[1] |
|
---|
[2] |
avorum suorum in aliquo sit genere laudum concessurus: nostri vero prae-
|
---|
[3] |
sagii magnum iam profecto clarumque specimen subministrat, in studiis scilicet
|
---|
[4] |
humanioribus nihil eo ardentius, nihil vidi perseverantius: animum habet ad
|
---|
[5] |
quaslibet veluti virtutum formas capessendas cera et auricula (quod dicitur)
|
---|
[6] |
infima molliorem; oratoribus insudat, historias volvit, versiculos ludit, epistolas
|
---|
[7] |
(quod raro cuiquam id aetatis contingit) facunde, sed et docte (nec enim sine
|
---|
[8] |
hoc illud) in dies singulos scribit, ex cuius ore Musarum Charitumque pleno
|
---|
[9] |
melle Hymethio ac omni nectare dulcior effluit oratio: dignus in summa (quo-
|
---|
[10] |
niam messis respondere semento consuevit), qui ex te uno gigneretur. Huiusce-
|
---|
[11] |
modi autem est praeditus moribus, ut illos sit admirari quam referre facilius:
|
---|
[12] |
in viridi plane ac florenti aetate senilis quaedam canescit maturitas: nihil est,
|
---|
[13] |
quod aevum aut natales Henrici connumeres. llli siquidem virtus ante diem
|
---|
[14] |
contigit, nec de quopiam verius dictum fuit:
|
---|
[15] |
»Ante annos animumque gerens curamque virilem.«
|
---|
[16] |
Quodsi superstes fuerit aetatisque numeros (quod illi sinat Deus) imple-
|
---|
[17] |
verit, eo proculdubio magnitudinis crescet, ut nomine et gloria sit aeternus
|
---|
[18] |
futurus: ita enim est altus, ita educatus, ita denique eruditus atque institutus,
|
---|
[19] |
ut in eo dubia palma inter se probitas atque doctrina certare videantur.
|
---|
[20] |
Meum testor in te animum atque fidem nil me aliud scribere, quam quod
|
---|
[21] |
sentio, quam quod omnibus vestigiis indagatum compertumque habeo: promit
|
---|
[22] |
ea duntaxat lingua, quae pectus conclusa gerit; erumpit sermo veritatis stimulis
|
---|
[23] |
excitatus, et ita erumpit, ut coerceri reprimique nequeat; nihil capto, nihil
|
---|
[24] |
ambio, nil tui demerendi gratia profero, ut qui graecas adulationes omneque
|
---|
[25] |
adeo palpationis genus velut intestinum morbum semper exhorrui. Incredi-
|
---|
[26] |
bilis quaedam voluptas haec mihi ex intimo corde, ex ore, ex calamo quo-
|
---|
[27] |
dammodo extorquet. Ad haec etiam accedit, quod in illius commendatione
|
---|
[28] |
meam propemodum causam ago. Cum enim sit omnibus palam me omnes
|
---|
[29] |
praeceptoris partes in eo instituendo diligenter explevisse, nihil ambigo eius
|
---|
[30] |
gloriam in me ipsum quoque redundare, et ex hoc agro nostris ligonibus tam
|
---|
[31] |
fertiliter exculto primitias optimo mihi iure deberi, quippe (ut inquit ille) morum:
|
---|
[32] |
quos fecit, praemia doctor habet. Sed sentio nescio qua scribendi dulcedine
|
---|
[33] |
me longius provectum, quam ab initio decreveram. Suscipe igitur vultu, quo
|
---|
[34] |
te decet, hoc est hilari et sereno, quicquid est hoc mei foetus: plura deinceps
|
---|
[35] |
et forsan meliora suscepturus, si modo hoc primum quasi specimen et gustum
|
---|
[36] |
Musarum mearum non aspernaberis. [n quo quidem, si minus aliquam gloriam
|
---|
[37] |
ingenii consequar, in eo certe laudabor, quod munerum abs te susceptorum
|
---|
[38] |
non fuerim oblitus, quantumque mihi adimet inscitia, tantum conspecta resarciet
|
---|
[39] |
pietas. Extremum, quod te rogem, illud est, ut, quando apud Regiam Maie-
|
---|
[40] |
statem. de nobis inciderit mentio (incidet autem, cum volueris) me his, si
|
---|
[41] |
videtur, verbis commendes: Balbus hic noster, homo nec malus nec plane in-
|
---|
[42] |
doctus, omnia sua studia omnesque animi nervos in tuas laudes convertit et
|
---|
[43] |
in hoc totus incubuit, ut ea de te praeconia faciat, quae nulla humanarum
|
---|
[44] |
rerum vicissitudine, nullo unquam fortunae variantis impetu, nulla denique
|
---|
[45] |
temporum iniuria deleantur: dignus vel hoc ipso conatu, ut eum nequaquam
|
---|
[46] |
despicias. Haec si, quo soles, affectu protuleris, confido sic omnia ad vota
|
---|