38 1492.
quemcunque exitum negotium Olomucense habuerit, ego tamen cum aliis
Moraviae proceribus, tum domino Stiborio me plurimum debere confiteor, qui
me nullo sibi officio aut familiaritate coniunctum prae omnibus aliis delegerit,
quem ad tantum culmen, quantum in eo est, provehat: habeoque non parvam
homini in praesentia gratiam, neque referre gravabor, si guando ita tempora
tulerint, ut ei utilitati aut honori esse possim. Scripsissem plura, sed nuncius
tuus adeo properat, ut mihi vix dimidium horae ad rescribendum concesserit.
Vale. Ex Bulsania 1492 die Martis post ferias Simonis et Judae.
Hejtman moravský pan Ctibor Tovačovský z Cimburka, jak z listu našeho vysvítá,
kandidaturu Bohuslavovu úsilně podporoval. Bohuslav slibuje mu vděčnost, ale špatně se
mu odměnil, sdělav později na smrt jeho (+ 26. června 1494) epigramm, v němž Jej posílal
do pekla (Srovn. Palackého V, 1, 358 a Poem. appendix 29%),
55.
Bohuslav Bernhardu Adelmannovi.
(l492 — v list.) Vítá jej z cesty anglické i dotazuje se ho po zvláštnostech oněch
krajin. (Nova epist. app. 46.)
Bernhardo Adelmanno s. d. Suspicor te, Bernharde, iam ex Anglia re-
versum esse, idgue ex literis Gabrielis tui; guas ad me nuper dedit, guibus
sperabat te in patria ad solennia divi Martini futurum. Itaque morae impatiens
non potui mihi temperare, quin ex tot immanibus efferisque gentibus reducem
quoniam complexu non possum, literis saltem excipiam. Optarim enim maiorem
in modum hoc tempore in contubernio tuo versari et Orchadas insulas ultimam-
que Thulen et penitus toto divisos orbe Britannos innumeraque alia id genus
ex te cognoscere. Quando autem id fieri in praesentia minime potest, te precor,
ut ad me quippiam eiusmodi perscribas, unde intelligam non frustra magnam
Septentrionis portionem abs te peragratam esse. Nihil enim est, quod nosse
magis cupiam quam arborum illarum naturam, quas in ea Britanniae parte,
quam Scottiam vocant, gigni perhibent: aiunt enim fructus earum partim
maturescere in arboribus mandique, partim in rimam subter decidere vertique
in anates. Id etsi mirum est, consideranti tamen mihi vim potestatemque naturae
pene nihil incredibile videri solet, maxime cum non desint, qui se fructus
tales et spectasse et comedisse asseverant. Neque tamen alia te praetermittere
velim, si qua memoratu digna putaveris, et talia, quae animo meo diverticulum
aliquod parere possint. Scio te quoque aliqua a me expectare: sed nihil habeo,
quo cupiditatem tuam explere possim. Res nam meae regia via incedunt, hoc
est neque in dextram neque in sinistram declinant. Id quale sit, etiamsi
Apollinem nusquam consuleres, cognoscere posses: si quid autem in ca re
novi acciderit, primus omnium exteriorum certior fies. Caetera cognosces ex
schedula epistolae inclusa. Vale.
Bernhard Adelmann poslán v srpnu r. 1492 od biskupa Eichstádtského Viléma s ostatky
svatých ke králi Jindřichovi VII. do Anglie. Vlastní podnět poslání toho byl, aby Anglicko
získáno bylo proti Francii (Sax, Bischofe von Eichstädt I, 320 a násl.) Jmenovaný v listu
