EN | ES |

Facsimile Lines

946


< Page >

[1]
24 1489.

[2]
finxerunt, ab aliis se audivisse commemorant. Erga hospites benigni sunt, solis
[3]
tamen his, qui germanica lingua utuntur, infensi, quod cos maxime religioni
[4]
suae adversari putant. Feminae eorum facie decora, vultu modesto, corporibus
[5]
plerumque obesis, mammisque ut in Meroe natae viderentur, alloquio blando,
[6]
illicibus oculis; amplexus etiam praesentibus maritis honesti sunt; oscula im-
[7]
pudicitiae signa existimantur. Pronus uterque sexus in libidinem, facilis enim
[8]
transitus est a Cerere et Libero ad Venerem. Neque tamen, quod mirum est,
[9]
in tanta urbe ullum lupanar, cuius rei auctores sacerdotes, qui nullum mani-
[10]
festum delictum etiam maioris mali vitandi gratia tollerandum credunt,
[11]
quinetiam scorta in publico deprehensa traduntur in carcerem tamquam magni
[12]
alicuius criminis rea. Ceterum vix domum invenies, in qua nulla lupanari digna
[13]
sint, ut iam apud Germanos frequens proverbium sit prostibulum Pragae in-
[14]
cendio absumptum esse, sed eius incendii reliquias per totam urbem dispersas.
[15]
Magna in hoc populo superstitionum licentia, neque cuiquam fraudi est reli-
[16]
gionem, quam vult, sequi. Nam ut taceam Wiklefistas et quos vulgus Pichardos
[17]
appellat, sunt qui Jesum Christum salvatorem nostrum Deum negant, alii
[18]
animas nostras cum corporibus simul interire aiunt, nonnulli unumquemque
[19]
in fide sua salvari posse affirmant, plerique autem superos inferosque omnes
[20]
fictos esse arbitrantur et innumera huiusmodi, quae sponte praetereo. Neque
[21]
hoc solum sentire sed palam praedicare licet. Disputatur passim de fide, et
[22]
senes et iuvenes, viri et mulieres scripturam sacram, quam nunquam didicerunt,
[23]
et docent et interpretantur. Nec ulla secta, cum primum in lucem prodit,
[24]
astipulatoribus caret Tanta est in eis rerum novarum aviditas. Feroces sunt et
[25]
animo ad superbiam proclivo, quippe qui nullam vicinarum gentium secum
[26]
virtutem exaequari quaerunt (sic). Facile tumultuantur, quamquam ubi tumul-
[27]
tuari incipiunt, non sunt hii, qui facile sedari possent; ruunt quocunque furor
[28]
et rabies ducit, neque rectis consiliis atque admonitionibus locum relinquunt.
[29]
Sub Venceslao rege primum, deinde etiam sub Sigismundo irrumpentes in
[30]
senatum omnes, qui aderant, partim gladiis interfecerunt, partim ex altissimis
[31]
fenestris praecipitarunt. Idem aetate quoque nostra sub Wladislao rege fecerunt,
[32]
ut iam ordinem senatorium Pragae imprecari in maledictis sit. Neque eo con-
[33]
tenti Iudaeorum domos diripuerunt, spoliarunt monasteria, religiosos et cuiusque
[34]
generis homines, qui Romanae adhaerebant ecclesiae, urbe eiecerunt. Iniquo
[35]
animo talia, tum caedem senatus, Wladislaus tulit, procerum quoque magna
[36]
pars et optimus quisque civium popularem hanc licentiam magnopere abhomi-
[37]
nati sunt: neque praeterea quicquam inde secutum est. Quis enim scelus con-
[38]
citatae multitudinis facile corrigat, praesertim cum non deessent, qui non solum
[39]
excusarent facinus, sed etiam recte factum contenderent. Dicebant eos nescio
[40]
quid in perniciem reipublicae machinatos esse, fingebant impudentissime, quicquid
[41]
rem verisimilem faciebat, obiciebant mortuis crimina, cum iam obiecta diluere
[42]
non possent; et tamquam non esset satis vitam eis abstulisse, infames quoque
[43]
reddere sathagebant. Quae stultis et rerum omnium imperitis forsitan persua-
[44]
serunt: prudentiorum certe mentibus haerebat aetas interfectorum caste inte-
[45]
greque acta et vox, quam plerique eorum morientes quidem sed libertatis
[46]
suae minime obliti et testem innocentiae et maximi animi indicem profuderunt.
[47]
Ingenium huic populo a natura satis acutum est, sed luxu et desidia plerumque


Text viewFacsimile