Facsimile Lines

946

Page

[1]	28 1490.
[2]	etiam (quam referre non possum) habebo, dum spiritus hos reget artus, gra-
[3]	tiam. Sed nunc ad Satyrae iudicium redeo, in quo alium quemvis doctiorem
[4]	ac literatiorem periclitari velim potius quam me. Quantula enim sit in mc
[5]	vis ingenii, quantula doctrinae exercitationisque, ipse vides: neque vero adeo
[6]	impudens adeoque perditus videri studeo, quod aliquid, cuius plane conscius
[7]	mihi non sum, temere arroganterque, id quod nonnulli faciunt, mihi vendicare
[8]	praesumam, sed neque in re literaria me certe in secundis tertiisque, quod
[9]	Ciceroni pulchrum videbatur, consistere puto, sed eum me potius esse volo,
[10]	quem Fabius intelligit, cum ait: Nemo tamen reperitur, qui studio nihil sit
[11]	consequutus. Sic itaque mihi conscius Satyram tuam discutere deque ipsa
[12]	pronunciare minime auderem, nisi ipse id fieri et velis et iubeas, cuius imperio
[13]	repugnare nefas esse putavi Dicto itaque parens Satyram tuam (quam mihi
[14]	non legisse solum ac relegisse sed etiam quam optime edidicisse et utile et
[15]	iucundum fuerit) multum habere salis et fellis iudico, nec candoris minus et,
[16]	quod satyrae proprium est, ut mordaciter ita verissime improbos hominum
[17]	mores insectatur. Non enim fictum quicquam aut commentitium habet, aut
[18]	quod aliquo teste probationeque indigeat. Luce clariora sunt, quae committere
[19]	gestiunt, quos acerbitas Satyrae stimulat et pungit. Carpit enim mordaci veritate
[20]	omnium fere ordinum delinquentes, ab alto magnatum sanguine insurgens,
[21]	perque minus nobiles discurrens, sensim ad vulgus incertum usque descendit:
[22]	et merito. Nullum enim fere membrum in nostra republica reperias, quod non
[23]	fractum debilitatumve iaceat. Habet praeterea Satyra grave in sententiis pondus,
[24]	excultum in verbis splendorem, quae pulchre translata rebus aptissime cohae-
[25]	rent: ad haec magnam in rebus probandi vim, figurarum et sententiarum
[26]	copiam non mediocrem, et quod maxime carmen huiusmodi deccre videtur,
[27]	libertatem paene Lucillianam. Et ipsa tota, si quis eam paulo altius intucatur,
[28]	quid aliud est quam vitae ingeniorumque eruditio? Siquidem per ea, quae
[29]	avare, superbe, luxuriose, sacrilege, versute, callide, vafre fraudulenter ac dolose
[30]	facta detestatur, quid fugiendum nobis, quidve sine contentione imitandum sit,
[31]	docet quam apertissime. Plura in eius laudem dicere supersedeo, ne adulari
[32]	magis videar quam vere laudare. Hoc unum si addidero, orationi modum
[33]	imponam. Felicem te nimium, Bohuslae, cui ingenium ipsa natura potens studio
[34]	doctrinaque contigit excoluisse. Non te poenitebit tot annos Bononiae alibique
[35]	in studia iugiter incumbentem tot sumtus fecisse, cum sapientiam eloquentiae
[36]	coniunctam omni patrimonio omnique censu hinc abstuleris praestantiorem.
[37]	Fortunatam quoque Bohemiam, sua si bona norit, quae talem tantumque
[38]	alumnum, prioribus (ut ego sentio) seculis nunquam habitum, possideret. Haec
[39]	in tuam et Satyrae tuae laudem dixisse sat erit: neque enim is ego sum, qui
[40]	me laudes tuas plene ct pro merito aequare posse putem, neque te adeo popu-
[41]	laris aurae cupiditate agitari scio, ut avide laudes tuas vel legere possis vel
[42]	audire, quo vitio non Demosthenem :solum, qui et susurro aquae delectabatur,
[43]	sed etiam Tullium nostrum laboravisse legimus. Hic enim ab Lucio Luceio
[44]	sui nominis illustrationem petens ea in re cfficienda eum leges historiae neg-
[45]	ligere hortatus est, atque amori suo plusculum etiam, quam veritas concedebat,
[46]	largiri: a quo ego te vitio tantum abesse quantum me ab Luceio et multo
[47]	magis quam ab Helenis seniores plebis abscessisse scio. Haec sunt, quae de

Text view • Facsimile