Javascript seems to be turned off, or there was a communication error. Turn on Javascript for more display options.
558 A. XXXIII. Dopisy Karla ze Žerotína
exitum horum omnium adeo intricatorum consiliorum felicem nobis, salutarem eccle-
siae et reipublicae a Deo precor, cui etiam utrumque nostrum diligenter commendo.
Vale, mi baro. Ross. XVIII Cl. Jan. 1610. Z.
Opis v knih. Bludov. VI—3881 fol. 173 v č. 8Ď.
1726.
Lavinovi: píše o rozpouštění stavovského vojska moravského; žádá zpráv o vpádu Pasovských
do Čech; ani Čechové ani Moravané nejsou k odporu připraveni; Žerotín a jeho přátelé ne-
mají v tom viny. Slezané stále nemají důvěry k vévodovi Těšínskému, jenž prý md pletky
s dvorem Pražským, s Opavskymi a Bastou; o statcích Vahánských Žerotín dověděl se, že
jsou na prodej; o nemoci starého Jindřicha (Šmerhovského?). — Na Dřevohosticích
21. prosince 1610.
(Matthiae Lavino medico. Non multum refert, reseratam ad te pervenisse
epistolam meam, cum errore magis alieno vim eam passa sit, quam culpa nostra;
nec propterea periculi plus attulerit, quam si obsignatam accepisses. Laudo, quod
rem per dissimulationem transmiseris, cum expostulasse de injuria, auxisset incom-
modum potius, quam minuisset. De Richio accipio excusationem, quamvis curiosi-
tatem homiuis non magis probem, quam amici, cujus mentionem facis, in conce-
dendis epistolis meis indulgentiz:m: non penetro autem ad finem, quem in expetenda
tam instanter particula ejus, quae ad te scripta, propositum habuerit; illud enim,
quod de memoria mei desiderii adfers, leve nimium est, cum non ita male mecum
agi existimem, ut non aliter ea ab amicis retineri possit, quam pauculi atramenti
auxilio. Proinde, ut plane mihi satisfiat, descriptam ad me transmitti illam peto,
ut si quid habeant vel vis vel verba momenti, moneri possit, ut melius mihi con-
sulat, quam illi, cui, divulgatis nimis libere literis ad palatinum electorem ab eo
datis, non exigui discriminis causa fuit, a quo non aliud eum magis hactenus tutatur,
quam opinio temere concepta, meas esse.*) Hinc quid scribam, nihil pene suppetit.
Dimittitur exercitus noster, hostili integro et non minus quam antehae praedae
avido, sic auxiliis deficientibus periculum crescit; spes vero, ope humana destituta,
ad Deum erigitur, cujus acquiescit in voluntate, persuasa, tum demum se tutissimam
fore, cum in ejus unius fiducia totam se abdiderit.
Accepi his diebus Praga, Passavienses copias Dohemiam jam ingressas; id
nemo vobis certius novit, nemo etiam edocere me verius poterit; quamvis haud
multum jam scire istud intersit, et vestris et nostris ad resistendum, si vis fiat, ni
impotentibus, saltem imparatis. Sua profecto culpa peribunt, quoscunque opprimi,
contigerit; me et mecum sentientes amicos conscientia ab omni labe purgabit semper
qui praemonere, hortari, opem et opes offerre destitimus nunquàm; si tamen et nos
periclitari aeciderit, curis in Deum conjectis, aequo animo subibimus, quo aleina
