| s-4
| tenuit mora nulla vocatos. |
| s-5
| lactea nomen habet, candore notabilis ipso: |
| s-6
| hac parte potentes caelicolae que clari suos posuere penates. |
| s-7
| Hic locus est, quem, si verbis audacia detur, haud timeam magni dixisse Palatia caeli. |
| s-8
| Ergo ubi marmoreo superi sedere recessu, celsior ipse loco que sceptro innixus eburno terrificam capitis concussit que ter que quater caesariem, cum qua terram, mare, sidera movit. |
| s-9
| Talibus inde modis ora indignantia solvit: |
| s-10
| ' Non ego pro mundi regno magis anxius illa tempestate fui, qua centum quisque parabat inicere anguipedum captivo bracchia caelo. |
| s-11
| Nam quamquam ferus hostis erat, tamen illud ab uno corpore et ex una pendebat origine bellum. |
| s-12
| Nunc mihi, qua totum Nereus circumsonat orbem, perdendum est mortale genus: |
| s-13
| per flumina iuro infera, sub terras Stygio labentia luco! |
| s-14
| cuncta prius temptata: |
| s-15
| sed inmedicabile corpus ense recidendum est, ne pars sincera trahatur. |
| s-16
| quos quoniam caeli nondum dignamur honore, quas dedimus certe terras habitare sinamus. |
| s-17
| An satis, o superi, tutos fore creditis illos, cum mihi, qui fulmen, qui vos que habeo que rego, struxerit insidias notus feritate Lycaon? ' |
| s-18
| Confremuere omnes que studiis ardentibus ausum talia deposcunt. |
| s-19
| Quod tamen admissum, quae sit vindicta, docebo. |
| s-20
| Contigerat nostras infamia temporis aures; |
| s-21
| minor fuit ipsa infamia vero. |
| s-22
| Maenala transieram latebris horrenda ferarum et cum Cyllene gelidi pineta Lycaei: |
| s-23
| Arcadis hinc sedes et inhospita tecta tyranni ingredior, traherent cum sera crepuscula noctem. |
| s-24
| Signa dedi venisse deum, que vulgus precari coeperat: |
| s-25
| inridet primo pia vota Lycaon, mox ait ' experiar deus hic, discrimine aperto, an sit mortalis. |
| s-26
| Ne c erit dubitabile verum. |
| s-27
| Nocte gravem somno necopina perdere morte me parat: |
| s-28
| haec illi placet experientia veri. |
| s-29
| Ne c contentus eo est: |
| s-30
| Quod simul inposuit mensis, ego vindice flamma in domino dignos everti tecta penates. |
| s-31
| Territus ipse fugit, que nactus silentia ruris exululat que frustra loqui conatur: |
| s-32
| ab ipso conligit os rabiem, que solitae cupidine caedis vertitur in pecudes et nunc quoque sanguine gaudet. |
| s-33
| fit lupus et veteris servat vestigia formae. |
| s-34
| Occidit una domus. |
| s-35
| Sed non domus una perire digna fuit: |
| s-36
| qua terra patet, fera regnat Erinys. |
| s-37
| In facinus iurasse putes. |
| s-38
| Dent ocius omnes quas meruere pati ( sic stat sententia ) poenas. |
| s-39
| Talia quaerentes ( sibi enim fore cetera curae ) rex superum trepidare vetat que subolem priori dissimilem populo promittit origine mira. |
| s-40
| sed timuit, ne forte sacer tot ab ignibus aether conciperet flammas que longus ardesceret axis: |
| s-41
| Tela reponuntur manibus fabricata Cyclopum: |
| s-42
| poena placet diversa, genus mortale sub undis perdere et ex omni nimbos demittere caelo. |
| s-43
| Protinus Aeoliis Aquilonem claudit in antris et quaecumque fugant inductas flamina nubes que emittit Notum. |
| s-44
| Madidis Notus evolat alis, terribilem picea tectus caligine vultum: |
| s-45
| fronte sedent nebulae, rorant que pennae que sinus. |
| s-46
| que Ut manu late pendentia nubila pressit, fit fragor: |
| s-47
| hinc densi funduntur ab aethere nimbi. |
| s-48
| Sternuntur segetes et deplorata coloni vota iacent, que longi perit labor inritus anni. |
| s-49
| Ne c caelo contenta suo est Iovis ira, sed illum caeruleus frater iuvat auxiliaribus undis. |
| s-50
| Convocat hic amnes. |
| s-51
| Vires effundite vestras: |
| s-52
| Iusserat; |
| s-53
| hi redeunt ac fontibus ora relaxant et defrenato volvuntur in aequora cursu. |
| s-54
| Ipse tridente suo terram percussit: |
| s-55
| at illa intremuit que motu vias patefecit aquarum. |
| s-56
| Exspatiata ruunt per apertos flumina campos cumque satis arbusta simul que pecudes que viros que tecta cumque suis rapiunt penetralia sacris. |
| s-57
| Iamque mare et tellus nullum discrimen habebant: |
| s-58
| omnia pontus erant; |
| s-59
| deerant quoque litora ponto. |
| s-60
| Figitur in viridi, si fors tulit, ancora prato, aut subiecta terunt curvae vineta carinae; |
| s-61
| et, modo qua graciles gramen carpsere capellae, nunc ibi deformes ponunt sua corpora phocae. |
| s-62
| que Quaesitis diu terris, ubi sistere possit, in mare lassatis volucris vaga decidit alis. |
| s-63
| Obruerat tumulos inmensa licentia ponti, que pulsabant novi montana cacumina fluctus. |
| s-64
| Maxima pars unda rapitur; |
| s-65
| quibus unda pepercit, illos longa domant inopi ieiunia victu. |
| s-66
| Mons ibi verticibus petit arduus astra duobus, nomine Parnasus, que superant cacumina nubes. |
| s-67
| Ne c maris ira manet, que posito tricuspide telo mulcet aquas rector pelagi que supra profundum exstantem atque umeros innato murice tectum caeruleum Tritona vocat que conchae sonanti inspirare iubet que fluctus et flumina signo iam revocare dato. |
| s-68
| possedit cetera pontus. |
| s-69
| Haec quoque adhuc vitae non est fiducia nostrae certa satis; |
| s-70
| terrent etiam nunc nubila mentem. |
| s-71
| quo sola timorem ferre modo posses? |
| s-72
| quo consolante doleres? |
| s-73
| O utinam possim populos reparare paternis artibus atque animas formatae infundere terrae! |
| s-74
| Dixerat, et flebant. |
| s-75
| Placuit caeleste precari numen et auxilium per sacras quaerere sortes. |
| s-76
| adeunt pariter Cephisidas undas, ut nondum liquidas, sic iam vada nota secantes. |
| s-77
| Inde ubi libatos inroravere liquores vestibus et capiti, flectunt vestigia sanctae ad delubra deae, quorum fastigia turpi pallebant musco que stabant sine ignibus arae. |
| s-78
| Ut templi tetigere gradus, procumbit uterque pronus humi que gelido pavens dedit oscula saxo atque ita ' si precibus ' dixerunt ' numina iustis victa remollescunt, si flectitur ira deorum, dic, Themi, qua generis damnum reparabile nostri arte sit, et mersis fer opem, mitissima, rebus. ' |
| s-79
| Obstipuere diu, que rumpit silentia voce Pyrrha prior que iussis deae parere recusat, que det sibi veniam pavido rogat ore, que pavet laedere iactatis maternas ossibus umbras. |
| s-80
| Interea repetunt caecis obscura latebris verba datae sortis secum inter que se volutant. |
| s-81
| Magna parens terra est, lapides in corpore terrae ossa reor dici; |
| s-82
| adeo caelestibus ambo diffidunt monitis. |
| s-83
| Sed quid temptare nocebit? |
| s-84
| Discedunt que velant caput que tunicas recingunt et iussos lapides sua post vestigia mittunt. |
| s-85
| quod solidum est que flecti nequit, mutatur in ossa; |
| s-86
| quae modo vena fuit, sub eodem nomine mansit; |
| s-87
| Sic ubi deseruit madidos septemfluus agros Nilus et antiquo sua flumina reddidit alveo que aetherio recens exarsit sidere limus, plurima cultores versis animalia glaebis inveniunt, et in his quaedam modo coepta per ipsum nascendi spatium, quaedam inperfecta que suis trunca vident numeris; |
| s-88
| Quippe ubi temperiem sumpsere que umor que calor, concipiunt, et ab his oriuntur cuncta duobus; |
| s-89
| cumque sit ignis aquae pugnax, vapor umidus omnes res creat, et discors concordia fetibus apta est. |
| s-90
| Illa quidem nollet, sed te quoque, maxime Python, tum genuit, que populis novis, incognite serpens, terror eras: |
| s-91
| tantum spatii de monte tenebas. |
| s-92
| Hunc deus arquitenens, et numquam talibus armis ante nisi in dammis que capreis fugacibus usus, mille gravem telis exhausta paene pharetra perdidit effuso per vulnera nigra veneno. |
| s-93
| Neve operis famam posset delere vetustas, instituit sacros celebri certamine ludos, Pythia perdomitae serpentis nomine dictos. |
| s-94
| Hic iuvenum quicumque manu ve pedibus ve rota vicerat, aesculeae capiebat frondis honorem: |
| s-95
| dixerat, ' ista decent umeros gestamina nostros, qui dare certa ferae, dare vulnera possumus hosti, qui modo pestifero tot iugera ventre prementem stravimus innumeris tumidum Pythona sagittis. |
| s-96
| Dixit et eliso percussis aere pennis inpiger umbrosa Parnasi constitit arce eque sagittifera prompsit duo tela pharetra diversorum operum: |
| s-97
| fugat hoc, facit illud amorem. |
| s-98
| Quod facit, auratum est et cuspide fulget acuta; |
| s-99
| Protinus alter amat, fugit altera nomen amantis silvarum tenebris que captivarum ferarum exuviis gaudens que innuptae aemula Phoebes. |
| s-100
| Vitta coercebat positos sine lege capillos. |
| s-101
| illa, velut crimen taedas exosa iugales, pulchra verecundo suffunditur ora rubore, inque patris blandis haerens cervice lacertis ' da mihi perpetua, genitor carissime, ' dixit ' virginitate frui: |
| s-102
| que Voto tuo tua forma repugnat: |
| s-103
| Phoebus amat que visae cupit conubia Daphnes, quodque cupit, sperat, que sua illum oracula fallunt. |