Sentence view

Universal Dependencies - Belarusian - HSE

Language	Belarusian
Project	HSE
Corpus Part	train
Annotation	Lyashevskaya, Olga; Peljak-Łapińska, Angelika; Petrova, Daria; Shishkina, Yana

showing 101 - 200 of 147 • previous

[1] tree

Зноў перад ім, непрыкмечаным, прайшлі немцы: адзін вёў за павады яго коней, а другі, што ішоў ззаду, спыніўся і пастаяў, хвіліну прыслухоўваючыся.

s-101

bykau-aboznik-102

[2] tree

~~Максім узняў вінтоўку.~~

s-102

bykau-aboznik-103

Максім узняў вінтоўку.

[3] tree

~~Яму з долу добра бачны быў варожы сілуэт, які чорным ценем засланіў край зорнага небасхілу.~~

s-103

bykau-aboznik-104

Яму з долу добра бачны быў варожы сілуэт, які чорным ценем засланіў край зорнага небасхілу.

[4] tree

~~Максім наставіў стрэльбу на ворага, але стрэліць так і не адважыўся.~~

s-104

bykau-aboznik-105

Максім наставіў стрэльбу на ворага, але стрэліць так і не адважыўся.

[5] tree

~~У апошняе імгненне, калі трэба было ціснуць курок, смеласць пакінула яго.~~

s-105

bykau-aboznik-106

У апошняе імгненне, калі трэба было ціснуць курок, смеласць пакінула яго.

[6] tree

Задні гітлеравец, відаць, нічога падазронага не ўчуўшы, сказаў нешта таму, што вёў коней, і яны абодва ўзлезлі на былое Максімава месца на возе.

s-106

bykau-aboznik-107

[7] tree

~~Так ворагі, коні і фурманка з ротным дабром зніклі ў начной цемры.~~

s-107

bykau-aboznik-108

Так ворагі, коні і фурманка з ротным дабром зніклі ў начной цемры.

[8] tree

Тады ездавы, абапёршыся аб дол рукамі, сеў на травяністай імшарыне побач са сваёй вінтоўкай і ўжо не спрабаваў стрымацца.

s-108

bykau-aboznik-109

[9] tree

~~Канчаткова ахапіўшая яго роспач выціснула з грудзей цяжкі, пакутлівы енк.~~

s-109

bykau-aboznik-110

Канчаткова ахапіўшая яго роспач выціснула з грудзей цяжкі, пакутлівы енк.

[10] tree

Гэты енк, спалохаўшы ў цішы самога Максіма, нечакана абудзіў яго, прымусіў зірнуць на сябе аднекуль збоку, вачыма другога чалавека, чалавека разумнейшага ў жыцці і мацнейшага ў барацьбе.

s-110

bykau-aboznik-111

[11] tree

~~Потым ён адчуў асуджэнне і дакор сабе, агідна бездапаможнаму ў такі рашаючы час.~~

s-111

bykau-aboznik-112

Потым ён адчуў асуджэнне і дакор сабе, агідна бездапаможнаму ў такі рашаючы час.

[12] tree

~~Цяжкія няўцешныя думкі, поўныя бязлітаснай насмешкі над сабой, паплылі ў немаладой яго галаве.~~

s-112

bykau-aboznik-113

Цяжкія няўцешныя думкі, поўныя бязлітаснай насмешкі над сабой, паплылі ў немаладой яго галаве.

[13] tree

~~Хоць і не першы раз у жыцці напаткала Максіма бяда, але гэтая была зусім іншага складу, чым усе перажытыя.~~

s-113

bykau-aboznik-114

Хоць і не першы раз у жыцці напаткала Максіма бяда, але гэтая была зусім іншага складу, чым усе перажытыя.

[14] tree

Яна агіднай ганьбай запляміла чалавечую яго вартасць, падсекла надзеі, дарэшты зняславіла ранейшае жыццё чалавека.

s-114

bykau-aboznik-115

[15] tree

~~Як было пасля такога здарэння ісці ў батальён, дзе кожны дзень паміралі людзі, маладыя і больш вартыя, чым ён?~~

s-115

bykau-aboznik-116

Як было пасля такога здарэння ісці ў батальён, дзе кожны дзень паміралі людзі, маладыя і больш вартыя, чым ён?

[16] tree

~~Як было жыць, калі пасля гэтага ўжо нічога не заставалася ў душы, апрача вечнай агіды да сябе?~~

s-116

bykau-aboznik-117

Як было жыць, калі пасля гэтага ўжо нічога не заставалася ў душы, апрача вечнай агіды да сябе?

[17] tree

~~Дык няўжо гэта канец?~~

s-117

bykau-aboznik-118

Дык няўжо гэта канец?

[18] tree

~~Няўжо толькі пагібель з’явіцца справядлівай збаўцай ад нясцерпных пакут?~~

s-118

bykau-aboznik-119

Няўжо толькі пагібель з’явіцца справядлівай збаўцай ад нясцерпных пакут?

[19] tree

Чаму ж тады ён павінен так недарэчна, пагана памерці, а злачынцы-ворагі застануцца жыць і ўчыняць яшчэ не адну смерць добрым людзям.

s-119

bykau-aboznik-120

[20] tree

~~Усвядоміўшы глыбіню сваёй бяды, ездавы зразумеў, што ёсць у ім нешта мацнейшае за звычайную чалавечую смерць.~~

s-120

bykau-aboznik-121

Усвядоміўшы глыбіню сваёй бяды, ездавы зразумеў, што ёсць у ім нешта мацнейшае за звычайную чалавечую смерць.

[21] tree

Пачуццё салдата паступова, але рашуча пачало браць верх, заглушыўшы ўсё іншае, асабістае, якое цяпер выявілася ў ім самым благім чынам.

s-121

bykau-aboznik-122

[22] tree

~~Усё настойлівей з’яўлялася жаданне дзейнічаць, яно хутка аформілася ў намер і стала непахісным.~~

s-122

bykau-aboznik-123

Усё настойлівей з’яўлялася жаданне дзейнічаць, яно хутка аформілася ў намер і стала непахісным.

[23] tree

І хоць вялікі быў яшчэ маральны боль, але на сэрцы ўжо палягчэла, і памалу пачало ўзнаўляцца ранейшае адчуванне злосці.

s-123

bykau-aboznik-124

[24] tree

~~Гэта вярнула сілы, і баец хутка ўзняўся, падхапіўшы вінтоўку.~~

s-124

bykau-aboznik-125

Гэта вярнула сілы, і баец хутка ўзняўся, падхапіўшы вінтоўку.

[25] tree

~~Дзіўна нават было, адкуль узялося ў Максіма гэтулькі энергіі і спрыту, калі ён пусціўся наўздагон ворагам.~~

s-125

bykau-aboznik-126

Дзіўна нават было, адкуль узялося ў Максіма гэтулькі энергіі і спрыту, калі ён пусціўся наўздагон ворагам.

[26] tree

Каржакаваты і нязграбны, ён шпаркім крокам сігаў па полі, то прыгінаючыся да зямлі, каб лепш бачыць наперадзе, то намагаючыся ступаць як мага хутчэй і цішэй.

s-126

bykau-aboznik-127

[27] tree

~~У гэтыя хвіліны ездавы ні аб чым не думаў і нічога не адчуваў, апрача ўпартага жадання дагнаць праціўніка.~~

s-127

bykau-aboznik-128

У гэтыя хвіліны ездавы ні аб чым не думаў і нічога не адчуваў, апрача ўпартага жадання дагнаць праціўніка.

[28] tree

Невядома, ці доўга ён гнаўся, як пашанцавала яму не збіцца з кірунку, але нарэшце ўбачыў Максім знаёмы сілуэт сваёй фурманкі з няпрошанымі седакамі на перадку.

s-128

bykau-aboznik-129

[29] tree

Тады ездавы, на колькі быў здольны, узброіўся хітрасцю і асцярогай, нячутна зайшоў збоку і на хаду прыблізіўся да ворагаў.

s-129

bykau-aboznik-130

[30] tree

~~Яго выстаўленая наперад вінтоўка амаль кранала бліжняга немца.~~

s-130

bykau-aboznik-131

Яго выстаўленая наперад вінтоўка амаль кранала бліжняга немца.

[31] tree

~~У грудзях моцна білася сэрца, здавалася, вось—вось гучна вырвецца сцятае дыханне і ўсё загіне.~~

s-131

bykau-aboznik-132

У грудзях моцна білася сэрца, здавалася, вось—вось гучна вырвецца сцятае дыханне і ўсё загіне.

[32] tree

~~Немаладыя ўжо сілы байца падыходзілі к канцу.~~

s-132

bykau-aboznik-133

Немаладыя ўжо сілы байца падыходзілі к канцу.

[33] tree

~~Грымотны стрэл рускай трохлінейкі аглушыў усіх — і ворагаў, і Максіма.~~

s-133

bykau-aboznik-134

Грымотны стрэл рускай трохлінейкі аглушыў усіх — і ворагаў, і Максіма.

[34] tree

Крайні немец неяк бясшумна знік пад фурманкай, а другога Максім, дранцвеючы ад жаху, з усяе апошняй сілы выцяў вінтоўкай па галаве.

s-134

bykau-aboznik-135

[35] tree

~~Далей усё пайшло з нейкім шалёным імпэтам.~~

s-135

bykau-aboznik-136

Далей усё пайшло з нейкім шалёным імпэтам.

[36] tree

~~Максім, падхапіўшы лейцы, вялікім паўколам завярнуў фурманку і дзікім, несваім голасам гікнуў на коней.~~

s-136

bykau-aboznik-137

Максім, падхапіўшы лейцы, вялікім паўколам завярнуў фурманку і дзікім, несваім голасам гікнуў на коней.

[37] tree

Ім, напэўна, перадалася ўзрушанасць гаспадара, бо без пугі і новых крыкаў яны так паімчаліся ў цемры, што Максім, паўмёртвы ад перажытага, з вялікім намаганнем трымаўся на возе, які цяжка кідаўся з боку ў бок, грукацеў і падскакваў.

s-137

bykau-aboznik-138

[38] tree

~~Баец зусім не ведаў, куды кіраваць, і ў выбары напрамку цалкам даверыўся коням.~~

s-138

bykau-aboznik-139

Баец зусім не ведаў, куды кіраваць, і ў выбары напрамку цалкам даверыўся коням.

[39] tree

І коні імчалі без супынку, наўскасяк мяжыстых палосак шархатлівай збажыны, па глухой мякаці бульбянішчаў, пераехалі неглыбокі высахлы раўчук, асакаватую балацявінку і, нарэшце, непадалёку ад змрочнага лесу выбіліся на нейкую дарогу.

s-139

bykau-aboznik-140

[40] tree

~~Максім тады спыніў фурманку, прыслухаўся і на поўныя грудзі ўдыхнуў пасвяжэлага падранак паветра.~~

s-140

bykau-aboznik-141

Максім тады спыніў фурманку, прыслухаўся і на поўныя грудзі ўдыхнуў пасвяжэлага падранак паветра.

[41] tree

У правым вуху, нібы парваная струна, тоненька звінела ад стрэлу, ва ўсім целе, схаладзелым ад ліпкага поту, з’явілася млявасць, як пасля цяжкай шматгадзіннай працы.

s-141

bykau-aboznik-142

[42] tree

~~Пачынаўся досвітак.~~

s-142

bykau-aboznik-143

Пачынаўся досвітак.

[43] tree

~~Змрок парадзеў, на ўсходзе святлела неба, гасячы зоры.~~

s-143

bykau-aboznik-144

Змрок парадзеў, на ўсходзе святлела неба, гасячы зоры.

[44] tree

~~Наперадзе ля лесу пачуліся галасы, іх адразу пазнаў Максім — то былі свае.~~

s-144

bykau-aboznik-145

Наперадзе ля лесу пачуліся галасы, іх адразу пазнаў Максім — то былі свае.

[45] tree

Толькі тады раптоўна неяк зразумеў ездавы, якой вялікай бяды пашанцавала яму пазбыцца ўначы і як пакутліва далася яму маленькая перамога.

s-145

bykau-aboznik-146

[46] tree

~~Ён парадаваўся яшчэ, што ўсе жахі тыя засталіся ззаду, і, хутка губляючы сілы, моцна захацеў спаць.~~

s-146

bykau-aboznik-147

Ён парадаваўся яшчэ, што ўсе жахі тыя засталіся ззаду, і, хутка губляючы сілы, моцна захацеў спаць.

[47] tree

Мабыць, упершыню так выразна адчуў чалавек, што шмат ужо год за плячыма, а за гэтую ноч прыбавілася яшчэ, — бадай, з дзесяць.

s-147

bykau-aboznik-148

Edit as list • Text view • Dependency trees