EN | ES |

Facsimile Lines

82


< Page >

[1]
144

[2]
154.

[3]
Johann, Bischof von Leitomyšl, sichert das Augustinerkloster in Landskron (später in

[4]
Olmütz) vor Feuersgefahr durch Niederreissung der 8 benachbarten Háuser und erneuert

[5]
mit Zustimmung des Klosters die Grenzen zwischen den klósterlichen und städtischen
[6]
Ackern. Dt. 1. Juni 1393. s. I.

[7]
Johannes dei et apostolice sedis gracia episcopus Luthomislensis notum facimus
[8]
universis, ad quos presentes pervenerint, tam presentibus quam futuris. Quod et si ex
[9]
nostri officii debito vigilanciori cura illis, per que animas deo lucrari possimus, primo et
[10]
principaliter debeamus intendere, insistendum tamen duximus et hiis, per que commissis

[11]
nobis valeamus .de remedio quietis et securilatis providere, sine quibus plerumque et ipsa

[12]
per quam salus acquiritur, devocio prepeditur. Sane igitur attendentes periculosam esse
[13]
monasterii vicinilatem civitati nostre Lancezkrone, prope cuius muros in suburbio situm erat
[14]
et maxime instantibus gwerris, que plus solito invaluerint hiis temporibus, quod ex ipso
[15]
monasterio propter ipsius ad muros propinquitatem possemus facilime ipsam civitatem perdere,
[16]
quod nobis et ecclesie nostre Lulhomislensi dampnum essobinporlabile, obtenta prius licencia
[17]
a sanclissimo in Christo patre et domino domino Bonifacio digna dei providencia sancte
[18]
sedis Romane papa nono, habito eciam consensu religiosorum virorum Henrici prepositi,
[19]
Johannis prioris et tocius conventus predicti monaslerii possessorum, ipsum in suburbio
[20]
monasterium destruximus, et ad ecclesiam parrochialem in eadem civitate sitam, prius
[21]
tamen eidem monasterio auctoritate predicte sedis apostolice unitam et incorporatam
[22]
transtulimus, ac eandem ecclesiam parochialem sanctissime virginis Marie in monasterium
[23]
ereximus, iam dicta auctoritate apostolica annuente. Ubi quia locus habitaculis officinisque
[24]
religiosorum predictorum virorum non erat sufficiens, perpendentes eos ob commodum et
[25]
securitatem prefate civitatis nostre ad consensum de deponendo per nos ipsorum monasterio
[26]
multum fuisse spontaneos et paratos, licet inde pluribus implicari se non dubitarent incommodis
[27]
atque dampnis, prehabito super hoc civilatis eiusdem advocali civiumque juratorum consensu
[28]
et consilio, septem domunculas parrochiali ecclesie vicinas, civitati tamen minus uliles deponi
[29]
admisimus, pro area dictis iam dominis amplianda. Quarum primam possidebat Petrus Lengwalt
[30]
censuans de media marca unum grossum. Secundam tenebat Nicz Sseller censuans de media
[31]
marca 1 gr.; de tercia Theodricus Hok solvebat de uno ferlone 1 gr.; de quarta Grani-
[32]
libyn vidua solvebat de uno fertone 1 gr.; de quinta Johannes Sschuller solvebat de tribus
[33]
ferlonibus II gr. Sexta domus Thamonis solvebat de media marca 1 gr. Septima domus
[34]
Neydikin vidue solvebat de uno fertone 1 gr. Et hoc quantum pro uno census termino,
[35]
nam unusquisque eorum tantumdem solvebat termino pro secundo, quibus singulis ad summam
[36]
reductis non plus inveniuntur quam duodecim grossos por annum omnes ille domuncule
[37]
censuasse. Ne tamen et in hoc modico aut in quovis alio civilati preiudicaret iam dicli
[38]
monasterii translacio, pro compensacione census earundem domuncularum et cum hoc gene-
[39]
raliter omnium sive intra seu extra urbem sint, pro quibus civilati ex parte ipsius monasterii
[40]
iusla potuisset aut posset competere salisfaccio, ordinavimus ei tres ferlones pro censu

[41]
|

[42]


Text viewFacsimile