| [1] |
z roku 1608, 6.—8. prosince. 401
|
|---|
| [2] |
regis in Hungariam mihi fuit suscipiendum, ex quo nudius quartus redux, hodie
|
|---|
| [3] |
demum responsum ab I7? vestro et cum eo literas a te accepi. Nihil certe gratius
|
|---|
| [4] |
mihi accidere potuisset, quam dudum optata et expectata III? principis Anhaltini
|
|---|
| [5] |
posse frui praesentia, ex qua longe plus comumnodi et seeuritatis rebus meis accedere
|
|---|
| [6] |
potuisset, quam ex falsis suspicionibus, quae temporis tractu per sese obsolevissent,
|
|---|
| [7] |
periculi et inolestiae: sed invitum retinuerunt. domi occupationes, quibus adeo sum
|
|---|
| [8] |
implicatus, ut nullus earum appareat exitus. Jam, quod admissae rationes meae et
|
|---|
| [9] |
datus excusationi locus, acceptissimum sane est; ut enim principis Anhaltini gratiam
|
|---|
| [10] |
maxime ambio, ita patroni vestri offensionem caveo quantum possum. Ex adverso
|
|---|
| [11] |
molestissimum accidit, quod nec tu nec Hockius ne verbo quidem ad me, quid
|
|---|
| [12] |
apud vos actum. quae istius congressus causae; quae ad amicum intima familiaritate
|
|---|
| [13] |
vobis conjunctum minime essent dissimulanda. Nam quod hic*) in adventum suum
|
|---|
| [14] |
rem rejicit, vana spe lactat et bis deluso falsa accessus sui ad nos pollicitatione
|
|---|
| [15] |
non tertio imponet: eo minus, quo certius apud me est, etiam nolentem evocatione
|
|---|
| [16] |
ista heri vestri in aulam retentum iri.
|
|---|
| [17] |
Porro ne silentio plane praeteream, quae in ultimis lineis epistolae tuae ad-
|
|---|
| [18] |
miscuisti: miseret me sane istorum, quos profers, quod odio, quo me innoxium pro-
|
|---|
| [19] |
sequuntur et cul omnes alii, quibus aliquid heroicae virtutis inest, plurimum se ob-
|
|---|
| [20] |
strietos. fatentur, naturam produnt simul et vitia animi, quae aniore gentis et fortunae
|
|---|
| [21] |
commiseratione ego celavi hactenus, ita detegunt. ut omnibus, qui sana mente sunt
|
|---|
| [22] |
praediti, irridendos ipsimet se propinent." Quid enim profieiunt, dum occulta male-
|
|---|
| [23] |
volentiae. spicula in eum jaciunt, quem non offendunt? Nam mihi quidem divino
|
|---|
| [24] |
benefieio satis firmus est animus ad sustinendam invidiam istam, ex qua plus damni
|
|---|
| [25] |
et ignominiae ad eos redundat, a quibus proficiscitur, quam ad me, quem nec con-
|
|---|
| [26] |
tingit quidem. Praeterea sub alis divini praesidii constitutus non valde reformido
|
|---|
| [27] |
injurias, quas nonnisi per summam: ingratitudinem bene de ipsis merito, nisi per
|
|---|
| [28] |
summam iniquitatem - immerenti inferre possunt. (Quod enim est meum in ipsos
|
|---|
| [29] |
peccatum? quae eulpa, quis error admissus? Num hoc forte, quod me tyrannidi tot
|
|---|
| [30] |
annos erudeliter in me exercitae subduxerim, quod patriam pristinae asseruerim li-
|
|---|
| [31] |
bertati, quod. vim Turcarum et libidinem, confoederatione cum Hungaris ct Austriacis
|
|---|
| [32] |
iuita, a cervicibus nostris et forsan totius Germaniae depulerim? At sint sane haec
|
|---|
| [33] |
talia, ut merito reprehendi possint: num ergo ommia ista ево unus praestiti? nulla:
|
|---|
| [34] |
ali in tanta expeditione habuerunt partes? ab hominibus consilium hoc fuit, noi
|
|---|
| [35] |
a Deo? Vide, ad quae absurda coeca animi stupiditas eos impellat, et num non
|
|---|
| [36] |
commiseratione magis digni quam vindicta. Oderint sane, si quidem nec tot annorum
|
|---|
| [37] |
patientia nee tot beneficiis publice et privatim in eos collatis ad me amandum al-
|
|---|
| [38] |
lici potuerunt, me tamen nec hostem habebunt nec inimicum.
|
|---|
| [39] |
Ili viderint, quo pacto Deo sunt responsuri, quod tantam occasionem rei bene
|
|---|
| [40] |
Archiv Český XXVII. 51
|
|---|
