| s-1
| थापा मार! |
| s-2
| 'त्या तुकड्याचे का कोणी हजार रुपये देईल?' |
| s-3
| 'देवाला माहीत आहे!' |
| s-4
| 'देव दूर आहे आभाळात.' |
| s-5
| येथे तुम्ही आम्ही आहोत. |
| s-6
| कागदपत्रं काय सांगतात? |
| s-7
| 'हे म्हातारे शेतकरी साक्षीदार का खोटे सांगतात?' वकील म्हणाला. |
| s-8
| न्यायाधीशाने भीमाची मालकी काढून घेतली. |
| s-9
| केशवचंद्राचीच जमीन आहे, असा त्याने निर्णय दिला. |
| s-10
| भीमा बाहेर येऊन आकाशाकडे हात करून म्हणाला, 'तुझ्या जगात देवा, का न्याय नाही?' |
| s-11
| 'न्याय आमच्या हातात असतो, भीमा.' |
| s-12
| 'देवबीव सत्तेजवळ असतो, संपत्तीजवळ असतो.' वकील म्हणाला. |
| s-13
| भीमा दुःखाने घरी गेला. |
| s-14
| तो कपाळाला हात लावून बसला. |
| s-15
| 'काय लागला निकाल ?' बायकोने विचारले. |
| s-16
| 'आपण चोर ठरलो नि चोर मालक ठरला.' |
| s-17
| 'आपण उद्यापासून मजूर झालो.' तो दुःखाने बोलला. |
| s-18
| त्या गावातील सारे गोरगरीब केशवचंद्रांच्या नावे खडे फोडीत होते. |
| s-19
| परंतु करतात काय? |
| s-20
| या प्रांताचा राजा दौऱ्यावर निघाला होता. |
| s-21
| केशवचंद्राने वशिला लावून राजा आपल्या गावी येईल असे केले. |
| s-22
| गाव शृंगारण्यात आला आणि एक सुंदर सभामंडप उभारण्यात आला. |
| s-23
| तेथे राजासाठी सिंहासन तयार करण्यात आले होते. |
| s-24
| राजाच्या सत्कारसमारंभासाठी आजूबाजूच्या पाचपन्नास कोसांतील शेकडो मोठमोठी माणसे येणार होती. |
| s-25
| सरदार-जहागीरदार, सावकार, व्यापारी येणार होते. |
| s-26
| तेथे फक्त गरिबांना येण्यास बंदी होती. |
| s-27
| केशवचंद्राला गावातील लोकांची भीती वाटत होती. |
| s-28
| राजाच्या कानावर ते कागाळ्या घालतील, अशी त्याला शंका होती. |
| s-29
| म्हणून त्याने सर्वांना ताकीद दिली की, त्या दिवशी घराबाहेर फिरकू नका. |
| s-30
| राजा जाईपर्यंत आपापल्या झोपड्यांत बसून राहा. |
| s-31
| सभामंडप भरून गेला होता. |
| s-32
| आजूबाजूच्या पाचपन्नास कोसांतील साऱ्या संपत्तीचे तेथे जणू प्रदर्शन होते. |
| s-33
| नटूनथटून श्रीमंत मंडळी आली होती. |
| s-34
| हां, हे बघा घोडेस्वार! |
| s-35
| आणि वाद्ये वाजू लागली. |
| s-36
| जयघोष कानावर आले. |
| s-37
| सारे शेतकरी भीतीने घरात बसून आहेत; परंतु भीमा कुठे आहे? |
| s-38
| गावाबाहेर एक जुने देवीचे मंदिर होते. |
| s-39
| त्या मंदिरात एक प्रचंड घंटा होती. |
| s-40
| गावात कोणी मेले, तर ती घंटा वाजविण्यात येई. |
| s-41
| भीमा आज त्या मंदिरात गेला आणि ती घंटा दाणदाण वाजवू लागला. |
| s-42
| 'कोण मेले?' म्हाताऱ्या गुरवाने विचारले. |
| s-43
| 'न्याय मेला.' भीमा म्हणाला. |
| s-44
| 'खरेच , न्याय उरला नाही.' देवीचा तो पुजारी म्हणाला. |
| s-45
| घंटेचा आवाज ऐकून देवीच्या देवळाकडे शेतकरी येऊ लागले,'कोण मेले' म्हणून विचारू लागले. |
| s-46
| 'न्याय मेला' असे जो तो उत्तर देऊ लागला. |