| s-301
| – Կեցի՛ր , – կը կանչէ Խրիսթինա: |
| s-302
| Չկամութեամբ գլուխս ետ կը դարձնեմ, ջանալով խուսափիլ շունին նայելէ: |
| s-303
| Խրիսթինա կը տատամսի երկվայրկեան մը, յետոյ սպասողական ակնարկս բռնելով կ՚ըսէ կարմրելով. |
| s-304
| – Եթէ քեզ ալ վռնտէ, մեզի՛ եկուր… մաման կը համոզեմ… |
| s-305
| Տուն կը դառնամ կէսգիշերին մօտ միայն. ամբողջ օրը թափառած եմ միայնակ: |
| s-306
| Տուն մտնելուս պէս մայրս վրաս կը յարձակի. |
| s-307
| – Ո՞ւր էիր, ծօ՛ , ժամուն նայա՞ծ ես, – յետոյ յանկարծ կը նկատէ, որ մինակ եմ, կը պաղի ակնթարթի մը մէջ եւ կ՚աւելցնէ սարսափահար, – շունն ո՞ւր է… |
| s-308
| – Ի՞նչպէս թէ ուր է, չըսի՞ր որ վռնտեմ, ես ալ ջուրը ձգեցի, խեղդեցի… |
| s-309
| – Խե՞նդ ես, ծօ, – կը պոռայ մէկէն եւ դուրս կը վազէ: |
| s-310
| – Միքքի՜ , Միքքի՜ …, – մօրս ձայնը կ՚արձագանգէ գիշերուան մէջ եւ անպատասխան կը մնայ: |
| s-311
| – Ծօ՛ , ի՞նչ ըրիր շունը, ո՞ւր է, – կ՚ըսէ ետ դառնալով, – մազերը հովէն խառնուած են, նայուածքին մէջ սարսափի արտայայտութիւն կայ: |
| s-312
| – Դուն չըսի՞ր …, – կը սկսիմ անհամարձակ: |
| s-313
| – Բան մըն էր, ըսի… ատի խելքի պառկելի՞ք բան է… շունը ետ բե՛ր … արա՛գ … ի՞նչ իրաւունքով, – յանկարծ հեծկլտալու կը սկսի, ոչ այնպէս ջղացնցական, ինչպէս առաւօտեան, այլ կամացուկ եւ զուսպ, – շունը ետ բե՛ր , – կ՚ըսէ լացին մէջէն, – չամչցա՞ր , հօրդ վերջին նուէրը… ծօ՛ , դուն խիղճ ունի՞ս … |
| s-314
| Օրուան մէջ երկրորդ անգամն ըլլալով կեցած եմ սենեակին մէջտեղը շուարած. բան մը կայ, որ չեմ հասկնար: |
| s-315
| Յետոյ անհամարձակ կը մօտենամ մօրս, զգուշութեամբ մը կը գրկեմ ուսերը եւ կը շշնջամ ականջն ի վար. |
| s-316
| – Մի՛ լար, չխեղդեցի, Խրիսթինային տունը մնաց… հիմա կ՚երթամ կը բերեմ… |
| s-317
| Գ. |
| s-318
| Յետոյ ոչինչ կար: |
| s-319
| Ամէն բան վերջացաւ մէկ կրակոցով միայն: |
| s-320
| Յունուարեան պաղ երեկոյ մը հեռաձայն մը լուր կու տայ, որ Պր. Հրանդը սպաննած են: |
| s-321
| Գաղութն ալեկոծ է. ամէնուր շշուկներ, ենթադրութիւններ, յաջորդ օրը շատ մը հայերու խանութները գոց են, առտուընէ ինչ-որ ապուշներ հեռաձայնային ահաբեկչութեան կ՚ենթարկեն համայնքը: |
| s-322
| Ամէնուն ուշադրութիւնը հեռատեսիլի պաստառներուն գամուած է. տեղ մը ցոյցեր տեղի կ՚ունենան. |
| s-323
| «Մենք բոլորս հայ ենք»: |
| s-324
| Շաբաթ մը վերջ մայրս ամէն բան որոշած է ալ, եւ թէեւ 18 տարեկան տղայ մըն եմ արդէն, բայց իմ կարծիքս հարցնող չկայ: |
| s-325
| Շիտակը, շատ ալ չեմ ընդդիմանար: |
| s-326
| Պիտի հեռանանք: |
| s-327
| Մեծ հօրս տէտէին պապին մեծ հայրը գաւառէն եկաւ Իսթանպուլ նոր կեանքի մը յոյսով եւ ատկէ հարիւր յիսուն տարի վերջ իր տոհմին վերջին ներկայացուցիչը՝ 18ամեայ տղեկ մը իր մօրը հետ պիտի հեռանայ քաղաքէն, հարիւր յիսուն տարուան յոյսը վերջնականապէս կորսնցուցած: |
| s-328
| Մայրս փութով գործերը կարգադրեց, եւ պաղ առաւօտ մը, Փետրուարի վերջաւորութեան, դուռը կղպեցինք եւ սնտուկներս շալկած՝ քալեցինք դէպի նաւամատոյց: |
| s-329
| Հակառակ անոր, որ որոշած եմ վերջին անգամ այցելել տարի մը առաջ մեռած Միքքիի գերեզմանը, չեմ երթար: |
| s-330
| Խրիսթինան նաւամատոյց եկեր է մեզի «երթաք բարի» ըսելու, սակայն խոժոռ նայուածքս տեսնելով, չի համարձակիր մօտենալ: |
| s-331
| Վերջին անգամ նաւուն վրայէն կը նայիմ մանկութեանս կղզիին, յետոյ միայնակ կեցած Խրիսթինային, եւ նայուածքս ուրիշ կողմ կը դարձնեմ: |
| s-332
| Պիտի լամ, բայց տարիներ վերջ միայն: |
| s-333
| Հոն է որ կը հասկնամ. ամառնային պատմութիւնները պիտի վերջանան ձմրան: |
| s-334
| Օգոստոս, 2014 |