| s-301
| मेरीकडे पण कुत्रा आहे का? |
| s-302
| नाही, मेरीकडे कुत्रा नाही आहे, तिच्याकडे मांजर आहे. |
| s-303
| पण ते मांजर घरात आहे, मांजर झोपले आहे. |
| s-304
| त्यांची आई घरात मांजराबरोबर आहे, ती खिडकीतनं बघते आणि तिला जेम्स आणि मेरी खेळताना दिसतात. |
| s-305
| जेम्स पटकन एका मोठ्या, जुन्या झाडापर्यंत पळतो, तो मेरीपासुन लपत आहे. |
| s-306
| तुला कारण माहित आहे का? |
| s-307
| मेरी बसली आहे, आणि तिचे हात तिच्या डोळ्यांसमोर आहेत. |
| s-308
| तिला काही दिसत नाही आहे, आणि ती मोजत आहे. |
| s-309
| ती तसं का करते? |
| s-310
| आणि जेम्स झाडाजवळ काय करत आहे? |
| s-311
| तो एक खेळ आहे. |
| s-312
| मेरीचं मोजून झाल्यावर ती आवतीभोवती बघते. |
| s-313
| ती जेम्सला शोधत आहे. |
| s-314
| 'तुला माहित आहे का, तो कुठे आहे? ' |
| s-315
| जेम्स कुठे आहे, हे मेरीला माहित नाही. |
| s-316
| ती कुत्र्याला विचारते, तुला जेम्स दिसला का? |
| s-317
| पण कुत्रा तर बोलूच शकत नाही! |
| s-318
| म्हणून मेरीला तिच्या प्रश्नाला काही उत्तर मिळत नाही. |
| s-319
| लोकांना कुत्र्यांशी बोलल्यावर काही उत्तर मिळत नाही! |
| s-320
| मेरी खिडकीच्या मागे तिच्या आईकडे बघते, तिची आई हसत आहे. |
| s-321
| मेरीला वाटते कि तिच्या आईला जेम्स कुठे गेला, हे माहित आहे. |
| s-322
| 'सांग मला, तो कुठे आहे! ', ती तिच्या आईला म्हणते. |
| s-323
| 'नाही मेरी, मी तुला सांगू शकत नाही' ती उत्तर देते. |
| s-324
| तिला बहुतेक माहित आहे, तो कुठे आहे, पण तिला हे सांगायचे नाही आहे. |
| s-325
| मेरी सावकाश बागेत चालते. |
| s-326
| ती अजून जेम्सला शोधायचा प्रयत्न करत आहे. |
| s-327
| ती टेबलाखाली आणि खुर्च्यांच्याखाली बघते, पण जेम्स तिकडे नाही आहे. |
| s-328
| ती सगळीकडे शोधते पण तिला जेम्स सापडत नाही. |
| s-329
| मग तिला आवाज ऐकू येतो, तो त्या मोठ्या जुन्या झाडाच्या मागून येत आहे. |
| s-330
| तो जेम्स असेल का? |
| s-331
| तोच आवाज परत येत आहे! |
| s-332
| तो पक्षी किंवा प्राणी नाही आहे. |
| s-333
| तिला आता तो नीट ऐकू येत आहे. |
| s-334
| तो जेम्सच असेल! |
| s-335
| मग तिला एक छोटा हात दिसतो आणि जवळ गेल्यावर त्याचं डोकं पण दिसतं. |
| s-336
| ती हसून म्हणते, 'मला तू सापडलास! '. |
| s-337
| मी म्हणून तुला इतकी किंमत देत आहे. |
| s-338
| अरे, आजूबाजूला आता सगळीकडे माझी जमीन! |
| s-339
| मध्ये तुझेच हे शेत आडवे येते. |
| s-340
| मी सांगतो ऐक. |
| s-341
| 'आढेवेढे नको घेऊस! ' केशवचंद्र म्हणाले. |
| s-342
| 'माझी जमीन विकणार नाही. |
| s-343
| गावातली सगळी जमीन तुम्ही या ना त्या मार्गाने आपलीशी केलीत. |
| s-344
| राग नका मानू दादा; परंतु खरे ते मी सांगतो. |
| s-345
| वाडवडिलांपासून चालत आलेली ही जमीन. |
| s-346
| ही का मी विकू? |
| s-347
| आईला का कोणी विकतो? |
| s-348
| राहू द्या एवढी जमीन. |
| s-349
| पोटापुरे ती देते. |
| s-350
| मुलेबाळे तेथे येतात, खपतात, खेळतात. |
| s-351
| 'सत्तेची जमीन सोडू नये, दादा! ' भीमा म्हणाला. |
| s-352
| 'भीमा, जमीन नाही ना देत?' |
| s-353
| 'कशी द्यायची?' |
| s-354
| 'नाही, त्रिवार नाही!' |
| s-355
| 'याद राख!' |
| s-356
| तुझी ही मगरूर वृत्ती तुला मातीत मिळवल्याशिवाय राहणार नाही. |
| s-357
| माझी गिधाडी दृष्टी तुला भिकेला लावल्याशिवाय राहणार नाही!' |
| s-358
| 'देव काही मेला नाही, केशवबाबा!' |
| s-359
| देव माझ्या तिजोरीत आहे! |
| s-360
| 'माझा देव सर्व जग व्यापून राहिलेला आहे!' |
| s-361
| हे तुझे शेत गेले समज आणि तुला पैही न मिळता. |
| s-362
| आज मी तुला तू मागशील ती किंमत द्यायला तयार झालो होतो; परंतु तुझी बुद्धी भ्रष्ट झाली आहे. |
| s-363
| 'तू तरी काय करशील?' |
| s-364
| असे धमकीचे भाषण करून केशवचंद्र निघून गेले. |
| s-365
| शेतातील विहिरीच्या काठी भीमा बसला होता. |
| s-366
| त्याचे ते लहानसे शेत; परंतु खरेच सोने पिकवी. |
| s-367
| भीमाच्या वाडवडिलांच्या हातची तेथे झाडे होती. |
| s-368
| त्यानेही दोन-चार कलमे लावली होती. |
| s-369
| विहिरीच्या कडेला फुलझाडे होती. |
| s-370
| पलीकडे त्याचा लहानसा गोठा होता. |
| s-371
| भीमाचा शब्द ऐकताच गोठ्यातील गाय हंबरायची. |
| s-372
| खरोखरच त्या शेतावर भीमाचे जीव की प्राण प्रेम होते. |