EN | ES |

Facsimile Lines

946


< Page >

[1]
1497. 67

[2]
nationes, quasi in maximis periculis positus esses; neque parens Cazymirus
[3]
infamia carebat, quod florentissimum et optimae indolis?) filium tantis tempe-
[4]
statibus obiecisset. Caeterum tanta erat in aetate tenera prudentia tua, tanta
[5]
in adversis aeque ac prosperis animi magnitudo et constantia, ut et hostium
[6]
conatus facile reprimeres, et tuorum dolos caveres. Equidem alios principes,
[7]
qui meliores fuisse existimantur, a fine magis quam ab initio laudare solemus.
[8]
Sic Augustus Caesar post bella civilia et crudelissimas caedes proscriptionesque
[9]
hominum moderatior factus est; sic Constantinus, ubi omnia christiano san-
[10]
guine impleverat, religiosum imperatorem egit. Tu vero huiusmodi artibus
[11]
regnum auspicatus es, ut ex eo tempore manifestissima omnibus documenta
[12]
dederis, quam sancte probeque victurus esses, posteaquam ad maturiores
[13]
annos pervenires. Faciles ad te aditus patebant, nulli intempestive accessisse
[14]
fraudi fuit. Si quid petulantius et contumeliosius de te diceretur, maluisti con-
[15]
temnere et non agnoscere quam ulcisci. lmportunas tuorum preces et quae
[16]
interdum vel mitissimum quemque exasperare potuissent, aut admittebas, aut
[17]
ita reiciebas, ut nemo de te iure queri valuerit. In ipsa aerarii inopia nunquam
[18]
ad privatorum opes confugisti, non oppressisti viduam, non pupillum expilasti.
[19]
Saepenumero etiam M. Antonium cognomine Philosophum imitatus es, quem
[20]
aiunt in simili causa 9) potius regiae supellectilis auctionem fecisse, quam cuiquam
[21]
aliquid extra ordinem imperasse. Finito deinde luctuoso bello, et tam tuis
[22]
quam hostium cladibus insigni, foedus cum Mathia Pannonio icisti, conversus-
[23]
que ad ea, quae pacis erant, delegisti pri ^um, qui iudicio publico praeessent,
[24]
et ius omnibus redderent. Seditionem inter proceres et nobiles a Sigismundi
[25]
usque temporibus gliscentem, quae magnas calamitates in regno excitatura
[26]
videbatur, facile sedasti; latrocinia, quae tota provincia impune debacchabantur,
[27]
funditus sustulisti, homines novarum rerum avidos partim autoritate, partim
[28]
metu in officio continuisti, multitudinem, quae armis militiaeque assueta vix
[29]
unquam a maleficio temperatura erat, ad mitiorem vitam et cultum agrorum
[30]
reduxisti, cumque per belli tempus multa ab iniustis possessoribus occupa-
[31]
rentur, neque sine maximo motu ad veros dominos redire possent, ita ea
[32]
omnia consilio sapientiaque tua explicuisti, ut nemo se laesum) arbitraretur.
[33]
Ingens inde nomen tuum apud omnes gentes atque nationes. Principes finitimi,
[34]
qui te antea contemnebant, nunc amicitiam societatemque tuam miro desiderio
[35]
expetere; proceres tui tandem aliquando ad se reversi, si quid imperabas,
[36]
cupide parere. Lux quaedam tum nobis orta erat, et secula, quae poétae
[37]
aurea vocant, advenisse putavimus. Sed interceperant hanc felicitatem nostram
[38]
novae lites praeter expectationem omnium inter te Mathiamque exortae. Neque
[39]
enim belicosissimus ille spiritus unquam quiescere potuit, devictaque Austria
[40]
cum totius Germaniae imperium mente?) agitaret, ad Bohemiam veluti ma-
[41]
x mum rerum gerendarum momentum animum applicuit: neque quibus eam
[42]
assequeretur artibus, quicquam pensi habebat. [taque cum magnam incolarum
[43]
partem aut auro corrupisset, aut ingentibus onerasset pollicitis, tantum omnibus

[44]
^) M spei.
[45]
°) К casu.
[46]
*) М vynechal.


Text viewFacsimile