| [1] |
z roku 1609, 2.—9. října. 449
|
|---|
| [2] |
quanto celerius constituissem. uto autem proximis meis exemptum tibi dubium,
|
|---|
| [3] |
quo te teneri video, de litteris tuis non recte redditis; iis enim utramque me acce-
|
|---|
| [4] |
pisse signiticavi, et quod responsum in tot dies distulerim, excusatione vera quidem
|
|---|
| [5] |
sed minus fortasse idonea purgavi. "Tibi vero, mi domine, multam habeo gratiam,
|
|---|
| [6] |
quod uon habita ratione occupationum gravissimarum subinde tamen me compelles et de
|
|---|
| [7] |
statu rerum vestrarum certiorem facias; mihi, fateor, vel non eam inesse diligentiain
|
|---|
| [8] |
vel non sufficere vires, vel alia defungendo officio huic deesse adiumenta, quam ob
|
|---|
| [9] |
rem iterum, ut me excusatum habeas, peto.
|
|---|
| [10] |
Hodicium nostrum tecum iam esse non dubito, nec ambigo collatas inter vos
|
|---|
| [11] |
mutuo communes querelas, sed nec ego ignoro inulta perperam fieri et multa nobis
|
|---|
| [12] |
obvenire praeter expectationem; nolim tamen acciri remedia morbo ipso graviora, sed
|
|---|
| [13] |
dandum aliquid tempori et naturae, quae, ubi modus tenetur in rebus, solet per
|
|---|
| [14] |
se ipsam supertluos et vitiosos expellere humores; nec dubium est apud me, hoc loco
|
|---|
| [15] |
eundem rem habituram successum, si praematuris consiliis nostris ordinem in hu-
|
|---|
| [16] |
manis communem non praevertcerimus.
|
|---|
| [17] |
At semper me tamen ad eum modum intelligi volo, in quem nuper senten-
|
|---|
| [18] |
tiam meam explicui: a turpi enim et ignava patientia omni abhorrui tempore, sed
|
|---|
| [19] |
nec minus aversatus sum intempestivam audaciam, in qua ut venustatis [?] multum ita
|
|---|
| [20] |
et multum periculi inesse nunquam non iudicavi. P'idamus Deo quotidie removenti
|
|---|
| [21] |
instrumenta, quibus hactenus satan quietem nostram turbavit; aperuit id in Feliciano
|
|---|
| [22] |
Moschovio, homine perditissimo, misere nuper e vivis sublato, quem alios secuturos
|
|---|
| [23] |
|
|---|
| [24] |
De unione cum Dohemis non me fefellit opinio: amici enim, quos inter illos
|
|---|
| [25] |
habeo, vel silentio praetereunt, quae rogatu ipsorum proposui expendenda, vel diffi-
|
|---|
| [26] |
cultates et impedimenta opponunt, vel elati prospero in speciem successu negligere
|
|---|
| [27] |
eam videntur; atque hinc mihi videtur manare consilium, quod princeps Anhaltinus,
|
|---|
| [28] |
à quo hodie litteras accepi, ostendit, ut nempe persuasionibus et precibus nostris
|
|---|
| [29] |
(provincias autem intelligit et nominat) pelliciantur Bohemi ad cam amplectendam.
|
|---|
| [30] |
go autem non adeo abiecto sum animo, ut unquam hoc suadeam, praesertim qui
|
|---|
| [31] |
nunquam cam, ut nosti, probarim nec quidquam in ea praesidii esse statuerim
|
|---|
| [32] |
unquam, etsi nonnullas eius ineundae rationes potius, ne refragari sententiae ami-
|
|---|
| [33] |
corum viderer, quam ut meo obsequerer iudicio, et Ursino et Turriano proposuerim.
|
|---|
| [34] |
Ad motus Stvriae quod attinet, Styrii nostri Schmidius et Kandelbergerus,
|
|---|
| [35] |
qui se frequentes inde litteras accipere testantur, quidquam se de illis scire negant,
|
|---|
| [36] |
et ut perspicere mihi videor, tibi tamen soli hoc dictum esto, non multum popula-
|
|---|
| [37] |
rium suerum animis, viribus et zelo tribuunt; scio te ea esse ingenii perspicacia,
|
|---|
| [38] |
ut non quivis fumus te excaecet. In fasciculo litterarum Rosenbergicarum, quem heri
|
|---|
| [39] |
acceptum hac occasione transmitto, existimo juclusas esse litteras principis Anhaltini.
|
|---|
| [40] |
Archiv Český XXVII. 57
|
|---|
