| s-505
| Ein var ermur á kápunni og horfði sú á bak aftur. |
| s-506
| Hann hafði í hendi staf og brodd í, hafði síða hettuna og rak undan skyggnur, stappaði niður stafnum og fór heldur bjúgur. |
| s-507
| Þar var kominn Ófeigur karl, faðir hans. |
| s-508
| Þá mælti Ófeigur: ' Snemma gangið þér frá dómum,' segir hann,' og er yður eigi einn hlutur vel gefinn að svo er allt snarlegt og snöfurlegt um yður. |
| s-509
| Eða er hann sekur, Óspakur?' |
| s-510
| ' Nei,' segir Oddur,' eigi er hann sekur.' |
| s-511
| Ófeigur mælti: ' Eigi er það höfðinglegt að ginna mig gamlan. |
| s-512
| Eða hví mundi hann eigi sekur? |
| s-513
| Var hann eigi sannur að sökinni?' |
| s-514
| ' Sannur víst,' segir Oddur. |
| s-515
| ' Hvað er þá?' segir Ófeigur. |
| s-516
| ' Eg hugði að hann mætti bíta sökin. |
| s-517
| Eða var hann eigi banamaður Vala?' |
| s-518
| ' Engin mælir því í mót,' segir Oddur. |
| s-519
| Ófeigur mælti: ' Hví er hann þá ei sekur?' |
| s-520
| Oddur segir: ' Vörn fannst í málinu og féll niður.' |
| s-521
| Ófeigur mælti: ' Hví mundi vörn finnast í máli svo auðigs manns?' |
| s-522
| ' Það kölluðu þeir að rangt væri heiman búið,' segir Oddur. |
| s-523
| ' Eigi mun það vera er þú fórst með málið,' segir Ófeigur. |
| s-524
| ' En vera kann að þér sé meir lagður fésnúður og ferðir en algott tilstilli um málaferli. |
| s-525
| En þó ætla eg að þú berir nú eigi satt upp fyrir mig.' |
| s-526
| Oddur segir: ' Eg hirði aldrei hvort þú trúir eða eigi.' |
| s-527
| ' Svo kann vera,' segir Ófeigur,' en þegar vissi eg er þú fórst heiman úr héraði að rangt var til búið málið. |
| s-528
| En þú þóttist þér ærinn einn og vildir engan mann að spyrja. |
| s-529
| Nú muntu og vera þér nógur einn um þetta mál. |
| s-530
| Er nú bæði að þér mun vel takast enda er slíkum allvant um er allt þykir lágt hjá sér.' |
| s-531
| Ófeigur mælti: ' Sú ein er nú hjálpin í þínu máli ef þú nýtur mín við. |
| s-532
| Eða hversu féspar mundir þú nú vera ef nokkur leiðrétti málið?' |
| s-533
| Oddur segir: ' Ekki sperði eg fé ef nokkur vildi ganga í málið. |
| s-534
| ' Ófeigur mælti: ' Þá láttu koma í hendur karli þessum sjóð nokkurn digran því að margra manna augu verða féskjálg.' |
| s-535
| Oddur fær honum mikinn fésjóð. |
| s-536
| Þá spurði Ófeigur: ' Hvort var fram færð lögvörnin eða eigi?' |
| s-537
| ' Fyrr gengum vér frá dómunum,' segir Oddur. |
| s-538
| Ófeigur segir: ' Það eina heldur fram er þú gerðir óvitandi.' |
| s-539
| Nú skiljast þeir og gengur Oddur heim til búðar sinnar. |
| s-540
| 6. Nú er þar til að taka að Ófeigur karl gengur upp á völluna og til dómanna, kemur að Norðlendingadómi og spyr hvað þar fari fram málum manna. |
| s-541
| Honum er sagt að sum voru dæmd en sum búin til reifingar. |
| s-542
| ' Hvað líður um mál Odds sonar míns eða er því lokið nú?' |
| s-543
| ' Lokið sem mun,' segja þeir. |
| s-544
| Ófeigur mælti: ' Er hann sekur orðinn, Óspakur?' |
| s-545
| ' Nei,' segja þeir,' eigi er hann það.' |
| s-546
| ' Hvað veldur því?' segir Ófeigur. |
| s-547
| ' Vörn fannst í málinu,' segja þeir,' og var rangt til búið.' |
| s-548
| ' Já,' segir hann Ófeigur,' munuð þér lofa mér að ganga í dóminn?' |
| s-549
| Þeir játta því. |
| s-550
| Hann gengur í dómhringinn og sest niður. |
| s-551
| Ófeigur mælti: ' Hvort er dæmt mál Odds, sonar míns?' |
| s-552
| ' Dæmt er það sem mun.' segja þeir. |
| s-553
| ' Hví gegnir það?' segir Ófeigur,' er villt upp borið um sökina á hendur Óspaki? |
| s-554
| Drap hann eigi Vala saklausan? |
| s-555
| Nam það við að eigi væri málið brýnt?' |
| s-556
| Þeir segja: ' Vörn fannst í málinu og féll niður.' |
| s-557
| ' Hvernig er vörn sú?' segir Ófeigur. |
| s-558
| Þá er honum sagt. |
| s-559
| ' Svo víst,' segir hann. |
| s-560
| ' Sýnist yður það með nokkurum réttindum að gefa gaum að slíku er engis er vert en dæma eigi hinn versta mann sekjan, þjóf og manndrápsmann? |
| s-561
| Er það eigi ábyrgðarhlutur mikill að dæma þann sýknan er dráps er verður og dæma svo í móti réttindum?' |
| s-562
| Þeir sögðu að þeim þætti það eigi réttlegt en þó sögðu þeir það fyrir sig lagt. |
| s-563
| ' Svo má vera,' segir Ófeigur. |
| s-564
| ' Unnuð þér eiðinn?' segir Ófeigur. |
| s-565
| ' Að vísu,' segja þeir. |
| s-566
| ' Svo mun verið hafa,' segir hann. |
| s-567
| ' Eða hversu kváðuð þér að orði? |
| s-568
| Eigi svona að þér skylduð það dæma að þér vissuð sannast og réttast og helst að lögum? |
| s-569
| Svo munduð þér mæla.' |
| s-570
| Þeir kváðu svo vera. |
| s-571
| Þá mælti Ófeigur: ' En hvað er sannara en dæma hinn versta mann sekjan og dræpan og firrðan allri björg, þann er sannreyndur er að stuld og að því að hann drap saklausan mann, Vala? |
| s-572
| En það hið þriðja er að fellur eiðurinn má kalla nokkuð sveigt. |
| s-573
| Hyggið nú að fyrir yður hvort meira er vert, þessi tvö orðin er sæta sannindum og réttindum eða hitt eitt er víkur til laganna. |
| s-574
| Svo mun yður sýnast sem er því að þér munuð sjá kunna að það er meiri ábyrgð að dæma þann frjálsan er maklegur er dauðans en hafa áður svarið eiða að þér skylduð svo dæma sem þér vissuð réttast. |
| s-575
| Nú megi svo á líta að þetta mun yður þungt falla og undan þessi ábyrgð varla komast.' |
| s-576
| Ófeigur lætur stundum síga sjóðinn niður undan kápunni en stundum kippir hann upp. |
| s-577
| Það finnur hann að þeir renna augum til sjóðsins. |
| s-578
| Hann mælti þá til þeirra: ' Það væri ráðlegra að dæma rétt og satt sem þér hafið svarið og hafa þar í mót þökk og aufúsu hygginna manna og réttsýnna.' |
| s-579
| Hann tók síðan sjóðinn og steypti úr silfrinu og taldi fyrir þeim. |
| s-580
| ' Nú vil eg lýsa vináttubragð við yður,' segir hann,' og sé eg þó meir fyrir yður í þessu en fyrir mér. |
| s-581
| Og geri eg því svo að þér eruð sumir vinir mínir en sumir frændur og þó þeir einir að nauðsyn heldur til að hver gæti sjálfs síns. |
| s-582
| Vil eg gefa hverjum manni eyri silfurs er í dómi situr en þeim hálfa mörk er reifir málið og hafið þér það bæði féið og firrða yður ábyrgð en spillið eigi særum yðrum er þó liggur mest við.' |
| s-583
| Þeir hugsa málið og líst sannlegt vera við umtölur hans en þykir áður komið í illt efni um eiðabrigðin og kjósa þeir þann kost af er Ófeigur bauð þeim. |
| s-584
| Er þá þegar sent eftir Oddi og kemur hann þar en höfðingjarnir eru þá heim gengnir til búða. |
| s-585
| Nú er þegar fram haft málið og er Óspakur sekur ger og síðan nefndir vottar að dómsorði væri á lokið. |
| s-586
| Nú fara menn heim til búða sinna við svo búið. |
| s-587
| Engi frétt fór af þessu um nóttina. |
| s-588
| En að Lögbergi um morguninn stendur Oddur upp og talar hátt: ' Hér varð maður sekur í nótt er Óspakur heitir í Norðlendingadómi um víg Vala. |
| s-589
| En það er að segja til sektarmarka hans að hann er mikill vexti og karlmannlegur. |
| s-590
| Hann hefir brúnt hár og stór bein í andliti, svartar brýnn, miklar hendur, digra leggi og allur hans vöxtur er afburðarmikill og er maður hinn glæpamannlegasti.' |
| s-591
| Nú bragður mönnum í brún mjög. |
| s-592
| Margir höfðu áður enga frétt af haft. |
| s-593
| Þykir mönnum Oddur fast fylgt hafa og giftusamlega til hafa tekist svo sem komið var málinu. |
| s-594
| 7. Frá því er sagt að þeir Styrmir og Þórarinn talast við. |
| s-595
| Styrmir mælti: ' Mikla sneypu og svívirðing höfum við af þessu máli fengið.' |
| s-596
| Þórarinn segir það eftir líkindum' og munu hér vitrir menn hafa um vélt.' |
| s-597
| ' Já,' segir Styrmir,' sérð þú nokkuð til leiðréttu?' |
| s-598
| ' Eigi veit eg að það megi brátt verða,' segir Þórarinn. |
| s-599
| ' Hvað helst?' segir Styrmir. |
| s-600
| Þórarinn segir: ' Væri sökin við þá er fé var borið í dóm og sú mun bíta.' |
| s-601
| ' það er,' segir Styrmir. |
| s-602
| Ganga þeir þá í brott og heim til búða. |
| s-603
| Þeir heimta nú saman vini sína og tengdamenn á eina málstefnu. |
| s-604
| Þar var einn Hermundur Illugason, annar Gellir Þorkelsson, þriðji Egill Skúlason, fjórði Járnskeggi Einarsson, fimmti Skegg-Broddi Bjarnason, sjötti Þorgeir Halldóruson og þeir Styrmir og Þórarinn. |