EN | ES |

Facsimile Lines

946


< Page >

[1]
76 1497.

[2]
alia huiusmodi, quae cuique suum ingenium in tali casu suggeret. Quae tamen
[3]
ego pro innata mihi modestia facile contemnerem neque adversum eos certarem,
[4]
quorum ita depravati sunt mores, ut nihil rectum, nihil a consuetudine eorum
[5]
alienum in pectus admittere possint; quoniam autem te quoque, cuius aucto-
[6]
ritas apud me maxima est, his moveri arbitror, conabor tibi causam ratio-
[7]
nemque consilii mei explicare. Eveniet enim forsitan hoc modo, ut aliis etiam,
[8]
quibus institutum nostrum parum probatur, satisfaciam. Existimo autem te,
[9]
quae tua probitas est, quamquam dignitatis meae studiosissimus es, nihi) tamen
[10]
cupide, nihil improbe, nihil arroganter a me fieri velle; sed quemadmodum
[11]
ipse virtutem, quae sola si non beatissimam at certe beatam (ut doctissimi
[12]
homines memoriae prodiderunt) vitam praestare potest, semper pluris quam
[13]
divitias honoresque feceris, ita mihi quoque faciendum censere; neque enim
[14]
constantis esset ad nutum imperitae multitudinis, quae vix unquam sincere
[15]
incorrupteque iudicat, ab innocentia declinare. Id si ita se habet, confectum
[16]
iam negotium est. Quid enim egi aut quid admisi, quod mihi iure vitio dari
[17]
possit? Procedant, si placet, hi obtrectatores mei in publicum, et quae tacite
[18]
in angulisque obloquuntur, palam evomant, neque mihi facultatem defendendi
[19]
excusandique mei praeripiant. Debebam scilicet ambire, provolvere me hominum
[20]
pedibus illorumque genua amplecti, polliceri omnibus montes ac maria, et
[21]
quod vitae integritate assequi non potui, id pecunia tentare? Ego vero valere
[22]
te iuberem, si mihi huius turpitudinis auctor esse velles, neque ulla dignarer
[23]
amicitia, quae nisi inter bonos et virtute similes esse non potest. Quodsi
[24]
mihi nunc proferas numerosam eorum cohortem, qui per fas et nefas ad
[25]
dignitates ecclesiasticas tendunt, nihil aliud quod dicam habeo nisi publicam
[26]
viam et late patentem me non solum Pythagoreorum sed etiam Domini sen-
[27]
tentia mirum in modum timere tutiusque credere eos sequi, qui religionis
[28]
nostrae tam doctrina quam sanctimonia lumina quaedam habiti sunt, quorum
[29]
nemo blanditiis et malis artibus ad pontificatum pervenit, nemo sarcinam tam
[30]
gravem non reformidavit. In veteri testamento Moises: »qui ego sum, inquit,
[31]
ut vadam ad Pharaonem et educam filios Israel de Aegypto«. Et Hieremias:
[32]
»a a a, inquit domino, nescio loqui«. In ipso nascentis ecclesiae initio Marcus
[33]
evangelista pollicem sibi amputasse traditur, quo sacerdotio indignus esset.
[34]
Gregorius Nazianzenus et Ambrosius fuga se ab episcopatu vindicare tenta-
[35]
verunt, quorum alter, ut Paulinus Nolanae civitatis pontifex scribit, etiam
[36]
prostitutas mulieres ad se introduci publice iussit, ut populi Mediolanensis
[37]
studia a se hoc modo averteret. Augustinus et Gregorius Romanus vim sibi
[38]
illatam queruntur, Bernardinus Senens's tres episcopatus sponte oblatos respuit.
[39]
Nuper etiam Joannes quietem monasterii opulentissimae ecclesiae Waradiensium
[40]
antetulit. His ego ducibus vel errare maluerim quam cum illis, qui omnia
[41]
humana prae divinis*) spernunt, recte sentire; neque tamen eo processi temeri-
[42]
tatis, ut me tantis hominibus conferre audeam. Ceterum si hi, qui a teneris,
[43]
ut dici solet, unguiculis domino militaverunt, loca sublimia veriti sunt, quid
[44]
mihi sperandum est, qui ne rudimenta quidem eius militiae attigi? Possem
[45]
nunc item commemorare infinitorum fere episcoporum miserabiles casus, qui

[46]
*) Snad naopak.


Text viewFacsimile