Universal Dependencies - Low Saxon - LSDC

s-1

LSDC_001_TWE_1894_krisjan_klaover_jw_heinink

In de stad hove y niks eleyrd te hebben, as y mer gefyvd sint - en dát sin ik!

s-2

LSDC_002_OFL_1882_oustfalen_hannover_leichen-predigt_auf_michael_wichman

As de skoolmeister dat hebräiske höyrde, sou kun hee endlik wol denken, dat et keynen anders as de her pastor syn künne, un leyt gelyks lous.

s-3

LSDC_003_OWL_1882_westfalen_paderborn_-_dat_nigge_testamante

Dee kearl het my den drüdden dag ankündigd, un wän ik myne reakeninge mid dem hiamel afsluten wul, sul ik et morgen doon, öävermorgen möcht et wol te late syn.

s-4

LSDC_004_VEL_1880_veluwe_uddel_uddelermeer_a._aarsen_-_de_knecht_van_den_reus

Unse meister segt, dat vake de geleyrde lüde öäver en klein woord, öäver en nüllige sake mekare wel drådnägelen, dat et når is, dat uw de håren der van te barge rysen, dat y der leyd um worden.

s-5

LSDC_005_SLE_1882_sleeswyk_de_markgraef_to_sleeswik_unn_de_buer_to_boklund

As de buur mål to slot weer un de markgråve gerade by disk saet, let hee em herin koamen un by sik sitten an syne sülverne tåfel, un wys em al dat sülvergeskir un al de kostbårkeiden, leyt de muskanten spealen, un den buur van de sköynsten spysen geaven, un vynen wyn dårto, sou veal as hee much.

s-6

LSDC_006_DRE_1875_hoogeveen_j.v.d._veen_azn_-_t_mut_oe_moar_mitloopen

'Du skynst neet in dyn hümöör te weasen', sea Jouke teagen Garrelt.

s-7

LSDC_007_MAR_1843_marksk_Die-Todtenfahrt

Dår is mål eyns to Göttin en visker weasd, dee het syn good broud had, wyl hee dag un nacht up de beyne weasd is; dee het ouk mål noch spaede up den åvend syn tüüg an de Havel dröygd un as hee eavend dårmid vardig is, höyrt hee, dat eyner van de ander syde, dår wår de Röyverbarg ligt, roopt: 'Haal öäver'.

s-8

LSDC_008_OVY_1882_genemuiden_h.w._van_dalfsen_-_n_braand

De prachtige skolen, et nette stadhüüs mid bynå al wat der in was, ouk see vordweynen in de houg upflikkerende vlammen; de karke löyp grout gevår.

s-9

LSDC_009_MKB_1843_meakelenborgsk_De-Eek-un-de-Grashalm

Weynige dage dårnå kam en junge in't holt, dee des nachts pearde höden skul, un de junge makede sik nich wyd van der eyke en grout vüür an, wårby hee sik lagerde un syn pypken smoukede.

s-10

LSDC_010_HOL_1910_as-noch-de-trankrusel-brenn

Jå, wår is de knyptange?

s-11

LSDC_011_HAM_1904_bahnmeester_dood

Wat myn süsterdochter fiks is: dee kan gedanken leasen!

s-12

LSDC_012_NPR_1882_pruussen_konigsberg_-_trine_onn_dschin

Un nu kümt my noch dat, dat myne dochter to'm eyrste in de deenst geit, un hüde hebben wy skoun de vyvuntwintigste oktober.

s-13

LSDC_013_NNI_1882_noordneddersassen_luneburg_willem_schroder_-_reisebreefe_van_kasper_wullkop

Dat höyrt natüürlik Andrees, dee jüst ünden in de köäke sit un sik tee koaken wil.

s-14

LSDC_014_GRO_1872_gronningen_n_oetmiening_ien_n_jachtwaide

Syn vrouwe was der in et eyrste blind vöär; mor en moders ouge sügt skarp, vöäral as y mor eyn kind hebben en juwen man ouk an de tearinge hen gån is.

s-15

LSDC_015_MON_1882_westfalen_rheine_-_jans_riks_un_giad

Do kwaemen see by en handwyser, dee der an den weg stön; dår saeten dree arms an.

s-16

LSDC_016_ACH_1870_achterhook_zutphen_j.h._gallee_-_het_verhaal_van_schele_guurte

Now, elk wiste wel, dat Winkels Hente en byster kwåd wyv was, en dat Winkel, sind dat'e syn eyrste vrouwe nå Marten Eskes ebracht hadde en mid Hente Wonnink etrouwd was, de helle in huus hadde.

s-17

LSDC_017_OFR_1882_oustfreesland_een_sundermartens_avend_un_wat_dar_all_vorher_geit

Myn vrouwe visiteer höär gelyks, neet uut nysgyrigheid, man dat de kinder sik neet to skanden eaten sullen.

s-18

LSDC_018_SUD_suderlandsk_1900+-15-jår_franz-ostenkötter_neheim_hiärmen-slaumayers-liäwensläup

Achter den köen her löypen, dat mochte Hiärmen natüürlik alleyne doon; de vader was men dårto dår, dat Hiärmen tydvordryv hadde.

s-19

LSDC_019_HOL_holsteynsk_1907_johann-heeinrich-fehrs_maren

De beiden vinsteren to westen hadde man mid witte lakens vorhungen, to noorden weer man eyn, un dat stund oapen.

s-20

LSDC_020_HAM_hamborgsk_1911_hein_godenwind_de_admirol_von_moskitonien

Hein höyld de handen an den mund un gröäl al wat hee kun: 'Stüüüüürmaaaann!', de stüürman keyk aver gaar nich eyrst up.

s-21

LSDC_021_OWL_ravensbergsk_1931_heinrich-stolte_ravensberg_der-bauernhof-um-1870

An dem anderen ende van'er küäken stund dee lange eykendisk, wår in'en sommer giaten word.

s-22

LSDC_022_OFL_oustföälsk_1918_wilhelm-henze_wat-sei-alles-maket

Dokter Dreier het mik en ceddel eskreaven, den skölde ik hyr afgeaven, dän kryge ik en plåster, un dat skölde ik mik up dee steade leggen, wår ik dee weydage hadde.

s-23

LSDC_023_NNI_noordneddersassisk_1909_oldenburg_aberglaube-und-sagen-aus-dem-herzogtum-oldenburg

Do kaem dår ouk eyns eyn sik to besteaden un de möller vortelde em gelyks, dat et in de möäle nich richtig weer.

s-24

LSDC_024_SUD_suderlandsk_1878-or-earlier_johann-friedrich-leopold-woeste_de-witte-swane

Hee vorwündert sik un vrågt den waerd, hwat dat bedüdde.

s-25

LSDC_025_VEL_1882_veluwe_hoog-veluwe_-_minnebrief_van_en_sniiersknecht

Et hevt nu gans en gaar gin fatsuun, dat jy myn leevde sou kold en sou vorwerd handelen blyvet.

s-26

LSDC_026_ACH_achterhooksk_1901_ho-ze-knikkert-in-eibarge

Lulef smit, mor raakt niks; hee smit vlak langs Bennad synen klump; of hee üm eraked hevt?

s-27

LSDC_027_MKB_meakelenborgsk_1843_De-witte-Fru-to-Löbnitz

Dat is ouk wår un is döär veale teyken bewysd, dat düslike vordamde saelen, dee im grav keyne rouwe hebben, van god bruked warden de slimmen in tucht to holden.

s-28

LSDC_028_GRO_gronningsk_westerwoldsk_1901_op_aovondproot

Süg, dår koamet dree jungs an up klumpen, man eyne hevt twey steavels up de nakke hangen.

s-29

LSDC_029_NPR_1882_pruussen_rastenburg_-_vom_klooke_schniedake

Dat snyderken leyt sik nich afskrekken un sprook vorgenöögd: 'dat wil ik ouk noch uutrichten.'

s-30

LSDC_030_OVY_1836_deventer_samensproke_tusschen_en_snaak_zoo_as_der_gelukkig_neet_in_de_mennigte_zint_en_en_heeren_knecht

Mor der woanet sou unbesuusd völle ströypers in myn nåberskop, dat der vöär en unnöäse menske neet byster völle oaver en blivt.

s-31

LSDC_031_MAR_1882_brandenborg_neumark_-_de_grusamme_scheeper

Jy seaden, Jy weren my good - geavet my en bewys van un skenket my dissen buk, dee my seyre klook skynt un den ik wol midünder üm råd vrågen müchte.

s-32

LSDC_032_OFR_1882_oustfreesland_bater_is_bater

Hee nam syn pype, kloppede hum uut, stouk hum bedachtig an, leyp noch en pår mål smöykend oaver de deale, un dan sette hee sik.

s-33

LSDC_033_SLE_1882_sleeswyk_kurborg_arndt_-_der_verzauberte_alte_kriegsmann_in_tonningen

As nu de veerde dår hendaal kumt, sou is dår allens in uproor; dår sadelet de ryder eare pearde, as wullen see uutryden, de anderen maket eare geweare un sabels torecht un see loupen alle döärchenander: do wür de soldåt angst un leyt sik van syne kameråden wedder heruptrekken.

s-34

LSDC_034_DRE_drentsk_1851_Ho-baos-Julfring-meende-den-Duvel-in-hoes-te-hebben

Dårup mut 'e de düvel by 'n kop pakked hebben en uuteropen: 'Belsebul! Smalbek! Sikkebård! Kumste her um baas Julfring te halen?'

s-35

LSDC_035_TWE_1830_twente_breef_van_nen_ingezjattenen_van_t_vriezenvjenne

Syne olden wiatet wal, dat my dat heyle getrouw skeyv in de mütse sit; see sint hellig up my as spinnekop; see willet my håste neet tospreaken, mer dat kan my niks vorskealen, ik wil mynen suane ten besten råden, nå myn gooddünken, al willet see ouk van helligheid mid 'en kop teagen de böyme an loupen, en ouw moder segt net sou.

s-36

LSDC_036_MON_1882_westfalen_munster_-_de_kroamer_in_tuhrs_busk

De gemeynen lüde hadden em swårens immer nåsegd, hee miat mid valske ealen un hädde ouk valsk måt un gewicht; men se konnen em doch syn liaven nich ankuamen, un hee word eynen van de anseenliksten un de ryksten kråmers in de stad.

s-37

LSDC_037_WFL-DE_1882_westfalen_bielefeld_-_in_der_spinnstuaben_bi_der_aulen_marigge_un_janhiarm_03

Dat weren alle wakkere un fyne lüdens, dee kort vöär wynachten åvends by der olden Marigge un Janhiarm, iaren man, in der stuaven saeten un spünnen.

s-38

LSDC_038_WFL-DE_1882_westfalen_bielefeld_-_in_der_spinnstuaben_bi_der_aulen_marigge_un_janhiarm_04

See weren uut der nåberskop un döär den hougen sney klabasterd, üm by der goden Marigge in selskop to sitten, dän dan geit de arbeid swanke van der hand, de tyd werdt eynen nich lang, un de slåp kümt ouk nich sou bolde.

s-39

LSDC_039_WFL-DE_1882_westfalen_bielefeld_-_in_der_spinnstuaben_bi_der_aulen_marigge_un_janhiarm_05

Dat spinrad bruke avers keyn lüüd underweagens to drägen, dän jeydet hadde eynen jungen by sik, dee droog dat rad un make den lüde mood, wän de elk reep un mid glönnigen ougen uut den hagen keyk, oader wän see by eyner steade vöärbykaemen, wår man vöär kortens den warwulv seen hadde.

s-40

LSDC_040_WFL-DE_1882_westfalen_bielefeld_-_in_der_spinnstuaben_bi_der_aulen_marigge_un_janhiarm_06

Marigge hadde en pår düchtige knüve in den oaven smiaten, dee brennen nu, un et was sou sköyn warm in der stoaven; avers buten gung de wind kold.

s-41

LSDC_041_WFL-DE_1882_westfalen_bielefeld_-_in_der_spinnstuaben_bi_der_aulen_marigge_un_janhiarm_07

See saeten alle vergenööglik to houpe un de lüdens traeden bolde mid den rechten, bolde mid den linken voot dat rad un de vinger tüägen uut den dysen de fynen spyrs vlas, dee mid spye nat maked wörden un dan düär de sluken as en vuagel up de spole lepen.

s-42

LSDC_042_WFL-DE_1882_westfalen_bielefeld_-_in_der_spinnstuaben_bi_der_aulen_marigge_un_janhiarm_08

En ander lüüd nam den haspel un haspele dat gaarn af un band dat bind mid der fitsen to houpe, wän et knakke.

s-43

LSDC_043_WFL-DE_1882_westfalen_bielefeld_-_in_der_spinnstuaben_bi_der_aulen_marigge_un_janhiarm_09

Marigge gung avers in de kameren un hale eynen korv mid viksebounen, dee nauw in den skouten saeten un sea to Jüsken: ‘Hyr hest du ouk wat to doon, de döppe, dan bruukst du nich immer Wiesken an to glupen!

s-44

LSDC_044_WFL-DE_1882_westfalen_bielefeld_-_in_der_spinnstuaben_bi_der_aulen_marigge_un_janhiarm_10

Sü, dat is al dat drüdde mål, dat see den vadem loupen löt!’

s-45

LSDC_045_WFL-DE_1882_westfalen_bielefeld_-_in_der_spinnstuaben_bi_der_aulen_marigge_un_janhiarm_11

Alle lachen harde up, un Wiesken ward roud as vüür.

s-46

LSDC_046_WFL-DE_1882_westfalen_bielefeld_-_in_der_spinnstuaben_bi_der_aulen_marigge_un_janhiarm_12

Jüsken nam den korv, un Anton, Willem, Adolf un Paiter setten sik by ean, avers sou, dat see de lüdens konnen in't gesicht seen, un döppen.

s-47

LSDC_047_WFL-NL_1856_veluwe_apeldoorn_vaassen_epe_t._van_lohuizen_-_mundus_vult_decipi_03

Sou of en to, as ik eyns en book in de hande kreyg, sag ik wel eyns stån ‘mundus vult decipi’; dagen answyt heb ik rechtevoord gån plüsen en söken, sunder dat ik gewaar kon worden wat et bedüden.

s-48

LSDC_048_WFL-NL_1856_veluwe_apeldoorn_vaassen_epe_t._van_lohuizen_-_mundus_vult_decipi_04

Den meister vroog ik et eyns, dee kon et myn neet seggen, et was latynsk sea hee; den dokter dors ik et neet te vrågen, want dan hadde ik kans dat hee myn de gek anstak, en den domeneer.... jå, dacht ik, dee sol dan wel seggen dit of det is et - en det moot ik dan, sunder teagenpröätys mer gelöyven, of ik wil of neet;

s-49

LSDC_049_WFL-NL_1856_veluwe_apeldoorn_vaassen_epe_t._van_lohuizen_-_mundus_vult_decipi_05

endelik dacht ik: kom an, Knelis, selvens mer eyns an et söken; plåg y uw hersens ouk al en bittyn, as y eigens undersöket, heb y ouk gyn noud, dat en ander uw bedrügt.

s-50

LSDC_050_WFL-NL_1856_veluwe_apeldoorn_vaassen_epe_t._van_lohuizen_-_mundus_vult_decipi_06

Do ik jung was, heeld ik almöägend van leyren, en hebbe ouk noch wat an et latyn edån;

s-51

LSDC_051_WFL-NL_1856_veluwe_apeldoorn_vaassen_epe_t._van_lohuizen_-_mundus_vult_decipi_07

ik hadde, weat y, en neave, dee up de uterske skole lag, nu is hee proponent;

s-52

LSDC_052_WFL-NL_1856_veluwe_apeldoorn_vaassen_epe_t._van_lohuizen_-_mundus_vult_decipi_08

ik weyt noch best, et ging van mensa, mensae, mensarum, mensas, puer en pueri, dat was dan souvöäle as de verbüginge van ‘tåfel’ en ‘junge’; wyder hebbe ik et der dan ouk neet meade ebracht;

s-53

LSDC_053_WFL-NL_1856_veluwe_apeldoorn_vaassen_epe_t._van_lohuizen_-_mundus_vult_decipi_09

toch - det sküt myn dår in - kon ik ouk enkele leedtys, sou as: ‘Iovivat’ en ‘Prosaluut horum Batavorum en Amicorum’; et ging altyd håste van ‘um’ en van ‘arum’;

s-54

LSDC_054_WFL-NL_1856_veluwe_apeldoorn_vaassen_epe_t._van_lohuizen_-_mundus_vult_decipi_10

et was en eiselik gesanik; toch spit et myn noch, dat ik et neet vuleholden hebbe, dan hadde ik nu künnen weaten wat ‘mundus vult decipi’ beteikent.

s-55

LSDC_055_WFL-NL_1856_veluwe_apeldoorn_vaassen_epe_t._van_lohuizen_-_mundus_vult_decipi_11

As ik de sin sou en bittyn nåstuderen, dår et in ofte by stun, dan docht myn, det et sou yts van foppen of vöär de gek holden must hebben, mer ik was neet seaker.

s-56

LSDC_056_WFL-NL_1856_veluwe_apeldoorn_vaassen_epe_t._van_lohuizen_-_mundus_vult_decipi_12

Later geböären et eyns, dat ik en aardig vertelseltyn las; dår stun et wear; twey höäksys stunnen der achter, en krüüssyn dårin, dat weys myn nå underen dår net sou en ding stun, en jå man! dår las ik: ‘De wereld wil bedrogen zijn.’

s-57

LSDC_057_WFL-NL_1894_twente_krisjan_klaover_jw_heinink_02

Vertelsel van nen buur, den et harde werken möde en et pap etten sat was, en et in de stad güng söken.

s-58

LSDC_058_WFL-NL_1894_twente_krisjan_klaover_jw_heinink_03

'Now vertellet et my toch eyns, mynen leven Krisjaon, wat mankeert ow dan toch eigenlik?' vröög ne junge burinne an höären man, den net van et land in et huus was ekommen en de pette verdretig en verdraid up den brandbak hadde esmetten.

s-59

LSDC_059_WFL-NL_1894_twente_krisjan_klaover_jw_heinink_04

'Wat my mankeert, Treeze?

s-60

LSDC_060_WFL-NL_1894_twente_krisjan_klaover_jw_heinink_05

Dat wet y net sou good as ikke, dat do y!

s-61

LSDC_061_WFL-NL_1894_twente_krisjan_klaover_jw_heinink_06

Ik sin et sat, altyd in de swarte aerde te wölen en my dan des åvends in de keyte doud te vervealen...

s-62

LSDC_062_WFL-NL_1894_twente_krisjan_klaover_jw_heinink_07

Ik wol, dat ik in de stad sat!'

s-63

LSDC_063_WFL-NL_1894_twente_krisjan_klaover_jw_heinink_08

'Och heyre, jå!

s-64

LSDC_064_WFL-NL_1894_twente_krisjan_klaover_jw_heinink_09

Dat kon my ouk sou völle nich verskellen!'

s-65

LSDC_065_WFL-NL_1894_twente_krisjan_klaover_jw_heinink_10

'Now, dan segge ik ow, dat wy der hen gåt, dat segge ik!

s-66

LSDC_066_WFL-NL_1894_twente_krisjan_klaover_jw_heinink_11

Hard werken en dan noch halv hungerlyden, dår bedanke ik vöär, dat do ik!

s-67

LSDC_067_WFL-NL_1894_twente_krisjan_klaover_jw_heinink_12

As ik ter mer eyne wüs, den unsen kråm wol koupen!'

s-68

LSDC_068_WFL_1882_westfalen_munster_-_de_schatzgriawer_03

Vöär olden tyden do woande up de Luoden-heide sou nen armen köäter, dee hadde niks te byten noch te breaken.

s-69

LSDC_069_WFL_1882_westfalen_munster_-_de_schatzgriawer_04

Hee hadde eyne vrouw mid vyv kinder, dee aver alle uutsågen, äs wän see bast gnageden.

s-70

LSDC_070_WFL_1882_westfalen_munster_-_de_schatzgriawer_05

Dat dei den armen köäter gans famose leyd, un wus sik in syne hertensangst nich te råden noch te helpen.

s-71

LSDC_071_WFL_1882_westfalen_munster_-_de_schatzgriawer_06

Beaden un vlöken wesselde mid enander af.

s-72

LSDC_072_WFL_1882_westfalen_munster_-_de_schatzgriawer_07

Nu kam et eyns eynmål, dat hee des nachts gaar nich slåpen kon; dän den åvend dårvöär hadde syne vrouw mid grynenden ougen vöärbeaded un syne kinder antwoorded, aver hee beadede nich mid, sunderen wän hee sik et alle öäverdachte, dan vlokede hee der wedder ächterher.

s-73

LSDC_073_1882_westfalen_munster_-_de_schatzgriawer_08

- Nu leyt em de böyse vynd disse nacht kyn ouge an enander doon.

s-74

LSDC_074_WFL_1882_westfalen_munster_-_de_schatzgriawer_09

Et was gerade sou ne rüsige winternacht, de wind hüülde, dat de böyme krakeden, de reagen plärde vöär de vensters, un kynen steern wöör an den hiamel te seen, et was sou düüster, dat man kyne hand vöär ougen seen kon.

s-75

LSDC_075_WFL_1882_westfalen_munster_-_de_schatzgriawer_10

- De buur smeyt sik van de eyne syde up de andere, et was em nich müägelik, dat hee slåpen kon.

s-76

LSDC_076_1882_westfalen_munster_-_de_schatzgriawer_11

Up eynmål höyrde hee sou en knisteren, äs wän et uut de küäke kaem.

s-77

LSDC_077_1817_HOL_den_bloodtuugn_for_unsen_gloobm_henrick_van_zutphen

Den bloudtügen vöär unsen gelouven, Henrick van Zütphen, syn sake, arbeid, lyden un doud in Dithmarschen.

s-78

LSDC_078_1817_HOL_den_bloodtuugn_for_unsen_gloobm_henrick_van_zutphen

Beskreaven un to'm 31. oktober ao. 1817 heruutgeaven van Claus Harms archidiakonus an de St. Nicolaikarke in Kiel.

s-79

LSDC_079_1817_HOL_den_bloodtuugn_for_unsen_gloobm_henrick_van_zutphen

Kiel, in de akademiske bookhandeling vorlegd.

s-80

LSDC_080_1817_HOL_den_bloodtuugn_for_unsen_gloobm_henrick_van_zutphen

De vöärreade.

s-81

LSDC_081_1817_HOL_den_bloodtuugn_for_unsen_gloobm_henrick_van_zutphen

Syd man anvungen het van dat hunderdjärige vroidenvest öäver de reformatioon to spreaken, hev ik my männigmål vrågd, – un je naeger de tyd kumt, dat wy et vyren sküllet, je eernsthafter un duurliker vråge ik my: wår neam wy de vroide dårto her?

s-82

LSDC_082_1817_HOL_den_bloodtuugn_for_unsen_gloobm_henrick_van_zutphen

Dän de unweatenheid van de sake is sou grout ünder vöärneame lüde un ünder den gemeynen man (sunst pleag de lätste alleyn de last to drägen) dat van hunderd keyne tein den vorskeal twüsken luthersk un katoolsk angeaven köänet, geswyge vortellen, wat lutherske gelouve vöär en grund un herkumst het:

s-83

LSDC_083_1817_HOL_den_bloodtuugn_for_unsen_gloobm_henrick_van_zutphen

Sü! eyn is dat van de vealen nådeylen, dee dåruut entspreaken mut, wän man syd twintig dörtig jår allerley kråmstükke, wårvan man vröer niks wus, by de leve jugend insmuggelt un invöört, besunders in vöärneame familien oader dee et weasen willet, dårdöärch dat kristendoom meyr un minder vordrängd wardt, wat nich wol to möten is.

s-84

LSDC_084_1817_HOL_den_bloodtuugn_for_unsen_gloobm_henrick_van_zutphen

Dårto kumt un to'm deyl volgt dåruut de groute ungelouve, oader as man et nömen wil, de mangel an vroamigheid, religiositeet im landen, an wåre leve to'm gelouven, dat man dat geistlike arvdeyl, wat unsen vöärölderen sweyt un blood kosted het, nich vast holden mag.

s-85

LSDC_085_1817_HOL_den_bloodtuugn_for_unsen_gloobm_henrick_van_zutphen

Sou segt de apostel Paulus Röm. 10, 14:

s-86

LSDC_086_1817_HOL_den_bloodtuugn_for_unsen_gloobm_henrick_van_zutphen

Wän de lutherske gelouve en sake weer, dee sik koupen leyt, ik wul ünder de hand vöär tein daler en ganses karspeal leddig koupen; vellicht den preester vyn mid, un de ware an den lütjen vinger wegdrägen, in en snuupdook beknütted.

s-87

LSDC_087_1817_HOL_den_bloodtuugn_for_unsen_gloobm_henrick_van_zutphen

Man wardt seggen, ik öäverdryve – låt see! – dee nich van buten de weld ansügt sunderen van binnen un mid de minsken sprikt, wän see ear aldaagsktüüg anhebbet, dee weyt beskeyd un wardt my vulboorden.

s-88

LSDC_088_1817_HOL_den_bloodtuugn_for_unsen_gloobm_henrick_van_zutphen

Wän et nu aver an vroide feylt to dat vroidenvest, sou mus wy de sake van en ander syde anseen, dat näämlik de vroide skal maked un hervöärropen warden.

s-89

LSDC_089_1846_OFL_bronswik_smelzkop_-_ower_de_kunst_jesunt_te_sin

Oaver de kunst gesund te syn van E. Smelzkop.

s-90

LSDC_090_1846_OFL_bronswik_smelzkop_-_ower_de_kunst_jesunt_te_sin

Wer de klokke lüden höyrt, mot ouk wetten, wo see hängt, un wän see noch sou houg hängt.

s-91

LSDC_091_1846_OFL_bronswik_smelzkop_-_ower_de_kunst_jesunt_te_sin

Bronswik, edrukked by Friedrich Otto un te hebben by G. Rademaker.

s-92

LSDC_092_1846_OFL_bronswik_smelzkop_-_ower_de_kunst_jesunt_te_sin

En volke, vernuut leven vründen toedacht.

s-93

LSDC_093_1846_OFL_bronswik_smelzkop_-_ower_de_kunst_jesunt_te_sin

Leve landlüde un landslüde!

s-94

LSDC_094_1846_OFL_bronswik_smelzkop_-_ower_de_kunst_jesunt_te_sin

Et givt nist up der weld, wat sou vyn un sou künstlik tesammensetted un sou wyse inerichted is, ar de minsklike körper; et givt aver ouk nist, wat sou ofte durch dumheid un oavermood voar immer vorhudeld un vorprudeld wardt, ar gerade dee.

s-95

LSDC_095_1846_OFL_bronswik_smelzkop_-_ower_de_kunst_jesunt_te_sin

Bestünde de skade alleyne dårinne, dat eynder mål voar smartsen de wände heruplöpt, oder kaeme et immer wirklik to'n ende, dat et mid eynen måle afemaked wörde, sou möchte et noch angån; aver sou lichte let sik de natuur nich underkrygen; et mot geväärlik veal eskeen syn, eyr see sik to'n doude entslüt voar der tyd; un de smartsen sint by der krankheid allemål et wennigste, ik möchte seggen gerade et beste; wol deane, dee see hat!