[1] |
|
---|
[2] |
alia huiusmodi, quae cuique suum ingenium in tali casu suggeret. Quae tamen
|
---|
[3] |
ego pro innata mihi modestia facile contemnerem neque adversum eos certarem,
|
---|
[4] |
quorum ita depravati sunt mores, ut nihil rectum, nihil a consuetudine eorum
|
---|
[5] |
alienum in pectus admittere possint; quoniam autem te quoque, cuius aucto-
|
---|
[6] |
ritas apud me maxima est, his moveri arbitror, conabor tibi causam ratio-
|
---|
[7] |
nemque consilii mei explicare. Eveniet enim forsitan hoc modo, ut aliis etiam,
|
---|
[8] |
quibus institutum nostrum parum probatur, satisfaciam. Existimo autem te,
|
---|
[9] |
quae tua probitas est, quamquam dignitatis meae studiosissimus es, nihi) tamen
|
---|
[10] |
cupide, nihil improbe, nihil arroganter a me fieri velle; sed quemadmodum
|
---|
[11] |
ipse virtutem, quae sola si non beatissimam at certe beatam (ut doctissimi
|
---|
[12] |
homines memoriae prodiderunt) vitam praestare potest, semper pluris quam
|
---|
[13] |
divitias honoresque feceris, ita mihi quoque faciendum censere; neque enim
|
---|
[14] |
constantis esset ad nutum imperitae multitudinis, quae vix unquam sincere
|
---|
[15] |
incorrupteque iudicat, ab innocentia declinare. Id si ita se habet, confectum
|
---|
[16] |
iam negotium est. Quid enim egi aut quid admisi, quod mihi iure vitio dari
|
---|
[17] |
possit? Procedant, si placet, hi obtrectatores mei in publicum, et quae tacite
|
---|
[18] |
in angulisque obloquuntur, palam evomant, neque mihi facultatem defendendi
|
---|
[19] |
excusandique mei praeripiant. Debebam scilicet ambire, provolvere me hominum
|
---|
[20] |
pedibus illorumque genua amplecti, polliceri omnibus montes ac maria, et
|
---|
[21] |
quod vitae integritate assequi non potui, id pecunia tentare? Ego vero valere
|
---|
[22] |
te iuberem, si mihi huius turpitudinis auctor esse velles, neque ulla dignarer
|
---|
[23] |
amicitia, quae nisi inter bonos et virtute similes esse non potest. Quodsi
|
---|
[24] |
mihi nunc proferas numerosam eorum cohortem, qui per fas et nefas ad
|
---|
[25] |
dignitates ecclesiasticas tendunt, nihil aliud quod dicam habeo nisi publicam
|
---|
[26] |
viam et late patentem me non solum Pythagoreorum sed etiam Domini sen-
|
---|
[27] |
tentia mirum in modum timere tutiusque credere eos sequi, qui religionis
|
---|
[28] |
nostrae tam doctrina quam sanctimonia lumina quaedam habiti sunt, quorum
|
---|
[29] |
nemo blanditiis et malis artibus ad pontificatum pervenit, nemo sarcinam tam
|
---|
[30] |
gravem non reformidavit. In veteri testamento Moises: »qui ego sum, inquit,
|
---|
[31] |
ut vadam ad Pharaonem et educam filios Israel de Aegypto«. Et Hieremias:
|
---|
[32] |
»a a a, inquit domino, nescio loqui«. In ipso nascentis ecclesiae initio Marcus
|
---|
[33] |
evangelista pollicem sibi amputasse traditur, quo sacerdotio indignus esset.
|
---|
[34] |
Gregorius Nazianzenus et Ambrosius fuga se ab episcopatu vindicare tenta-
|
---|
[35] |
verunt, quorum alter, ut Paulinus Nolanae civitatis pontifex scribit, etiam
|
---|
[36] |
prostitutas mulieres ad se introduci publice iussit, ut populi Mediolanensis
|
---|
[37] |
studia a se hoc modo averteret. Augustinus et Gregorius Romanus vim sibi
|
---|
[38] |
illatam queruntur, Bernardinus Senens's tres episcopatus sponte oblatos respuit.
|
---|
[39] |
Nuper etiam Joannes quietem monasterii opulentissimae ecclesiae Waradiensium
|
---|
[40] |
antetulit. His ego ducibus vel errare maluerim quam cum illis, qui omnia
|
---|
[41] |
humana prae divinis*) spernunt, recte sentire; neque tamen eo processi temeri-
|
---|
[42] |
tatis, ut me tantis hominibus conferre audeam. Ceterum si hi, qui a teneris,
|
---|
[43] |
ut dici solet, unguiculis domino militaverunt, loca sublimia veriti sunt, quid
|
---|
[44] |
mihi sperandum est, qui ne rudimenta quidem eius militiae attigi? Possem
|
---|
[45] |
nunc item commemorare infinitorum fere episcoporum miserabiles casus, qui
|
---|
[46] |
*) Snad naopak.
|
---|