| s-101
| कस्मिंश्चिन्नगराभ्यासे केनापि वणिक्पुत्रेण तरुखण्डमध्ये देवताः यतनं कर्तुम् आरब्धम्। |
| s-102
| तत्र ये कर्मकराः स्थापनादयस्ते मध्याह्नवेलायामाहारार्थं नगरमध्ये गच्छन्ति। |
| s-103
| एतस्मिन्नन्तरे ते वानराः यथेच्छया क्रीडितुम् आरब्धम्। |
| s-104
| अतो'हं ब्रवीमि |
| s-105
| आवयोर्भक्षितशेष आहारो'स्त्येव । |
| s-106
| दमनक आह |
| s-107
| तत् न युक्तम्। |
| s-108
| सुहृदाम् उपकारम् करणात् द्विषतानम् अपि उपकारम् करणात् नृपसंश्रय इष्यन्ते बुधैः जठरं को न बिभर्ति केवलम् |
| s-109
| यस्मिन् जीवति जीवन्ति बहवः सो'त्र जीवतु। |
| s-110
| वयाम्सि किम् न कुर्वन्ति चञ्च्वा स्वोदरपूरणम् ॥ |
| s-111
| यो न आत्मना न च परेण च बन्धुवर्गे दीने न कुरुते न च मर्त्यवर्गे । |
| s-112
| किं तस्य जीवितफलं मनुष्यलोके |
| s-113
| परिवर्तिनि संसारे मृतः को न जायते। |
| s-114
| जायन्ते विरला लोके जलदा इव सज्जनाः॥ |
| s-115
| निरतिशयं गरिमाणं तेन जनन्याः स्मरन्ति विद्वांसः। |
| s-116
| अपृष्टः अत्र अप्रधानः यः ब्रूते राज्ञः पुरः कुधीः। |
| s-117
| तथा च |
| s-118
| वचः तत्र प्रयोक्तव्यं यत्र उक्तं लभते फलम्। |
| s-119
| स्थायी भवति अत्यन्तं रागः शुक्लपटे यथा॥ |
| s-120
| अप्रधानः प्रधानम् स्यात् सेवते यदि पार्थिवम्। |
| s-121
| करटकः आह |
| s-122
| अथ भवान् किम् वक्तुमनाम् |
| s-123
| सः अब्रवीत् |
| s-124
| अयम् तावत् अस्मत्स्वामी भीतः मूढमनाः संतिष्ठते। |
| s-125
| सः अब्रवीत् |
| s-126
| कथम् भवान् जानाति |
| s-127
| दमनकः आह |
| s-128
| किम् अत्र ज्ञातव्यम् |
| s-129
| करटकः आह |
| s-130
| अनभिज्ञम् भवान् किल सेवाधर्मस्य । |
| s-131
| तत् कथम् एनम् वशी करिष्यसि? |
| s-132
| सः अब्रवीत् |
| s-133
| भद्र अहम् न सेवाभिज्ञः ? |
| s-134
| कदाचित् अयम् अनुचितस्थानप्रवेशाद् भवन्तम् अवमन्येत |
| s-135
| सः अब्रवीत् |
| s-136
| अस्ति एवम् परम् अहम् देशकालविद् वित् अपि |
| s-137
| उक्तं च |
| s-138
| अप्राप्तकालं वचनम् बृहस्पतिः अपि ब्रुवन् न केवलम् असंमानं विप्रियत्वं च गच्छति |
| s-139
| ततः असौ प्राह |
| s-140
| क्षत्रियस्य तिस्रः भार्या धर्मम् भवन्ति। |
| s-141
| तत् एषा कदाचिद् वैश्यासुता भविष्यति। |
| s-142
| तत् अनुरागः ममास्याम् । |
| s-143
| ततः रथकारः तस्य निश्चयम् विज्ञायावदत् । |
| s-144
| वयस्य किम् अधुना कर्तव्यम्। |
| s-145
| कौलिकः आह |
| s-146
| किम् अहम् जानामि त्वयि मित्रे यत् अभिहितं मया। |
| s-147
| ततः रथकारः तम् आह |
| s-148
| अहम् ते तम् उपायम् करिष्यामि येन तया सहाहीनकालं त्वम् संभोगसुखम् अनुभविष्यसि। |
| s-149
| वयस्यः एनम् आरुह्य कीलिकाम् दत्त्वा यत्रेष्यते तत्र गम्यते। |
| s-150
| यत्र कीलिकापनीयते तत्र यन्त्रम् इदम् अवतरति। |
| s-151
| तस्मात् गृहाणैतत् । |
| s-152
| मयैवं निश्चितम् असौ राजदुहिता हर्म्यतले एकाकिनी स्वपिति। |
| s-153
| देव किंनिमित्तम् इहागमनेनानुगृहीतास्मि । |
| s-154
| तस्मात् समादिश्यताम् किम् कर्तव्यः। |
| s-155
| एवम् वादिन्याम् राजदुहितरि कौलिकः गम्भीरश्लक्ष्णया गिरा शनैः इदम् उवाच। |
| s-156
| भद्रे त्वदर्थम् एवेदम् इहागमनम् । |
| s-157
| साब्रवीत् |
| s-158
| मानुषी कन्या अहम्। |
| s-159
| तेनाभिहितम् । |
| s-160
| त्वम् मम पूर्वपत्नी । |
| s-161
| त्वाम् अहम् गान्धर्वेण विवाहेन विवाहयामि। |
| s-162
| ततः तया मनोरथानाम् अपि अगम्यम्। |
| s-163
| देव अभयेन प्रसादः क्रियताम्। |
| s-164
| किंचिद् विज्ञप्यम् अस्ति। |
| s-165
| नात्रास्माकं गतिविषयः भवति। |
| s-166
| देवः अत्र प्रमाणम्। |
| s-167
| एवम् बहुविधं विचिन्त्य देवीपार्श्वे गत्वा प्रोवाच। |
| s-168
| देवि विज्ञायतां सम्यक् स एते कञ्चुकिनः वदन्ति। |
| s-169
| किम् एवम् शीलखण्डनं कृतम्। |
| s-170
| तत् कथ्यताम् एवम् गते सत्यम्। |
| s-171
| तत् श्रुत्वा सा पुलकितसर्वाङ्गी सत्वरम् गत्वा राजानम् ऊचे। |
| s-172
| देव दिष्ट्या वर्धसे। |
| s-173
| तेन गान्धर्वविवाहेन परिणीता सा। |
| s-174
| ततः सुधाप्लावितम् इवात्मानं मन्यमानः देवीम् उवाच। |
| s-175
| तत् सिद्धाः अस्माकम् सर्वे हृदयस्था मनोरथाः । |
| s-176
| अधुना जामातृप्रभावेण सकलाम् वसुमतीम् वशे करिष्यामि। |
| s-177
| एवम् उक्ते तस्य राज्ञा देवमार्गो दर्शितः। |
| s-178
| देव समर्थेन शत्रुणा समागत्य पुररोधः कृतः। |
| s-179
| देवः कथम् निराकुलस् तिष्ठति। |
| s-180
| ततः राजाब्रवीत् |
| s-181
| तिष्ठत यूयम् यथासुखम् । |
| s-182
| चिन्तितः अस्ति मयास्य रिपोः वधोपायम् । |
| s-183
| तत् श्रुत्वा विहस्य कौलिकः अब्रवीत् |
| s-184
| भद्रे कियन्मात्रम् एनम् मानुषविग्रहप्रयोजनम् । |
| s-185
| तत् गत्वा ब्रूहि राजः। |
| s-186
| निराकुलस् तिष्ठ। |
| s-187
| प्रातः स्वचक्रेण नारायणः भवच्छत्रुसैन्यं व्यापादयिष्यति। |
| s-188
| अथ तया गत्वा सर्वम् सगर्वया राज्ञे निवेदितम्। |
| s-189
| अवश्यम् प्रातः व्यापादयिष्यति प्रतिपक्षम्। |
| s-190
| किम् अधुना मया विधेयम्। |
| s-191
| विक्रमसेन व्यापाद्यास्मच्छ्वशुरकम् अन्तःपुरमध्याद् एनाम् गृह्णामि। |
| s-192
| तत् वरम् सत्त्वम् आलम्बितम्। |
| s-193
| कौलिकः श्वशुरसाहाय्ये कृतनिश्चम् अद्य वर्तते। |
| s-194
| अनेन घातकेन तस्य राज्ञः भवितव्यम्। |
| s-195
| एवम् अस्तु प्रतिपन्नः गरुडेन। |
| s-196
| एतत् आकर्ण्य करटकः आह |
| s-197
| यदि एवम् भवान् कृतनिश्चयः ततः गच्छतु भवान् अभिमतसिद्धये । |
| s-198
| इति उक्ते असौ सिंहसकाशं गतः। |
| s-199
| दमनकः तदाकारं परिज्ञाय अब्रवीत्। |
| s-200
| अयम् एव मन्त्रिप्राधान्ये महान् दोषः साधुम् च उच्यते |