |
| s-445
| ἑξῆς δὲ καὶ ταῦτ̓ ἀναγράφει· |
| s-446
| Λαίδα λέγουσι τὴν Κορινθίαν ποτὲ Εὐριπίδην ἰδοῦσαν ἐν κήπῳ τινὶ πινακίδα καὶ γραφεῖον ἐξηρτημένον ἔχοντ̓· |
| s-447
| ἀπόκριναι, φησίν, ὦ ποιητά μοι, τί βουλόμενος ἔγραψας ἐν τραγῳδίᾳ ἔρῤ, αἰσχροποιέ; |
| s-448
| καταπλαγεὶς δ̓ Εὐριπίδης τὴν τόλμαν αὐτῆς σὺ γάρ, ἔφη, τίς εἶ, γύναι; |
| s-449
| ἡ δὲ γελάσασ̓ ἀπεκρίθη· |
| s-450
| ἡ Γλυκέριον λαβοῦσα παῤ ἐραστοῦ τινος Κορίνθιον παράπηχυ καινὸν λῄδιον ἔδωκεν εἰς γναφεῖον· |
| s-451
| εἶτ̓ ἐπεὶ τέλος ἔδοξ̓ ἔχειν, πέμψασα τὴν θεραπαινίδα τὸ μισθάριον ἔχουσαν ἐκέλεὐ ἀποφέρειν θοἰμάτιον. |
| s-452
| ὁ γναφεὺς δ̓ εἶπεν· |
| s-453
| ἂν γ̓ ἐλᾳδίου ταρτημόριά μοι, φησί, προσενέγκῃς τρία, κόμισαι. |
| s-454
| τὸ κωλῦον γάρ ἐστι τοῦτό με. |
| s-455
| ὁ τοῦ Σοφοκλέους Δημοφῶν ἐρώμενος τὴν Αἶγα Νικὼ πρεσβυτέραν οὖσαν ποτὲ νέος ὢν ἔτ̓ αὐτὸς εἶχεν. |
| s-456
| ἐπεκαλεῖτο δ̓ Αἴξ, ὅτι τὸν μέγαν δὴ κατέφαγεν ἐραστήν ποτε Θαλλὸν· |
| s-457
| παρεγενήθη γὰρ εἰς τὴν Ἀττικὴν ὠνησόμενος χελιδονείους ἰσχάδας Ὑμήττιόν τε φορτιούμενος μέλι. |
| s-458
| Ἵππην λέγουσι τὴν ἑταίραν Θεόδοτον ἔχειν ἐραστὴν τὸν ἐπὶ τοῦ χόρτου τότε γενόμενον. |
| s-459
| αὕτη δ̓ ὀψὲ τῆς ὥρας ποτὲ εἰσῆλθεν ἐπὶ κώθωνα πρὸς τὸν βασιλέα Πτολεμαῖον· |
| s-460
| εἰώθει δὲ συμπίνειν αἰεὶ αὐτῷ. |
| s-461
| λέγει δ̓ οὖν ὑστεροῦσα παρὰ πολύ· |
| s-462
| Πτολεμαῖε, διψῶ, φησί, παππία, σφόδρα· |
| s-463
| ἀλλ̓ ἐγχεάτω μοι τέτταρας κοτύλας πιεῖν εἰς τὴν μεγάλην. |
| s-464
| ἔπειτεν ὁ βασιλεὺς λέγει· |
| s-465
| δοκεῖς γάρ μοι πολύν, Ἵππη, πάνυ χόρτον, φησί, καταβεβρωκέναι. |
| s-466
| Φρύνην ἐπείρα Μοίριχος τὴν Θεσπικήν· |
| s-467
| κἄπειτεν αἰτήσασαν αὐτὸν μνᾶν μίαν ὁ Μοίριχος μέγ̓, εἶπεν· |
| s-468
| οὐ πρῴην δύο χρυσοῦς λαβοῦσα παρεγένου ξένῳ τινί; |
| s-469
| περίμενε τοίνυν καὶ σύ, φησίν, ἕως ἂν οὗ βινητιάσω, καὶ τοσοῦτον λήψομαι. |
| s-470
| Πύθων, φήσ̓, ἐπεὶ ἤδη διάμεστος τῶν ὑείων ἐγένετο, ἐπ̓ αἴγεἰ οἷός ἐστιν ἀνακάμπτειν πάλιν. |
| s-471
| μέχρι μὲν τούτων μνημονεύω τῶν ὑπὸ τοῦ Μάχωνος εἰρημένων. |
| s-472
| αἱ γὰρ καλαὶ ἡμῶν Ἀθῆναι τοσοῦτον πλῆθος ἤνεγκαν ἑταιρῶν, περὶ ὧν ἐπεξελεύσομαι ὅσον γε δύναμαι, ὅσον ὄχλον εὐανδροῦσα πόλις οὐκ ἔσχεν. |
| s-473
| αὕτη δὲ ἦν γναφέως θυγάτηρ. |
| s-474
| τῆς δὲ Γναθαίνης ἤρα δεινῶς, ὡς καὶ πρότερον εἴρηται, Δίφιλος ὁ κωμῳδιοποιός, ὡς καὶ Λυγκεὺς ὁ Σάμιος ἐν τοῖς Ἀπομνημονεύμασιν ἱστορεῖ. |
| s-475
| ἐν ἀγῶνι οὖν ποτε αὐτὸν ἀσχημονήσαντα σφόδρα ἀρθῆναι ἐκ τοῦ θεάτρου συνέβη καὶ οὐδὲν ἧττον ἐλθεῖν πρὸς τὴν Γνάθαιναν. |
| s-476
| κελεύοντος οὖν τοῦ Διφίλου ὑπονίψαι τοὺς πόδας αὐτοῦ τὴν Γνάθαιναν, ἡ δὲ τί γάρ, εἶπεν, οὐκ ἠρμένος ἥκεις; |
| s-477
| σφόδρα δ̓ ἦν εὔθικτος πρὸς τὰς ἀποκρίσεις ἡ Γνάθαινα. |
| s-478
| καὶ ἄλλαι δὲ ἑταῖραι μέγα ἐφρόνουν ἐφ̓ αὑταῖς, παιδείας ἀντεχόμεναι καὶ τοῖς μαθήμασι χρόνον ἀπομερίζουσαι· |
| s-479
| διόπερ καὶ εὔθικτοι πρὸς τὰς ἀπαντήσεις ἦσαν. |
| s-480
| κατηγοροῦντος γοῦν ποτε Στίλπωνος Γλυκέρας παρὰ πότον ὡς διαφθειρούσης τοὺς νέους, ὥς φησι Σάτυρος ἐν τοῖς Βίοις, ὑποτυχοῦσα ἡ Γλυκέρα τὴν αὐτήν, ἔφη, ἔχομεν αἰτίαν, ὦ Στίλπων. |
| s-481
| γυνὴ τοι σώματος δἰ ἀργίαν ψυχῆς φρόνησιν ἐντὸς οὐκ ἀργὸν φορεῖ. |
| s-482
| Γναθαίνης δὲ πολλὰς ἀποκρίσεις ἀνέγραψεν ὁ Λυγκεύς. |
| s-483
| παρασίτου γάρ τινος ὑπὸ γραὸς τρεφομένου καὶ τὸ σῶμα εὖ ἔχοντος, χαριέντως γ̓, ἔφη, ὦ νεανίσκε, τὸ σωμάτιον διάκεισαι. |
| s-484
| τί οὖν οἴει, εἰ μὴ ἐδευτεροκοίτουν; |
| s-485
| τῷ λιμῷ ἄν, ἔφη, ἀπέθανες. |
| s-486
| Παυσανίου δὲ τοῦ Λάκκου ὀρχουμένου καὶ εἰς κάδον τινὰ ἐμπεσόντος, ὁ λάκκος, ἔφη, εἰς τὸν κάδον ἐμπέπτωκεν. |
| s-487
| νεανίσκων δέ τινων παρὰ πότον ὑπὲρ αὐτῆς τυπτόντων ἑαυτοὺς ἔφη πρὸς τὸν ἡττώμενον θάρρει, παιδίον; |
| s-488
| οὐ γὰρ στεφανίτης ὁ ἀγών ἐστιν, ἀλλ̓ ἀργυρίτης. |
| s-489
| Φρύνης δὲ πικρότερον εἰπούσης αὐτῇ εἰ δὲ λίθον, ἔφη, εἶχες, ἀποψήσασθαι ἄν σοι ἔδωκα. |
| s-490
| Ἀνδρονίκου δὲ τοῦ τραγῳδοῦ ἀπ̓ ἀγῶνός τινος, ἐν ᾧ τοὺς Ἐπιγόνους εὐημερήκει, πίνειν μέλλοντος παῤ αὐτῇ καὶ τοῦ παιδὸς κελεύοντος τὴν Γνάθαιναν προαναλῶσαι ὀλόμενε παίδων, ἔφη, ποῖον εἴρηκας λόγον. |
| s-491
| πρὸς δὲ ἀδολέσχην τινὰ διηγούμενον ὅτι παραγέγονεν ἀφ̓ Ἑλλησπόντου πῶς οὖν, φησίν, εἰς τὴν πρώτην πόλιν οὐχ ἧκες τῶν ἐκεῖ; |
| s-492
| τοῦ δ̓ εἰπόντος εἰς ποίαν; εἰς Σίγειον εἶπεν. |
| s-493
| Χαιρεφῶντος δ̓ ἀκλήτου ἐπὶ δεῖπνον ἐλθόντος, προπιοῦσα ποτήριον αὐτῷ ἡ Γνάθαινα λαβέ, ἔφησεν, ὑπερήφανε. |
| s-494
| τί γὰρ οἴει με ἐν τρισὶν ἡμέραις καταβεβρωκέναι; |
| s-495
| Μετάνειρα δὲ ἡ ἑταίρα, Δημοκλέους τοῦ παρασίτου Λαγυνίωνος ἐπίκλην καταπεσόντος ἔν τινι κονιάματι, καὶ γὰρ σύ, φησί, σαυτὸν ἔδωκας οὗ ψῆφοι εἰσίν. |
| s-496
| διαπηδῶντος δ̓ αὐτοῦ ἐπὶ τὴν πλησίον κλίνην πρόσεχε, φησί, μὴ ἀνατραπῇς. |
| s-497
| τοῦτο ἱστορεῖ Ἡγήσανδρος. |
| s-498
| Ἀριστόδημος δ̓ ἐν δευτέρῳ Γελοίων Ἀπομνημονευμάτων Γνάθαιναν, φησί, δύο ἐμισθώσαντο, στρατιώτης καὶ μαστιγίας· |
| s-499
| ἀναγωγότερον οὖν τοῦ στρατιώτου λάκκον αὐτὴν εἰπόντος πῶς; ἔφησεν· |
| s-500
| ἐμμελὴς δ̓ ἦν πάνυ ἡ Γνάθαινα καὶ οὐκ ἀνάστειος ἀποφθέγξασθαι· |