s-15
news-005P-00080BO9
Մենք պարզում էինք քսանկոպեկանոցը, ու մինչև ինքը հին թերթից կոն էր սարքում, որ սերմը լցնի մեջը, մենք ուսումնասիրում էինք Կաթողիկեի խորհրդավոր ներսը` մուգ կարմիր թավշից վարագույրը, ոսկեգույն գործված խաչը, սառը պատերի մեջ տաք վառվող երկու մոմերը, տգեղ թվացող սրբապատկերները, ու էդ աղքատիկ եկեղեցին արևածաղիկ ծախող պառավի հսկողությամբ էնքան հարուստ տեսք ուներ, ու երբ պառավն ամեն անգամ ասում էր՝ «էկան գողանան, տանեն»՝ ավելի էի համոզվում, որ գանձեր կան մեջը, ու մուգ կարմիր թավշե վարագույրի հետևում են:
Menk’ parzowm ēink’ k’sankopekanoc’ë, ow minčew ink’ë hin t’ert’ic’ kon ēr sark’owm, or sermë lc’ni meǰë, menk’ owsowmnasirowm ēink’ Kat’oġikei xorhrdavor nersë, mowg karmir t’avšic’ varagowyrë, oskegowyn gorçvaç xačë, saṙë pateri meǰ tak’ vaṙvoġ erkow momerë, tgeġ t’vac’oġ srbapatkernerë, ow ēd aġk’atik ekeġec’in arewaçaġik çaxoġ paṙavi hskoġowt’yamb ēnk’an harowst tesk’ owner, ow erb paṙavn amen angam asowm ēr, «ēkan goġanan, tanen», aveli ēi hamozvowm, or ganjer kan meǰë, ow mowg karmir t’avše varagowyri hetewowm en.