| [1] |
z roku 1608, 3.—6. prosince. 399
|
|---|
| [2] |
Georg Graf und Freiherr von Hodicz und Olbramicz auf Platsch, Pudolcz
|
|---|
| [3] |
und Taykowicz, obgedachter Kö. May. Rath und Cammerer. Georg von Hodicz m. p.
|
|---|
| [4] |
[In tergo:] Schreibens-Copie vom Herrn Landshaubtmann und Grafen von
|
|---|
| [5] |
|
|---|
| [6] |
Opis souč. v Štýrsk. zemsk. arch. — Vytišt. v Zeitschr. f. Gesch. Mähr. u. Schles. sv. IV. (1900) str. 277.
|
|---|
| [7] |
|
|---|
| [8] |
Jiřímu Erasmovi Tschernemblovi: po návratu z Prešpurku oznanuje, že král dosud nestaví se
|
|---|
| [9] |
proti požadavkům stavů; dotýká,se podezření, jako by ne dosti horlivě zastával zájmy stavů
|
|---|
| [10] |
rakouských ; kárá urážku, která při jednání Vídeňském stala se Bratřím; náčelníci stavů, kteří
|
|---|
| [11] |
byli králem neb bratrem jeho povoláni do Vídně, se zajisté dověděli, kterak o konfederaci
|
|---|
| [12] |
v Čechách uzavřené jednal s palatinem Uherským a s radami královskými. — V Brně
|
|---|
| [13] |
|
|---|
| [14] |
(Domino Georgio Erasmo baroni a Tschernemel.) Discedens Posonio, eo loco
|
|---|
| [15] |
res reliqui, illustrissime. domine, ut omnino sperem, nisi novi quid interveniat, com-
|
|---|
| [16] |
positionem secuturam: non adeo abhorret rex a postulatis vestris, ut quicquam
|
|---|
| [17] |
vobis deneget, quod salva dignitate concedere possit; ipsi quoque consiliarii sive ex
|
|---|
| [18] |
sententia regis, sive proprio consilio, sive periculi formidine videntur mitius agere;
|
|---|
| [19] |
praeterea ordines Ilungariae continua et seria intercessione impetrarunt, ut vestri
|
|---|
| [20] |
condigna ratio haberetur. De me, — siquidem in suspicionem apud vos, licet immerito
|
|---|
| [21] |
et nulla mea culpa, incidi, acsi in promovendis rebus vestris minus studii et operae
|
|---|
| [22] |
impendissem, quam officii mei fuisset et postulasset fides vestra, quam Hornae erga
|
|---|
| [23] |
me essem expertus, — nihil attinet, ut dicam; scio tamen, quid et nunc et ante prac-
|
|---|
| [24] |
stiterim, et scit Deus, cuius solius rectum et sanum est iudicium, aliorum sinistras
|
|---|
| [25] |
opiniones et praeiudicia excipio, sane non sine dolore aliquo animi, attamen non tanti
|
|---|
| [26] |
facio, ut non sit potior apud me propriae conscientiae authoritas subnixa multis
|
|---|
| [27] |
ipsissimae veritatis testimoniis, quam cuiusvis alterius ex falsis suppositis praepo-
|
|---|
| [28] |
stere concepta sententia.
|
|---|
| [29] |
Noli mirari, me ista ad te, quem sciam omnium lenissime et modestissime
|
|---|
| [30] |
atque cum aliqua mei commiseratione de ea re[?] dixisse; pervenerunt enim ad no-
|
|---|
| [31] |
titiam meam voces, quae Viennae non ab uno prolatae nec ab uno exceptae, quos
|
|---|
| [32] |
lubens silentio praetereo spontanea oblivione sepulturus, ut qui sóla recte factorum
|
|---|
| [33] |
conscientia contentus sim. Sed non possum dissimulare iniuriam ecclesiis Dei, quae
|
|---|
| [34] |
apud nos sunt, cum non levi ignominia impositam. Audivi etenim non infrequentem
|
|---|
| [35] |
earum factam mentionem sub odioso nomine Piccardorum, quo nemo illas notavit,
|
|---|
| [36] |
qui se non simul adversarium eorum fuerit professus, quaesitumque non sine acerba
|
|---|
| [37] |
ironia, an hoc esset fraterne agere, haeccene esset Piccardorum fratrum religio, an
|
|---|
| [38] |
sic Piecardi instituerent suos, et quae eiusmodi fuerunt alia. Quibus dicteriis quam
|
|---|
