163
aneb kapati ta mokroft, naberucze wody i legii nad korzen to“ drzewa
a po maleij chwiely opiet takez teczi poczne, ale to nenye tak dobre
yako prwe, a tohot onij miefto wyna vziwagı, a toho ani[o-] dofti magi,
a geft welmi dobrey chuti. Barwu ma byelu neb czerwe” yako wyno.
W tey wlafti gfu nyekteraczi orzyechowe, gimz latinie rziekagi Nux yndica,
yako by rzekl yndfky orziech, a tiech geft węlikey mnozftwie a gfu we-
liczi a welmi dobrzi. Ty lide, genz tu przebywagi w tcy wlafti, wffelikeho
maffa poziwagi w krmy.
O kralowftwie dragoya. KRalowftwie Dragroyam, w nyemzto тофу
naficdugi, krale zwlaffczieho magi a rziecz. lide gfu w nyem welmij dy-
woczi. A tu geft takowy obyczeg, kdiz kdo z nych geft nemoczen, geho
przatele czarodienyczi k nye" prziwedu, taziecze gich, mozly ten nemoczny
tcy nemoczi geffcze zbyti. Tehdy ti czarodieniczi podle odpowiedy dya-
beffkich[-e/-], yakoz gym diably odpowiedie dawaly od to? nemoczne?, zdrawy
ncbo fmrti odpowiedie. Rzeknuly, ze nemocznij nemoż zproffczen byti tey
nemoczi, prziwolagi ty giffte, geffto vmiegi welmy fnadnye a lechtic ne-
moczne* zahubyti. tehdy zawru gemu víta, [1063] Aby tak (nadnye duch
ztratil. A kdiz vmrze, maflo geho zrziezi a zwarzie, a tak fberucze fie
wfficznij przatele w hromadu, to giífte ge? maffo y fe w{fiem mozkem fnyedic.
y prawie tak, kdiz bij maffo ge? neb tielo fhnylo a w czrwy fie obratilo,
colligunt, sicut colligitur aqua vitis. In tanta enim copia ille liquor habundat,
quod inter diem et noctem repletur urceus, qui!) ad ramum est alligatus. !)
Postea rursus cuacuatos vrceos reponunt ad ramos. Et sic diebus pluribus hec
vindemia durat. demum ad pedem arboris aquam effundunt, quando iam arbor
guttas emitere desinit, et post modicam horam rursum (86^!] humor fluere
incipit, sed non est tanti ualoris ut prior. Hoc liquore pro vino utuntur, de
quo copiam habent magnam, et est ualde grati saporis. Colorem habet album
uel rubeum ad similitudinem vini.?) In hac regione sunt nuces Indie in copia
maxima, que magne et optime sunt. Habitatores huius patrie omnibus indif-
ferenter carnibus utuntur in cibum.
De regno dragoiam, Capitulum xvii. Regnum uero dragoiam,?) ubi coluntur
ydola, regem proprium et propriam linguam habet, ubi homines sunt ualde
siluestres. Est ibi consuetudo talis. Quando quis grauiter infirmatur, consan-
guinei eius magos et incantatores ad illum adducunt interrogantes, an ille
valeat liberari. llli [87%] autem magi secundum responsa demonum sibi facta
de“, ipsius conualescencia uel morte?) respondent. Si dicunt infirmum liberari
non posse, conuocantur hii, qui sciunt facillime et leuiter infirmos occidere, et
os infirmi concludunt ita, ut faciliter alitum ?) perdat. Quo mortuo eius carnes
incidunt et coquunt et congrcgati in vnum omnes consanguinci eius carnes
illas cum medulis omnibus comedunt. Dicunt enim, quod si carnes illius
') -') P! schází. — ?*)—*, P? schází. — “) P' dragroyam. — “)—“, P* schâzi. —
*)J—*) P' a P* anhelitum
11*
