| s-1203
| Og sem úti er máltíðin og lesinn er borðsálmur tekur ókunni maður að gleðjast og sérliga sem byrjaður er de profundis og því glaðari sem meir líður á sálminn. |
| s-1204
| Og sem úti er borðsálmur verður hann spurður hver hann er. |
| s-1205
| Hann svarar: ' Eg er framliðinn maður þann sami er hús bóndans sendimaður beiddi þess guð að eg fengi svo mikla gleði að þessi veislu sem hann fékk á mínu leiði. |
| s-1206
| En mér er hvorki matur né drykkur til gleði en svo sem þér gleðist hér með mat og drykk svo gleðjumst vér kristnar sálir af góðum bænum er þær verða fram fluttar sérliga de profundis og sjósálmar.' |
| s-1207
| 23 Frá ríka manni Það er nú sagt af einum ríkum manni og mikilhæfum og nökkuð framferðugur til veraldligra hluta sem eg hirði eigi frá að segja. |
| s-1208
| En eigi svo guðhræddur sem vera skyldi sem vér erum fleiri. |
| s-1209
| Hann tók sótt hættliga. |
| s-1210
| Og sem frændur hans og vinir vissu það komu þeir til hans og spurðu að hans mátt. |
| s-1211
| ' Vel má eg' segir hann' þar eg hefir peninga í nóg og haft alla stund. |
| s-1212
| En fyrir minni sál kann eg ekki ráð gera.' |
| s-1213
| Þeir báðu hann ekki svo gera, skriftast heldur rækiliga og biðja guð miskunnar. |
| s-1214
| ' Nei', segir hann,' hvað skyldi mér nú að skriftast eða bæta mitt líf eina stund eða tvær er eg hefir allan minn aldur hér til illa lifað og fáumst þar ekki við því að eg er nú fjandanum í vald gefinn'. |
| s-1215
| Þetta þótti öllum er heyrðu hans orð bæði hræðiligt og hryggiligt. |
| s-1216
| Þaðan eigi langt var ein góð kvinna og guðhrædd með hreinlífis manna lifnaði og er hún frétti hér af verður hún mjög hrygg og gekk til kirkju og bað til guðs að hún mætti vís verða hvort sjá maður mætti frelsast eða væri hann fyrirdæmdur. |
| s-1217
| Og er hún hafði gert sína bæn kom til hennar engill guðs svo segjandi: ' Þú ert góðlifnaðar kona og guði þæg. |
| s-1218
| Því hefir hann heyrt bæn þína og gakk til þess húss er hinn sjúki. |
| s-1219
| Þar skaltu vís verða þess er þú biður.' |
| s-1220
| Og eftir það hverfur engillinn frá henni að sýn. |
| s-1221
| En hún reis upp og gengur til þess herbergis er inn sjúki maður lá. |
| s-1222
| Og svo sem hún kemur inn í herbergið sér hún þar alla menn með sorg og sút biðjandi fyrir sjúka manni. |
| s-1223
| Hún gerir og svo. |
| s-1224
| Og sem hún hefir eigi lengi þar verið sér hún og fleiri aðrir að ofan yfir sængina til fótanna kemur enn krossfesti eftir hennar skilningi svo talandi: ' Hvað vili þér? |
| s-1225
| Nú er eg hér.' |
| s-1226
| Og sem hinn sjúki sér þetta verður hann mjög ótta fullur og talar þó: ' Hver ertu ?' |
| s-1227
| Hann svarar: ' Eg er Kristur sjálfur er písl og dauða tók fyrir þig á krossinum helga. |
| s-1228
| Nú er eg til reiðu ef þú vilt miskunnar biðja, þá skaltu miskunn fá. |
| s-1229
| Þó að þú vilir fyrirláta mig þá vil eg aldri fyrirláta þig ef þú vilt miskunnar biðja því eg hefi þig svo dýrt til keypt.' |
| s-1230
| Enn sjúki maður segir þá: ' Eg vil þá fús og feginn gjarna miskunnar biðja og sérliga minn græðari ef þér vilið gefa mér einn blóðdropa af yðarri síðu á mitt hjarta.' |
| s-1231
| Vor herra segir þá: ' Það skaltu fá' segir hann. |
| s-1232
| Og eftir svo talað leið hann upp til himinríkiss. |
| s-1233
| Enn ríki maður andaðist litlu síðar og koma helgir englar guðs í móti hans sal og hafa hana með sér. |
| s-1234
| Þessi góða kvinna sér á öll þessi tíðindi. |
| s-1235
| Og varð full nú af fagnaði og lofaði guð af öllu hjarta fyrir þessa sýn og allir þeir er inni voru dásamligan og fáheyrðan atburð. |
| s-1236
| 24 Frá einum presti Svo segir af einum presti út í löndin þeim er eina kvinnu hélt hjá sér dagliga svo sem sína eiginkonu og engan tíma fyrirbar hann sinn vilja með henni að gera því honum þótti sín synd svo sæt vera og lystilig. |
| s-1237
| Svo segist að þau áttu fjóra sonu saman. |
| s-1238
| Þeir vóxu upp með föður sínum og móður og voru settir í skóla til þess að þeir voru prestar vígðir iii en einn var svo sem meistari því að hann lærði lengst. |
| s-1239
| Svo sem þeir eru prestar orðnir þá deyði faðir þeirra en móðirin lifði eftir fjóra vetur eður v. |
| s-1240
| Þessir iiii menn þenktu upp á hversu þeir voru í synda lífi getnir eða hversu lengi þeirra móðir hafði í harðligum syndum lifað. |
| s-1241
| Þeir báðu sína móður þenkja upp á sitt fyrra líf og biðja vorn herra miskunnar og fyrirgefningar með sorgfullu hjarta og mikilli mæði líkamans. |
| s-1242
| Hún svarar þeim svo á móti: ' Hvað mun eg það gera nema ekki' segir hún' að syrgja eða sýta eður þjá minn líkama í neinu þar sem eg á yður fjóra sonu mína og eru prestar allir og megið biðja svo fyrir mér að eg koma í himinríki því að þær einar syndir hefi eg gert'. |
| s-1243
| Eftir svo talað spyr hún þá alla: ' Vili þér veita mér eina bæn' segir hún. |
| s-1244
| Þeir spurðu hvað það væri. |
| s-1245
| ' Það er', sagði hún,' að geyma mig hér í því sama húsi sem eg dey þrjár nætur og þrjá daga því eg ætla að eg sé þá af enu versta þó eg hafi syndsamliga lifað og oft kölluð presta kona og muni þér þá vita hvað um mína hagi líður eður hvar eg er komin'. |
| s-1246
| Þeir játuðu henni þessu því að þeim þótti það ekki mikils vert vera fyrir hennar skuld að gera. |
| s-1247
| Og nokkuru síðar tekur hún sótt og andast þó skjótara væri en hún vildi. |
| s-1248
| Þeir hugsuðu nú hennar bæn að gera og tóku líkamann og létu á barir og vöktu yfir um nóttina allir fjórir og annað fólk fleira. |
| s-1249
| Og sem mið nótt var komin tóku barirnar að ókyrrast. |
| s-1250
| Þetta gátu að líta hennar synir og hlupu þegar til og heldu börunum en allir þeir er hjá þeim vöktu flýðu þegar sakir hræðslu og ótta og engi var nema með sorgfullu hjarta. |
| s-1251
| Komust þeir af ena fyrstu nóttina og með því að þeir héldu börunum. |
| s-1252
| Kemur önnur nótt og vaka hennar synir allir enn sem fyrr og annað fólk hjá þeim. |
| s-1253
| Og sem komin er mið nótt taka barirnar að hristast svo að allir nær verandi menn urðu svo hræddir að náliga gengu af vitinu. |
| s-1254
| Þessa nótt sýndi fjandinn sinn mátt því meira á þessum auma líkam heldur en hina fyrri nóttina að nú tekur hann þann syndafulla líkam burt af börunum og dregur um húsið innan og allt til þess að hann kemur að durunum. |
| s-1255
| Þá fær hann eigi lengra dregið því að hennar synir voru svo ótta slegnir og hræðslu fullir af þessum ódæmum og ógurligri sýn að þeir vissu eigi hvað þeir mætti að gera. |
| s-1256
| Fara þá til og taka líkamann og láta aftur á barirnar og vefja um síðan með sterkum reipum og binda allt saman sem fastast. |
| s-1257
| Kemur þriðja nóttin og vaka allir enir sömu og fer allt á sömu leið því þegar mið nótt er komin koma inn fjandur margir og heldur síðbrýndir og svo margir að fullt var húsið. |
| s-1258
| Og taka nú þegar upp barirnar og líkamann og bera út í milli sín full glaðir svo að allir máttu sjá og heyra þeir er þar voru og fóru niður til helvítis með allt saman til ævinligrar vistar. |
| s-1259
| Hennar synir þóttust vita að sinnar móður sál og líkamur mundi vera fordjarfaður fyrir utan enda. |
| s-1260
| Svo segir að sá meistari sem fyrr var getið og hennar yngsti sonur predikaði þetta ævintýr um allt England og hvar sem hann fór þá lét hann eigi af hvorki fyrir skömm né hræðslu að tala móti þeim kvinnum sem prestar taka og allt fyrir sinnar móður skyld, og að allar kvinnur skyldu varast að falla í þessa synd þær sem heyra þvílík dæmi því varla má illt varast nema viti. Og af öllum vísdómi þar sem mestur meistaradómur að láta sér lærast hvað hann hefir heyrt sagt af annars illgerðum en þann sami segir svo í sinni predikan að eg þori þó varla að tala um presta því að þeir vita vel hvað þeir gera. |
| s-1261
| En það hefi eg heyrt sagt fyrir satt að engi meistari væri svo góður þó að væri svo vís sem Salamon og svo vel talaður sem Árón og lifði til þess að hann væri þúsund ára gamall þá kynni hann eigi að tala af þeirri sorg og pínu er prestar skulu hafa er liggja í þessu saurlífi. |
| s-1262
| Og svo verða þeir reiðir þá þetta er predikað en þetta segja helgar bækur. |
| s-1263
| 25 Af einni kvinnu Af einni kvinnu ógiftri er það sagt að millum annarra hluta forðast hún mjög saurlífi langan tíma. |
| s-1264
| Og sem óvinur alls mannkyns sá hennar góðvilja þar til öfundar hann fast og vildi gjarna hana svíkja og vekur upp eins ungs manns hjarta til losta girndar með hana. |
| s-1265
| Og svo kemur með fjandans tilstilli að hann gerði með henni sinn vilja og þar verður barngetnaður þeirra í milli. |
| s-1266
| Og sem þann tími kom er hún átti barnið að fæða forðast hún alla menn að engi skyldi vita hennar slys og fékk sér einn leyniligan stað og fæddi þar sitt barn. |
| s-1267
| Og þegar það var fætt veitir hún því bráðan dauða svo engi hefir þar grun af. |
| s-1268
| Og nokkurri stundu síðar iðrast hún síns glæps af öllu hjarta en aldri vildi hún af honum skriftast. |
| s-1269
| Svo þótti henni sinn glæpur orðinn mikill að hún þorði hann engum presti að segja. |
| s-1270
| Svo bar til eina nátt sem hún lá í sinni sæng að hún bað guð hjálpa sér af öllu hjarta og vitra sér hvort hún skyldi nokkura von eiga hans miskunnar eða eigi. |
| s-1271
| Og er hún hafði þess lengi beðið komu niður á hennar handarbak þrír blóðdropar. |
| s-1272
| Þetta undraðist hún mjög en þykist þó víst vita að þessi bending er af guði send en veit eigi hvað þýða mundi og lætur eigi af að biðja heldur eykur hún sitt mál framvegis að guð birti henni framar hér af. |
| s-1273
| Og svo kemur eftir margar tárfelldar bænir að vor herra birtist henni sjálfur og opnaði sitt síðu sár og sitt blessaða hjarta svo til hennar segjandi: ' Þetta brjóst og hjarta opnaði eg fyrir þína skuld og allra heilagra manna. |
| s-1274
| Og því skyldir þú opna þitt hjarta og hreinsa af öllum syndum. |
| s-1275
| Þar fyrir máttu hjálpast.' |
| s-1276
| Hér eftir hvarf hann frá hennar augsýn en hún varð fegnari en frá megi segja, þakkandi guði af öllu hjarta fyrir sína miskunn, því að nú þóttist hún fullkomliga skilja að það var guðs vili að hún gengi til skriftar og opinberaði sínar syndir fyrir sínum skriftaföður hvað er hefir gert. |
| s-1277
| Og fékk hún sér gamlan prest til skrifta föðurs og sagði honum greiniliga af öllum sínum fyrr greindum misverkum með fagri iðran og fljótandi tárum. |
| s-1278
| Og af þeim sömum tárum er hún felldi komu nokkurir dropar á hennar handarbak þar sem blóð droparnir voru. |
| s-1279
| Og sem hennar tár komu við þessa blóðdropa hurfu þeir af henni sem áður kunnu hvorki að þvost né þerrast af hennar hendi. |
| s-1280
| Hér með varð hún með guðs miskunn hreinsuð að sínum syndum. |
| s-1281
| Hér af megum vér hugsa hversu guði er það þægiligt að vér skriftumst rækiliga af öllum vorum syndum og leynum eigi með illvilja því er vér munum að segja. |
| s-1282
| 26 Frá einum bróður Bróðir nokkur af predikara lifnaði tók krankleika út í borginni Bolonja. |
| s-1283
| Þessi sami bróðir sýndist lastvarliga lifa svo hann hafði eigi með sér utan smærri syndir. |
| s-1284
| Og sem honum þótti sinn sjúkleika þyngja mjög bað hann guð að hann skyldi birta hversu lengi að hann skyldi til þess hafa þvílíkan krankleika að hann væri þá við skildur annars heims pínu. |
| s-1285
| Þá sendi guð honum engil sinn er honum sagði að hann skyldi hafa þvílíka pínu 12 mánaði og fara síðan til himinríkis eftir sinn dauða. |
| s-1286
| Honum þótti það undarliga langt þar sem hann var eigi með höfuðsyndum bundinn. |
| s-1287
| Biður nú guð með iðranar tárum sér meiri miskunnar en engillinn hafði honum fyrirsagt að þessi stund skyldi vera og í annað sinn kemur enn til hans engillinn og segir að guð hefir heyrt bæn hans og gefur honum af þessi stund helminginn sem áður var á nefnd. |
| s-1288
| Og sem hann hefir þegið svo mikla líkn af guði fyrir sína bæn biður hann enn að þessi stund mætti verða skemmri fyrir kraft heilags anda og verður enn heyrður af guði svo að niður skal falla helmingur af lengd þessarar pínu og af svo mikilli guðs miskunn sér veittri. |
| s-1289
| Treystir enn á guð að hann veitti sér linari eða skemmri pínu. |
| s-1290
| Þá kemur enn guðs engill til hans og biður hann þá kjósa hvort hann vill heldur þola framan til aftansöngs máls þess dags er þar var komin þvílíka pínu sem guð leggur á hans líkama eða sem áður var fyrirsagt. |
| s-1291
| En hann kýs hina skemmri. |
| s-1292
| Og svo sem hann hafði kosið þá sprungu út bæði hans augu svo að þau lágu niðri á kinnar beinum og tekur frá honum megn og mál svo hann mátti hvorki mæla né benda og því þótti líkast til að heyra í hans líkam sem malið væri með kvern svo að hvert bein var brotið í hans líkam svo smátt sem mjöl væri. |
| s-1293
| Þá var og farið að kalla saman alla bræður þeirrar reglu sem siður er til að þeir skulu yfir standa þar sem einn hver deyr því að öllum sýnist hans dauði ráðinn þeim sem þar voru viðstaddir. |
| s-1294
| Nú svo sem allir bræður voru til komnir stóðu þeir yfir honum allir til þess er hringt var til aftansöngs. |
| s-1295
| Og þegar sem hringt var þá flugu bæði hans augu aftur í hausinn og setti allan hans líkam hvítan sem snjó og öll hans bein voru þá heil. |
| s-1296
| Hann mátti þá benda og þar næst tala. |
| s-1297
| Sagði hann og öllum bæði hvers hann hafði beðið og alla þá hluti sem guð hafði hér við hann gert. |
| s-1298
| Sálaðist hann skjótt síðan hann hafði þetta talað og fór þá hans önd frjáls til himinríks et. |
| s-1299
| 27 Svo byrjar þetta ævintýr að út í Frans í einu byskupdæmi er Afgejan kallast bjó einn mikill maður. |
| s-1300
| Hann var ríkur mann bæði í landi og lausum eyri. |
| s-1301
| Eina kvinnu átti hann góða og fulla af miskunnsemi. |
| s-1302
| Þau áttu eina dóttur þá ena vænstu er verða mái sköpuð af holdi og blóði. |