Ստեղծագործությունը վերձիգ-ներշնչուն մի մեղեդիով էր սկսվում, և դա նոր հնչողություն էր Արամ Խաչատրյանի սիմֆոնիկ մտածողությանը սովոր երաժշտասերիս համար:
Steġçagorçowt’yownë verjig-neršnčown mi meġediov ēr sksvowm, ew da nor hnčoġowt’yown ēr Aram Xačatryani simfonik mtaçoġowt’yanë sovor eražštaseris hamar.
«Քնարական պոեմի» այդ «վերձիգ-ներշնչունը» ինձ համար մարմին առավ, երբ առաջին անգամ տեսա երկի հեղինակին՝ կոմպոզիտոր Ջիվան Տեր-Թադևոսյանին. մտերիմները նրան Ջոնիկ էին ասում՝ այդ մասին հետո պիտի իմանայի:
«K’narakan poemi» ayd «verjig-neršnčownë» inj hamar marmin aṙav, erb aṙaǰin angam tesa erki heġinakin, kompozitor J̌ivan Ter-T’adewosyanin. mterimnerë nran J̌onik ēin asowm, ayd masin heto piti imanayi.
Սենյակում գնաց-եկավ, հետո դաշնամուրի բաց ստեղնաշարի երկու ծայրերի ստեղներին մի-մի մատով ծլնկացրեց ու, կարծես առանց իր հարցին կարևորություն տալու, ասաց ինձ.
Հետո պիտի իմանայի, որ այդ տարիներին Կ. Սարաջյանի անվան երաժշտական դպրոցի տնօրենն էր, և տարիներ անց պիտի իմանայի նաև, որ կոմպոզիտորների միության նախագահ Էդվարդ Միրզոյանը շատ կարևորում էր նրա գործունեությունը այդ պաշտոնում՝ համարելով, որ այս տեսակ վարչական-կազմակերպական աշխատանքը մեծապես նպաստում է երիտասարդ ստեղծագործողների անհատականության ձևավորմանը:
Heto piti imanayi, or ayd tarinerin K. Saraǰyani anvan eražštakan dproc’i tnòrenn ēr, ew tariner anc’ piti imanayi naew, or kompozitorneri miowt’yan naxagah Ēdvard Mirzoyanë šat kareworowm ēr nra gorçowneowt’yownë ayd paštonowm, hamarelov, or ays tesak varčakan-kazmakerpakan ašxatank’ë meçapes npastowm ē eritasard steġçagorçoġneri anhatakanowt’yan jewavormanë.
Հետո պիտի իմանայի նաև, որ ջութակահար է եղել և քանի՜-քանի տարի նվագել է Հայաստանի պետական սիմֆոնիկ նվագախմբում (այն տարիներին, երբ ես սիմֆոնիկ համերգներ էի հաճախում, նա այնտեղ արդեն չէր նվագում):
Heto piti imanayi naew, or ǰowt’akahar ē eġel ew k’ani!-k’ani tari nvagel ē Hayastani petakan simfonik nvagaxmbowm (ayn tarinerin, erb es simfonik hamergner ēi hač̣axowm, na aynteġ arden čēr nvagowm).
Շատ հետո պիտի իմանայի, որ սիմֆոնիկ նվագախմբի կարողություններին հասու, դրա հսկայական ձայնակայքին տիրապետող կոմպոզիտոր էր և այդ փորձը կուտակել էր նվագախմբում աշխատելու տարիներին:
Šat heto piti imanayi, or simfonik nvagaxmbi karoġowt’yownnerin hasow, dra hskayakan jaynakayk’in tirapetoġ kompozitor ēr ew ayd p’orjë kowtakel ēr nvagaxmbowm ašxatelow tarinerin.
Այդ օրերին օդը կարծես լցված էր սիմֆոնիայի անսովոր ռիթմերով, պարադոքսալ խաղի արտասովոր հնչողական վայրիվերումներով, լույսի ու մութի՝ մեզանում մինչ այդ չեղած համադրությունների դրամատուրգիական հագեցածությամբ…
Կարճ ժամանակ անց այս սիմֆոնիան հնչեց նաև Մոսկվայում՝ երիտասարդ կոմպոզիտորների ստեղծագործությունների համամիութենական ստուգատեսի համերգաշարի վերջին համերգին:
Այդ երեկո Ջոնիկը Պ. Ի. Չայկովսկու անվ. մեծ համերգասրահ մտավ որպես մայրաքաղաքային երաժշտասերին քիչ հայտնի հեղինակ և այնտեղից դուրս եկավ որպես համամիութենական ճանաչման արժանացած կոմպոզիտոր. վկա՝ լսարանի հսկայական խանդավառությունը:
Ayd ereko J̌onikë P. I. Čaykovskow anv. meç hamergasrah mtav orpes mayrak’aġak’ayin eražštaserin k’ič haytni heġinak ew aynteġic’ dowrs ekav orpes hamamiowt’enakan č̣anačman aržanac’aç kompozitor. vka, lsarani hskayakan xandavaṙowt’yownë.
Համերգից հետո ես տեսա, թե ինչպես նա ելավ արտիստական մուտքից՝ շրջապատված ինձ անծանոթ մի խումբ մարդկանցով, որոնք նրան նստեցրին այն ժամանակներում խիստ հարգի սև «Վոլգա» և տարան…
Hamergic’ heto es tesa, t’e inčpes na elav artistakan mowtk’ic’, šrǰapatvaç inj ançanot’ mi xowmb mardkanc’ov, oronk’ nran nstec’rin ayn žamanaknerowm xist hargi sew «Volga» ew taran…