| [1] |
500 A. XXXIII. Dopisy Karla ze Žerotína
|
|---|
| [2] |
quia periculum sit, ne ordines ficto et excogitato crimine aliquo pro arbitrio in
|
|---|
| [3] |
ipsum saeviant; progreditur ultra additque, nunquam sibi existimatum, Moraviam
|
|---|
| [4] |
homines tam profligata conscientia, tam impia fraude nutrire; nec his contentus polli-
|
|---|
| [5] |
cetur se illi, quicquid explorasset, porro manifestaturum.
|
|---|
| [6] |
Haec etsi atrocia et quac maiores nostri nonnisi supplicio extremo vindi-
|
|---|
| [7] |
cassent, nihil tamen atrocius in illum statutum, fides tantum ab ipso accepta, ut
|
|---|
| [8] |
domi suae tantisper se contineret, dum aliud de ipso rex et ordines decrevissent.
|
|---|
| [9] |
Indultum etiam, ut commeare animi vel negotii causa liceret, quo collibuisset, dum
|
|---|
| [10] |
tantum foris non pernoctaret. Inde legati ad regem missi, res omnis exposita, postu-
|
|---|
| [11] |
latum, ut pro more cum ordinibus causam cognosceret, interim de alio in officio
|
|---|
| [12] |
surrogando cogitaret, cum si ipso facto infami neque nostrum quisquam assidere
|
|---|
| [13] |
neque litigantium ullus causam suam credere possit.
|
|---|
| [14] |
Responsum relatum, Deus bone, quale nihil simile Praga dedit unquam: de
|
|---|
| [15] |
eo sedulo deliberandum, ni servitutem priore illa graviorem sustinere velimus. O in-
|
|---|
| [16] |
felicem. regem, cuius fortunam ad summa quaevis quim secundis velis cum deferentem
|
|---|
| [17] |
ministri partim. imprudentes partim parvi (sic) miserum in modum convellant. Sed
|
|---|
| [18] |
quid vereor, ne frustra obluctemur tempestati, frustra sustincamus labentem parietem :
|
|---|
| [19] |
permittendum id Deo, qui diriget cursum. Nos nostra agamus et patriam tueamur,
|
|---|
| [20] |
quantum viribus nostris possumus contendere, nc, si eam praedae impotentissimorum
|
|---|
| [21] |
hominum exposuerimus. ipsimet praeda fiumus. Consultandum quoque erit de responso
|
|---|
| [22] |
electori palatino dando; scio nos differre opinionibus. proinde sententiam meam non
|
|---|
| [23] |
aperio; quae omnium ordinum fuerit, illam ad te posthac perscribam. Interim te,
|
|---|
| [24] |
illustrissime baro, quam optime et quam diutissime valere iubeo et me benevolentiae
|
|---|
| [25] |
tuae commendo. Rossicii III. Non. Maii [1610].
|
|---|
| [26] |
Konc. v knih. Bludov. 3881 fol. 161 č. 23.
|
|---|
| [27] |
|
|---|
| [28] |
Richardovi ze Starhemberga: omlouvá se, že zase nemůže k němu přijetí; doporučuje: mu
|
|---|
| [29] |
svého sluhu Vercia; hájí se proti domnění, jakoby nevážil si říše Německé, a dovozuje, že
|
|---|
| [30] |
jenom obává se spojenství s mocností tak velikou. — V Rosicích 5. května 1610.
|
|---|
| [31] |
(Dno Riccardo baroni de Starrhemberg.) Praeveniet haud dubie cpistolam
|
|---|
| [32] |
hanc praesentia sua Hermannus Vercius, qui te, quid moliamur, quid meditemur,
|
|---|
| [33] |
quid speremus, quid metuamus, edocebit; nec meis hoc tempore esset. opus, nisi me
|
|---|
| [34] |
juvaret desiderium tui frequenti inter nos literarum commutatione lenire. Discupio
|
|---|
| [35] |
enim videre te, et quae ad salutem omnium nostrum pertinent, tecüm conferre, idque
|
|---|
| [36] |
eo ardentius, quo clarius negari quod volo, atque adeo occasiones ommes, quas
|
|---|
| [37] |
solicite, ut citra dispendium reipublicae et temporis muneri meo obeundo necessarii
|
|---|
| [38] |
jacturam gravem convenire te mihi liceat, exquiro, praeripi et praecidi mihi animad-
|
|---|
