Dependency Tree

Universal Dependencies - Icelandic - IcePaHC

LanguageIcelandic
ProjectIcePaHC
Corpus Partdev

Select a sentence

Showing 103 - 202 of 4865 • previousnext

s-103 mun þér það hér ekki týja því Eiríkur konungur og Gunnhildur drottning hafa mér því heitið. ég skal rétt hafa af hverju máli þar er þeirra ríki stendur yfir.
s-104 Ég mun færa fram sönn vitni fyr konungi og dómöndum. Þóra hlað hönd móðir Ásgerðar var her tekin heiman frá Þóris bróður síns. og annað sinni af Aurlandi frá Brynjólfs.
s-105 Fór hún þá af landi á braut með víkingum og útlögum konungs.
s-106 og í þeirri útlegð. gátu þau Björn dóttur þessa Ásgerði.
s-107 er furða um Egil er hann ætlar gera ómæt öll orð Eiríks konungs. Það fyrst þú Egill hefir verið hér í landi síðan er Eiríkur konungur gerði þig útlægan og það þótt þú hafir fengið ambáttar. kalla hana arf genga.
s-108 Vil ég þess krefja dómendur. þeir dæmi mér allan arf Bjarnar.
s-109 En dæmi Ásgerði ambátt konungs. því hún var svo getin þá var faðir hennar og móðir í útlegð konungs.
s-110 Þá tók Arinbjörn til máls.
s-111 Vitni munum vér fram bera Eiríkur konungur til þess. og láta eiða fylgja. það var skilið í sætt þeirra Þóris föður míns. og Bjarnar hölds. Ásgerður dóttir þeirra Bjarnar og Þóru. var til arfs leidd eftir Björn föður sinn. og svo það sem yður er sjálfum kunnugt konungur. þú gerðir Björn ílendan.
s-112 Og öllu því máli var þá lukt er áður hafði milli staðið sættar manna.
s-113 Konungur svarar ekki skjótt máli hans.
s-114 Þá kvað Egill..
s-115 Arinbjörn lét þá fram bera vitnis burðinn tólf menn.
s-116 og allir vel til valdir.
s-117 og höfðu allir þeir heyrt á sætt þeirra Þóris og Bjarnar og buðu þá konungi og dómöndum sverja þar eftir.
s-118 dómendur vildu taka eiða þeirra. ef konungur bannaði eigi.
s-119 konungur sagði hann myndi þar hvorki vinna leggja á það lof eða bann.
s-120 Þá tók til máls Gunnhildur drottning.
s-121 Sagði svo. Þetta er undarlegt konungur. hvernig þú lætur Egil þenna inn mikla vefja mál öll fyr þér.
s-122 Eða hvort myndir þú eigi móti honum mæla þótt hann kallaði til konung dómsins í hendur þér.
s-123 En þótt þú viljir enga úrskurði veita þá er Önundi lið . Þá skal ég það eigi þola. Egill troði svo undir fótum vina mína hann taki með sér rangindi sín þetta af Önundi.
s-124 En hvar ertu Ask maður.
s-125 far þú til með sveit þína þar sem dómendur eru.
s-126 og lát eigi dæma rangyndi þessi.
s-127 Síðan hljóp Ask maður og þeir sveitungar til dómsins.
s-128 Skáru í sundur véböndin.
s-129 og brutu niður stengurnar.
s-130 En hleyptu á braut dómöndum.
s-131 Þá gerðist þys mikill á þinginu.
s-132 En menn voru þar allir vopn lausir.
s-133 Þá mælti Egill. Hvort mun Bergönundur heyra orð mín.
s-134 Heyri ég sagði hann.
s-135 Þá vil ég bjóða þér hólmgöngu. og það við berjumst hér á þinginu.
s-136 hafi þetta land og lausa aura er sigur fær.
s-137 En þú ver hvers manns níðingur ef þú þorir eigi.
s-138 Þá svaraði Eiríkur konungur. Ef þú Egill ert allfús til berjast þá skulum vér það veita þér.
s-139 Egill svaraði.
s-140 hefi ég þar til lagt mörg orð fyrir Steinar og beðið hann sættast við Þorstein, því mér hefir í hvern stað verið Þorsteinn sparari til meins eða svívirðingar.
s-141 og veldur því en mikla ást og vinátta. og forn félags skapur er með okkur Egill hefur verið síðan er við Egill fæddumst hér upp báðir samtímis.
s-142 brátt mun það reynast segir Egill, hvort þú Önundur mælir þetta af nokkrum aloga.
s-143 eða er sumt af hégóma við þótt ég ætla það síður vera munu.
s-144 Man ég þá daga er hvorumtveggja okkrum myndi það ólíklegt þykja við myndum sökum sækjast eða stilla eigi svo sonu okkra þeir fari eigi með fíflsku slíkri sem ég heyri hér horfist til.
s-145 Sýnist mér það ráð meðan við erum á lífi og svo nær staddir deilu þeirra. við tökum mál þessi undir okkur.
s-146 Semjum síðan og setjum niður.
s-147 En látum eigi þá Tungu Odd eða Einar etja saman sonum okkrum sem kapal hestum.
s-148 Látum þá annað hafa héðan í frá til févaxtar sér en taka á slíku.
s-149 Þá stóð Önundur upp og mælti. Rétt segir þú Egill það er okkur ó fallið. vera á því þingi er synir okkrir deila.
s-150 Skal okkur aldrei það henda vera þeir vanskörungar sætta þá eigi.
s-151 vil ég Steinar þú seljir mál öll mér í hendur.
s-152 og látir mig síðan með fara sem mér sýnist.
s-153 Eigi veit ég það sagði Steinar hvort ég vil kasta niður málum mínum svo búnu. Því ég hefi áður leitað mér liðsemdar við stórmenni.
s-154 Vil ég svo einu málum ljúka það líki vel Oddi eða Einari.
s-155 Síðan ræddu þeir Steinar og Oddur sín á milli.
s-156 sagði Oddur svo. Efna vil ég Steinar við þig lið semd þá er ég hét þér.
s-157 veita þér til laga eða þeirra ma þú þar satt mér hafa þín fórráð vel í hald komið jafnan.
s-158 Skaltu fyrir ráða.
s-159 En ekki mun ég undrast þótt báðir við iðrumst þessa síðar.
s-160 Síðan seldi Steinar Önundi í hönd málin.
s-161 og skyldi hann þá sækja eða sættast svo sem lög kenndu til.
s-162 En þegar er Önundur réð fyrir málum þessum. þá gekk hann til fundar við þá feðga Egil og Þorstein.
s-163 vil ég sagði Önundur þú Egill skapir og skerir einn allt um þessi mál sem þú vilt. Því ég trúi þér best til skipa mínum málum bæði þessum og öðrum.
s-164 Síðan tókust þeir Önundur og Þorsteinn í hendur og nefndu sér votta.
s-165 og fylgdi það vottnefnu. Egill skyldi einn gera um mál þessi svo sem hann vill allt óskorað hér á þingi og lauk svo málum þessum.
s-166 Síðan gengu menn heim til búða sinna.
s-167 Þorsteinn lét leiða til búðar Egils yxn þrjú og lét þar höggva til þingnestis.
s-168 En er þeir Tungu Oddur og Steinar komu heim til búðar. þá sagði Oddur svo. hefir þú Steinar og feðgar ráðið fyrir lykt mála þinna.
s-169 telst ég úr laus við þig um liðveislu þá er ég hét þér því svo var mælt með okkur. ég skyldi veita þér svo þú kæmir málum þínum fram eða til lykta þeirra er þér hugnaði. Hverngan veg sem þér gefst sættar gerð Egils.
s-170 Steinar segir Oddur hafi honum lið veitt.
s-171 segir þeirra vinátta skal sýnu betri en áður hefur verið.
s-172 og vil ég sagði hann það kalla þú sért laus frá öllu máli við mig því er þú varst í bundinn.
s-173 En of kveldið fóru þar dómar út.
s-174 og er ekki þess getið hér í frásögn. þar yrði eitt til tíðinda dómunum.
s-175 Frá Agli Skalla Gríms syni og Önundi.
s-176 Egill Skalla Gríms son gekk í þingbrekku um daginn eftir og með honum Þorsteinn og allur flokkur þeirra.
s-177 Þar kom þá og Steinar og þeir Önundur feðgar.
s-178 Tungu Oddur var þar þá. og þeir Einar báðir.
s-179 En er menn höfðu þar mælt lögmálum sínum. þá stóð Egill upp og mælti svo. hvort eru þeir Steinar og Önundur hér feðgar svo þeir megi nema orðaskil hvað ég mæli hér.
s-180 Önundur svarar.
s-181 Sagði þeir voru þar.
s-182 Þá vil ég sagði Egill ljúka upp sættar gerð. milli þeirra Þorsteins sonar míns. og Steinars Sjóna sonar.
s-183 Hef ég þar upp það mál er Grímur faðir minn kom hingað til lands og nam hér lönd öll um Mýrar og víða um hérað. og tók sér bústað Borg. og ætlaði þar landeign til. En gaf vinum sínum landakosti þar út í frá svo sem þeir byggðu síðan.
s-184 Hann gaf Ána bústað Ánabrekku. þar sem Önundur og Steinar hafa síðan búið.
s-185 Vitum vér það allir Önundur og svo þú Steinar hver landamerki eru milli Borgar og Ánabrekku þar ræður Hafslækur.
s-186 Var ekki það Steinar þú gerðir ó vitandi það er þú vildir leggja undir þig landeign Þorsteins. og hugðir hann skyldi vera svo mikill ættleri hann myndi vera vilja ræningi þinn. því þú Steinar og Önundur faðir þinn. og hans faðir þáðu lönd af mér og Grími föður mínum.
s-187 En Þorsteinn drap fyrir þér þræla þína tvo.
s-188 er það öllum mönnum auðsýnt þeir hafa fallið á verkum sínum og eru þeir óbóta menn. og heldur er þeir voru þrælar er þó væri svo slíku hefði bellt frjálsir menn. En fyrir það er þú Steinar hugðist ræna myndu Þorstein landeign þeirri er ég lét koma í hendur honum. Og ég hafði áður í arf tekið eftir föður minn.
s-189 þar skaltu laust láta þitt land þar Ána brekku. og hafa eigi fyrir.
s-190 Það skal og fylgja þú skalt hvorki hafa bústað vista far hér í héraði fyrir sunnan Lang á. Og vera á brottu frá Ána brekku. áður liðnir fardagar þessir. En falla ó heilagur fyrir Þorsteini og öllum þeim mönnum er honum vilja lið veita þegar eftir fardaga ef þú vilt eigi á braut fara eða nokkurn hlut eigi halda þann er ég hef á lagt við þig.
s-191 En er Egill settist niður. þá nefndi Þorsteinn votta gerð hans.
s-192 Þá mælti Önundur Sjóni: Það mun vera Egill mál manna gerð er þú hefur upp sagða heldur skökk og oss heldur ó hagfelld.
s-193 er það frá mér segja ég hef allan mig við lagt skirra vandræðum þeirra.
s-194 En héðan í frá skal ég ekki af spara það er ég gera til ó þurftar Þorsteini.
s-195 Hitt mun ég ætla sagði Egill hluti ykkar feðga muni vera því verri er deildir vorar standa lengur.
s-196 Hugða ég Önundur þú myndir það vita ég hef haldið réttu máli fyrir þeim mönnum er stærri bokkar hafa verið en svo sem þið feðgar eruð.
s-197 En Oddur og Einar er dregist hafa til svo mjög til þessa máls munu hér skapnaðar virðing hafa hlotið af því.
s-198 Þorgeir blundur systur son Egils var þar á þinginu og hafði gengið hart liðveislu við Þorstein.
s-199 hann bað Egil og þá Þorstein koma sér til staðfestu út þangað á Mýrar.
s-200 hann bjó áður fyrir sunnan Hvít á fyrir neðan Blunds vatn.
s-201 Egill tók vel á því.
s-202 og fýsti Þorstein þeir léti hann þangað fara.

Text viewDownload CoNNL-U