Dependency Tree

Universal Dependencies - Faroese - FarPaHC

LanguageFaroese
ProjectFarPaHC
Corpus Parttrain

Select a sentence

Showing 103 - 202 of 1020 • previousnext

s-103 Tann, sum ikki trýr, er longu dömdur, við tað at hann ikki hevur trúð á navn hins einborna Guðs sonar.
s-104 Men hesin er dómurin, at ljósið er komið í heimin og menniskjuni elskaðu myrkrið meira enn ljósið, at gerningar teirra vóru óndir. at ein og hvör, sum ger tað, ilt er, hatar ljósið og kemur ikki til ljósið, til tess at gerningar hansara ikki skulu verða átalaðir.
s-105 Men tann, sum ger sannleikan, kemur til ljósið, til tess at gerningar hansara mega verða opinberir, at teir eru gjördir í Guði.'
s-106 Eftir hetta kom Jesus og lærusveinar hansara til Júdeulands, og har dvaldist hann við teimum og doypti.
s-107 Men Jóhannes doypti eisini í Ænon, nær við Salem, at har var nógv vatn.
s-108 Og tey komu hagar og lótu seg doypa. at enn var Jóhannes ikki kastaður í fongsil.
s-109 kom upp trætumál millum lærusveina Jóhannesar og Jöda um reinsan.
s-110 Og teir komu til Jóhannesar og sögdu við hann: ' Rabbi, tann sum var hjá tær hinumegin Jórdan, hann sum vitnaði um, , hann doypir, og allir koma til hansara.'
s-111 Jóhannes svaraði og segði: ' Maður kann als einki taka, uttan tað verður honum givið av himlinum.
s-112 Tit eru sjálvir vitni míni, at eg segði: Eg eri ikki Kristus, men: Eg eri sendur undan honum.
s-113 Tann, sum hevur brúðrina, er brúðgómur; men vinur brúðgómsins, sum stendur hjá honum og lýðir á hann, gleðist inniliga um rödd brúðgómsins.
s-114 Henda gleðin mín er vorðin fullkomin.
s-115 Hann eigur at vaksa, men eg at minka.
s-116 Tann, sum kemur omanfrá, er yvir öllum; tann, sum er av jörðini, er av jörðini og talar av jörðini; tann, sum kemur av himni, er yvir öllum; og tað, sum hann hevur sæð og hoyrt, tað vitnar hann, og eingin tekur ímót vitnisburði hansara.
s-117 Tann, sum hevur tikið ímót vitnisburði hansara, hevur staðfest, at Guð er sannorðaður. at tann, sum Guð sendi út, talar Guðs orð; at hann gevur ikki andan eftir máli.
s-118 Faðirin elskar sonin og hevur givið honum allar lutir upp í hendur.
s-119 Tann, sum trýr á sonin, hevur ævigt lív; men tann, sum er syninum ólýðin, skal ikki síggja lívið, men vreiði Guðs verður verandi yvir honum.'
s-120 Harrin fekk at vita, at Fariseararnir hövdu hoyrt, at Jesus fekk fleiri lærusveinar og doypti fleiri enn Jóhannes, at Jesus ikki sjálvur doypti, men lærusveinar hansara fór hann úr Júdeu og fór avstað aftur til Galileu.
s-121 Men hann mátti leggja ferð sína gjögnum Sámáriu.
s-122 Hann kemur til eina bygd í Sámáriu, sum eitur Sikar, nær við tað lendið, sum Jákup gav Jósefi, syni sínum.
s-123 Men har var Jákups brunnur.
s-124 Jesus var móður av ferðini, settist hann niður har við brunnin; tað var um sætta tíma.
s-125 Ein kona úr Sámáriu kemur at draga upp vatn.
s-126 Jesus sigur við hana: ' Gev mær at drekka!' at lærusveinar hansara vóru farnir avstað inn í bygdina at keypa mat.
s-127 Sámáriukonan sigur við hann: ' Hvussu kanst , sum ert Jödi, biðja meg, sum eri ein Sámáriukona, um drekka?' at Jödar hava eingi viðurskifti saman við Sámáriumenn.
s-128 Jesus svaraði og segði við hana: ' Um kendi Guðs gávu, og hvör tann er, sum sigur við teg: Gev mær at drekka, mundi biðið hann, og hann hevði givið tær livandi vatn.'
s-129 Konan sigur við hann: ' Harri, hevur einki kerald at draga upp við, og brunnurin er djúpur, hvaðan hevur hitt livandi vatnið?
s-130 Manst vera störri enn faðir okkara, Jákup, sum hevur givið okkum brunnin, og sjálvur drakk úr honum og synir hansara og hansara?'
s-131 Jesus svaraði og segði við hana: ' Ein og hvör, sum drekkur av hesum vatni, skal tysta aftur; men tann, sum drekkur av vatninum, sum eg vil geva honum, skal um ævir ikki tysta; men vatnið, sum eg vil geva honum, skal verða í honum ein kelda av vatni, sum vellir fram til ævigt lív.'
s-132 Konan sigur við hann: ' Harri, gev mær hetta vatnið, til tess at eg ikki skal tysta og ikki koma higar at draga upp.'
s-133 Hann sigur við hana: ' Far avstað og rópa mann tín, og kom higar!'
s-134 Konan svaraði og segði við hann: ' Eg havi ongan mann.'
s-135 Jesus sigur við hana: ' Rætt segði : eg havi ongan mann; at hevur havt fimm menn, og tann, sum hevur, er ikki maður tín.
s-136 Hetta hevur sagt satt.'
s-137 Konan sigur við hann: ' Harri, eg síggi, at ert ein profetur.
s-138 Fedrar okkara tilbóðu á hesum fjallinum, og tit siga, at í Jerúsalem er staðurin, har sum tað eigur at verða tilbiðið.'
s-139 Jesus sigur við hana: ' Trúgv mær, kvinna, tann stund kemur, tit hvörki á hesum fjallinum ella í Jerúsalem skulu tilbiðja faðirin.
s-140 Tit tilbiðja tað, sum tit ikki kenna; vit tilbiðja tað, sum vit kenna, at frelsan kemur frá Jödunum.
s-141 Men tann stund kemur, ja, hon er longu komin, hinir sonnu tilbiðjarar skulu tilbiðja í anda og sannleika; at tað eru slíkir tilbiðjarar, faðirin sökir.
s-142 Guð er andi, og teir, sum tilbiðja hann, eiga at tilbiðja í anda og sannleika.'
s-143 Konan sigur við hann: ' Eg veit, at Messias kemur tað merkir: Kristus; hann kemur, skal hann kunngera okkum alt.'
s-144 Jesus sigur við hana: ' Tað eri eg, tann sum talar við teg.'
s-145 Og í sama komu lærusveinar hansara, og teir undraðust á, at hann talaði við eina konu.
s-146 segði eingin: ' Hvörjum spyrt eftir?' ella: ' Hví talar við hana?'
s-147 læt konan vatnskerald sítt standa eftir og fór avstað inn í bygdina og sigur við fólkini: ' Komið og síggið ein mann, sum hevur sagt mær alt tað, sum eg havi gjört:
s-148 man hann ikki vera Kristus?'
s-149 Tey fóru út úr bygdini og komu til hansara.
s-150 Tess ámillum bóðu lærusveinarnir hann og sögdu: ' Rabbi, tær at eta.'
s-151 Men hann segði við teir: ' Eg havi mat at eta, sum tit ikki vita um.'
s-152 Lærusveinarnir sögdu hvör við annan: ' Man nakar hava borið honum at eta?'
s-153 Jesus sigur við teir: ' Matur mín er at gera vilja hansara, sum meg sendi, og at fullföra gerning hansara.
s-154 Siga tit ikki: ' Enn eru fýra mánaðir, so kemur akurskurðurin?'
s-155 , eg sigi tykkum, lyftið upp eygum tykkara og síggið akrarnar; teir eru longu hvítir til skurðar.
s-156 Tann, sum sker, fær lön, og savnar ávökst til ævigt lív, til tess at bæði tann, sum sáar, og tann, sum sker, skulu gleðast í felagi. at í hesum föri er tað orðtakið satt: ' Ein sáar, annar sker.'
s-157 Eg havi sent tykkum út at skera tað, sum tit ikki hava arbeitt við; aðrir hava arbeitt, og tit eru komnir inn í arbeiði teirra.'
s-158 Men úr teirri bygdini trúðu mangir av Sámáriubúgvum á hann fyri orð konunnar, hon vitnaði: ' Hann hevur sagt mær alt tað, sum eg havi gjört.'
s-159 Sámáriubúgvarnir komu til hansara, bóðu teir hann um at dvölja hjá teimum, og hann dvaldi har tveir dagar.
s-160 Og nógv fleiri trúðu fyri orð hansara.
s-161 Og við konuna sögdu teir: ' Vit trúgva ikki longur fyri talu tína; at sjálvir hava vit hoyrt, og vit vita, at hesin av sonnum er frelsari heimsins.'
s-162 Men eftir hesar tveir dagarnar fór hann burtur haðani til Galileu. at Jesus vitnaði sjálvur, at profetur ikki verður virdur í sínum egna fosturlandi.
s-163 hann kom til Galileu, tóku Galileumenn móti honum, við tað at teir hövdu sæð alt tað, sum hann hevði gjört í Jerúsalem um hátíðina; at teir vóru eisini komnir til hátíðina.
s-164 Hann kom aftur til Kána í Galileu, har sum hann hevði gjört vatnið til vín.
s-165 Og har var ein kongsmaður í Kapernaum, sum sonurin sjúkur hjá.
s-166 hann hoyrdi, at Jesus var komin frá Júdeu til Galileu, fór hann til hansara og bað hann koma oman og gera son sín frískan; at hann at doyggja.
s-167 Jesus segði við hann: ' Síggja tit ikki tekin og undurgerningar, vilja tit ikki trúgva.'
s-168 Kongsmaðurin sigur við hann: ' Harri, kom oman, áðrenn barn mítt doyr!'
s-169 Jesus sigur við hann: ' Far , sonur tín livir!'
s-170 Maðurin trúði orði, sum Jesus segði við hann, og fór avstað.
s-171 Men longu á heimleiðini möttu húskallar hansara honum og bóru honum tey boðini, at barn hansara livdi.
s-172 spurdi hann teir um tíman, nær tað var farið at lætta hjá honum.
s-173 Og teir sögdu við hann: ' Í gjár um sjeynda tíma fór hitasóttin av honum.'
s-174 skildi faðirin, at tað var í tíma, Jesus hevði sagt við hann: ' Sonur tín livir.'
s-175 Og hann trúði sjálvur og alt hús hansara.
s-176 Hetta var annað tekinið, sum Jesus gjördi, hann var komin frá Júdeu til Galileu.
s-177 Eftir hetta var hátíð hjá Jödum, og Jesus fór niðan til Jerúsalem.
s-178 Men í Jerúsalem er við Seyðaliðið ein hylur, sum kallast á hebráiskum máli Betesda og hevur fimm súlnagangir.
s-179 Í teimum mongd av sjúkum fólki, blindum, höltum, visnum, sum bíðaðu eftir, at vatnið skuldi koma í röring; at við hvört fór eingil Harrans niður í hylin og órógvaði vatnið.
s-180 Tann, sum fyrstur fór niðurí, aftan á at vatnið var komið í röring, fekk heilsuna aftur, hvörjum sjúkdómi hann so var sjúkur av.
s-181 Men har var ein maður, sum hevði verið sjúkur í átta og tríati ár.
s-182 Jesus hann liggja har og visti, at hann longu hevði ligið langa tíð, sigur hann við hann: ' Vilt verða frískur?'
s-183 Sjúklingurin svaraði honum: ' Harri, eg havi einki menniskja, sum kann fáa meg út í hylin, vatnið verður órógvað; men við tað sama, eg komi, fer ein annar niðurí undan mær.'
s-184 Jesus sigur við hann: ' Reis teg upp, tak song tína og gakk!'
s-185 Og í stundini varð maðurin frískur, og hann tók song sína og gekk.
s-186 Men tað var hvíludagur tann dagin.
s-187 sögdu Jödarnir við hin mannin, sum heilsubótina hevði fingið: ' Tað er hvíludagur, og hevur ikki loyvi at bera songina.'
s-188 Men hann svaraði teimum: ' Tann, sum gjördi meg frískan, hann segði við meg: ' Tak song tína og gakk!'
s-189 Teir spurdu hann: ' Hvör er tann maður, sum segði við teg: ' Tak song tína og gakk!'
s-190 Men tann, sum hevði fingið heilsubótina, visti ikki, hvör tað var, at Jesus hevði havt seg undan, av at har var nógv fólk á staðinum.
s-191 Eftir hetta hittir Jesus hann í halgidóminum og segði við hann: ' , hevur fingið heilsuna aftur; synda ikki longur, fyri at ikki nakað verri skal henda teg.'
s-192 Maðurin fór avstað og segði Jödunum frá, at tað var Jesus, sum hevði gjört hann frískan.
s-193 Og vóru Jödarnir eftir Jesusi fyri tað, at hann gjördi hetta ein hvíludag.
s-194 Men Jesus svaraði teimum: ' Faðir mín arbeiðir til ; eg arbeiði eisini.'
s-195 Av teirri orsök vóru Jödarnir enn meira hugaðir at fáa hann tiknan av dögum, at hann ikki bert breyt hvíludagshalguna, men eisini kallaði Guð faðir sín og gjördi seg sjálvan Guði líkan.
s-196 tók Jesus til orða og segði við teir: ' Sanniliga, sanniliga sigi eg tykkum: Sonurin kann als einki gera av sær sjálvum, annað enn tað, sum hann sær faðirin gera; at tað, sum hann ger, tað ger eisini sonurin somuleiðis. at faðirin elskar sonin og sýnir honum alt tað, hann sjálvur ger, og hann skal sýna honum störri gerningar enn hesar, til tess at tit skulu undrast. at eins og faðirin vekur upp deyð og ger tey livandi, soleiðis ger eisini sonurin tey livandi, sum hann vil. at heldur ikki dömir faðirin nakran, men hann hevur givið syninum allan dómin, til tess at allir skulu æra sonin, líkasum teir æra faðirin.
s-197 Tann, sum ikki ærir sonin, ærir ikki faðirin, sum sendi hann.
s-198 Sanniliga, sanniliga sigi eg tykkum: Tann, sum hoyrir orð mítt og trýr honum, sum sendi meg, hevur ævigt lív og kemur ikki til dóms, men hann hevur stigið yvirum frá deyðanum til lívið.
s-199 Sanniliga, sanniliga sigi eg tykkum: Tann stund kemur, ja, hon er longu komin, hini deyðu skulu hoyra rödd Guðs sonar, og tey, sum hoyra hana, skulu liva. at eins og faðirin hevur lív í sjálvum sær, soleiðis hevur hann eisini givið syninum at hava lív í sjálvum sær.
s-200 Og hann hevur givið honum vald at halda dóm, av at hann er menniskjusonur.
s-201 Undrist ikki um hetta, at tann stund kemur, öll tey, sum eru í grövunum, skulu hoyra reyst hansara, og tey skulu ganga út, tey, sum hava gjört gott, til lívs uppreisnar, og tey, sum hava gjört ilt, til dóms uppreisnar.
s-202 Eg kann als einki gera av mær sjálvum; eins og eg hoyri, soleiðis dömi eg, og dómur mín er rættvísur, at eg söki ikki vilja mín, men vilja hansara, sum sendi meg.

Text viewDownload CoNNL-U