| s-1
| Í fyrstuni var orðið, og orðið var hjá Guði, og orðið var Guð. |
| s-2
| Hetta var í fyrstuni hjá Guði. |
| s-3
| Allir lutir eru vorðnir til við tí, og uttan tað varð einki til av tí, sum til er vorðið. |
| s-4
| Í tí var lív, og lívið var ljós menniskjunnar. |
| s-5
| Og ljósið skínur í myrkrinum, og myrkrið tók ikki við tí. |
| s-6
| Maður kom, sendur frá Guði, hann æt Jóhannes. |
| s-7
| Hesin kom til vitnisburðar, til tess at hann skuldi vitna um ljósið, fyri at allir skuldu trúgva við honum. |
| s-8
| Hann var ikki ljósið, men hann skuldi vitna um ljósið. |
| s-9
| Hitt sanna ljósið, sum upplýsir hvörja menniskju, var við at koma í heimin. |
| s-10
| Hann var í heiminum, og heimurin er vorðin til við honum, og heimurin kendi hann ikki. |
| s-11
| Hann kom til sítt egna, og hansara egnu tóku ikki ímóti honum. |
| s-12
| Men so mongum, sum tóku ímóti honum, teimum gav hann mátt til at verða Guðs börn, teimum, sum trúgva á navn hansara, sum ikki eru gitnir av blóði, ei heldur av holds vilja, ei heldur av mans vilja, men av Guði. |
| s-13
| Og orðið varð hold og tók búgv okkara millum, og vit skoðaðu dýrd hansara, dýrd, sum einborin sonur hevur frá faðir sínum, fulla av náði og sannleika. |
| s-14
| Jóhannes vitnar um hann og rópar og sigur: ' Hetta var hann, sum eg segði um: Tann, sum kemur aftan á meg, er komin undan mær; tí at hann var fyrr enn eg.' |
| s-15
| Tí at av fylling hansara hava vit allir fingið, og tað náði oman á náði; tí at lógin varð givin við Mósesi, náðin og sannleikin komu við Jesusi Kristi. |
| s-16
| Eingin hevur á nökrum sinni sæð Guð; hin einborni sonurin, sum er í fangi faðirsins, hann hevur kunngjört hann. |
| s-17
| Og hetta er vitnisburður Jóhannesar, tá ið Jödarnir sendu prestar og Levitar frá Jerúsalem til tess at spyrja hann: ' Hvör ert tú?' |
| s-18
| Og hann ásannaði og noktaði ikki, og hann ásannaði: ' Eg eri ikki Kristus.' |
| s-19
| Og teir spurdu hann: ' Hvat tá? |
| s-20
| Ert tú Elia?' |
| s-21
| Hann sigur: ' Ikki eri eg tað.' |
| s-22
| ' Ert tú profeturin?' |
| s-23
| Og hann svaraði: ' Nei.' |
| s-24
| Teir sögdu tá við hann: ' Hvör ert tú? |
| s-25
| fyri at vit kunnu geva teimum svar, sum hava sent okkum. |
| s-26
| Hvat sigur tú um teg sjálvan?' |
| s-27
| Hann segði: ' Eg eri rödd á einum, sum rópar í oyðimörkini: Gerið beinan veg Harrans, eins og Jesaja profetur hevur sagt.' |
| s-28
| Men teir, sum sendir vóru, vóru úr flokki Farisearanna. |
| s-29
| Og teir spurdu hann og sögdu við hann: ' Hví doypir tú tá, um tú ikki ert Kristus, ei heldur Elia, ei heldur profeturin?' |
| s-30
| Jóhannes svaraði teimum og segði: ' Eg doypi við vatni; mitt ímillum tykkara stendur hann, sum tit ikki kenna, hann sum kemur aftan á meg, sum eg ikki eri verdur at loysa tveingirnar hjá.' |
| s-31
| Hetta hendi í Betániu, hinumegin Jórdan, har sum Jóhannes doypti. |
| s-32
| Dagin eftir sær hann Jesus koma til sín og sigur: ' Sí, Guðs lambið, sum ber synd heimsins! |
| s-33
| Hann er tann, sum eg segði um: Aftan á meg kemur maður, sum hevur verið undan mær; tí at hann var fyrr enn eg. |
| s-34
| Og eg kendi hann ikki; men fyri at hann skuldi verða opinberaður fyri Ísrael, tí eri eg komin og doypi við vatni.' |
| s-35
| Og Jóhannes vitnaði og segði: ' Eg sá andan stíga niður av himni í dúgvu líki, og hann varð verandi yvir honum. |
| s-36
| Og eg kendi hann ikki; men tann, sum sendi meg at doypa við vatni, hann segði við meg: ' Hann, sum tú sært andan stíga niður yvir og verða verandi yvir, hann er tann, sum doypir við heilagum anda.' |
| s-37
| Og eg havi sæð tað og havi vitnað, at hesin er sonur Guðs.' |
| s-38
| Dagin eftir stóð Jóhannes har aftur og tveir av lærusveinum hansara. |
| s-39
| Og í tí hann hugdi at Jesusi, sum kom gangandi, sigur hann: ' Sí, Guðslambið!' |
| s-40
| Og teir tveir lærusveinarnir hoyrdu hann siga hetta, og teir fóru aftan á Jesus. |
| s-41
| Men Jesus vendi sær á, og tá ið hann sá teir koma aftan á seg, sigur hann við teir: ' Hvörjum leita tit eftir?' |
| s-42
| Men teir sögdu við hann: ' Rabbi sum útlagt merkir: meistari, hvar býrt tú?' |
| s-43
| Hann sigur við teir: ' Komið og síggið!' |
| s-44
| Teir komu og sóu, hvar hann búði, og teir vórðu verandi hjá honum tann dagin; tað var um tíggjunda tíma. |
| s-45
| Andrias, bróðir Símun Pæturs, var annar av teimum báðum, sum hövdu hoyrt hetta av Jóhannesi og hövdu fylgt honum. |
| s-46
| Hann finnur fyrst bróður sín, Símun, og sigur við hann: ' Vit hava funnið Messias' sum er tað sama sum Kristus; tað er: salvaður. |
| s-47
| Og hann fördi hann til Jesus. |
| s-48
| Men Jesus hugdi upp á hann og segði: ' Tú ert Símun, sonur Jónasar, tú skalt verða kallaður Kefas sum er útlagt: Petros; tað er: klettur. |
| s-49
| Dagin eftir ætlaði hann at fara avstað til Galileu, og hann finnur Filippus; og Jesus sigur við hann: ' Fylg mær!' |
| s-50
| Men Filippus var úr Betsajdu, bygd teirra Andriasar og Pæturs. |
| s-51
| Filippus finnur Natanael og sigur við hann: ' Vit hava funnið tann, sum Móses í lógini og profetarnir hava skrivað um, Jesus, son Jósefs úr Nasaret.' |
| s-52
| Og Natanael segði við hann: ' Kann nakað gott vera úr Nasaret?' |
| s-53
| Filippus sigur við hann: ' Kom og síggj!' |
| s-54
| Jesus sá Natanael koma til sín, og hann sigur um hann: ' Sí, har er av sonnum Ísraelitur, sum ikki svik eru í!' |
| s-55
| Natanael sigur við hann: ' Hvaðan kennir tú meg?' |
| s-56
| Jesus svaraði og segði við hann: ' Áðrenn Filippus rópaði teg, sá eg teg, har sum tú vart undir fikutræinum.' |
| s-57
| Natanael svaraði honum: ' Rabbi, tú ert sonur Guðs, tú ert kongur Ísraels!' |
| s-58
| Jesus svaraði og segði við hann: ' Trýrt tú, tí at eg segði tær, at eg sá teg undir fikutræinum? |
| s-59
| Tú skalt síggja tað, sum störri er enn hetta.' |
| s-60
| Og hann segði við hann: ' Sanniliga, sanniliga sigi eg tykkum: Tit skulu síggja himmalin opnan, og einglar Guðs stíga upp og stíga niður yvir menniskjusonin.' |
| s-61
| Og triðja dagin varð hildið brúdleyp í Kána í Galileu, og móðir Jesu var har. |
| s-62
| Men eisini Jesus varð boðin í brúdleypið og lærusveinar hansara. |
| s-63
| Og tá ið har treyt vín, sigur móðir Jesu við hann: ' Tey hava einki vín.' |
| s-64
| Og Jesus sigur við hana: ' Kvinna, hvat vilt tú mær? |
| s-65
| Enn er ikki mín tími komin.' |
| s-66
| Móðir hansara sigur við tænararnar: ' Hvat hann so sigur við tykkum, tað skulu tit gera.' |
| s-67
| Men har vóru sett seks vatnsker av steini eftir reinsanarsiði hjá Jödum, og tók hvört teirra tvær ella tríggjar kannur. |
| s-68
| Jesus sigur við teir: ' Fyllið vatnskerini við vatni!' |
| s-69
| Og teir fyltu tey á tremur. |
| s-70
| Og hann sigur við teir: ' Oysið nú upp og berið hövuðskokkinum!' |
| s-71
| Og teir bóru honum. |
| s-72
| Men tá ið hövuðskokkurin smakkaði á vatnið, sum var vorðið vín, og ikki visti, hvaðan tað var, men tænararnir, sum hövdu oyst vatnið upp, vistu tað kallar hövuðskokkurin á brúðgómin og sigur við hann: ' Hvör maður setir fyrst hitt góða vínið fram, og tá ið teir eru vorðnir druknir, hitt ringara; tú hevur goymt hitt góða vínið líka til nú.' |
| s-73
| Hesa byrjan av teknum sínum gjördi Jesus í Kána í Galileu og opinberaði dýrd sína, og lærusveinar hansara trúðu á hann. |
| s-74
| Eftir hetta fór hann oman til Kapernaum, hann sjálvur og móðir hansara og bröður hansara og lærusveinar hansara, og tey vóru har ikki mangar dagar. |
| s-75
| Og páskir hjá Jödum vóru nær, og Jesus fór niðan til Jerúsalem. |
| s-76
| Og hann hitti teir sitandi í halgidóminum, sum seldu neyt og seyð og dúgvur, og peningavekslararnar. |
| s-77
| Og hann gjördi sær ein koyril av reipum og rak teir allar út úr halgidóminum, bæði seyðin og neytini, og hann spjaddi smápengarnar hjá vekslarunum útum og koyrdi borð teirra um koll. |
| s-78
| Og við dúgvuseljararnar segði hann: ' Takið hetta burtur hiðani; gerið ikki hús faðirs míns til krambúð!' |
| s-79
| Lærusveinum hansara rann í huga, at skrivað stendur: ' Vandni um hús títt skal eta meg upp.' |
| s-80
| Tá tóku Jödarnir til orða og sögdu við hann: ' Hvat tekin sýnir tú okkum, eftir sum tú gert hetta?' |
| s-81
| Jesus svaraði og segði við teir: ' Brótið niður hetta templið, og eftir trimum dögum skal eg reisa tað.' |
| s-82
| Tá sögdu Jödarnir: ' Í seks og fjöruti ár hevur hetta templið staðið í gerð, og tú vilt reisa tað eftir trimum dögum!' |
| s-83
| Men hann talaði um tempul likams síns. |
| s-84
| Tá ið hann tí var upprisin frá deyðum, mintust lærusveinar hansara til, at hann hevði sagt hetta; og teir trúðu skriftini og tí orði, sum Jesus hevði sagt. |
| s-85
| Men tá ið hann var í Jerúsalem á páskum, um hátíðina, trúðu mangir á navn hansara, tá ið teir sóu tekin hansara, sum hann gjördi. |
| s-86
| Men Jesus sjálvur leit seg ikki til teirra, við tað at hann kendi allar, og honum ikki törvaði, at nakar vitnaði um menniskjuna; tí at hann visti sjálvur, hvat ið var í menniskjuni. |
| s-87
| Men har var maður av Farisearunum, at navni nevndur Nikodemus, ein ráðharri hjá Jödum. |
| s-88
| Hesin kom til hansara á nátt og segði við hann: ' Rabbi, vit vita, at tú ert lærari, komin frá Guði; tí at eingin kann gera hesi tekin, sum tú gert, uttan Guð er við honum.' |
| s-89
| Jesus svaraði og segði við hann: ' Sanniliga, sanniliga sigi eg tær: Eingin kann síggja Guðs ríki, uttan hann verður föddur av nýggjum.' |
| s-90
| Nikodemus sigur við hann: ' Hvussu kann nakar verða föddur, tá ið hann er vorðin gamal? |
| s-91
| Man hann aðra ferð kunna koma inn í lívið á móður síni og verða föddur?' |
| s-92
| Jesus svaraði: ' Sanniliga, sanniliga sigi eg tær: Eingin kann koma inn í Guðs ríki, uttan hann verður föddur av vatni og anda. |
| s-93
| Tað, sum er fött av holdinum, er hold, og tað, sum er fött av andanum, er andi. |
| s-94
| Undrast ikki um, at eg segði við teg: Tit mega verða född av nýggjum. |
| s-95
| Vindurin blæsur, hvar sum hann vil, og tú hoyrir dunið av honum; men tú veitst ikki, hvaðan hann kemur, og hvar hann fer; soleiðis er tað við einum og hvörjum, sum er föddur av andanum.' |
| s-96
| Nikodemus svaraði og segði við hann: ' Hvussu kann hetta bera til?' |
| s-97
| Jesus svaraði og segði við hann: ' Tú ert lærari í Ísrael, og veitst ikki hetta! |
| s-98
| Sanniliga, sanniliga sigi eg tær: Vit tala tað, sum vit vita, og vitna um tað, sum vit hava sæð; og vitnisburði okkara taka tit ikki ímót. |
| s-99
| Tá ið eg sigi tykkum hinar jarðisku lutirnar, og tit trúgva ikki, hvussu skulu tit tá trúgva, tá ið eg sigi tykkum hinar himmalsku? |
| s-100
| Og eingin er farin upp til himmalin, uttan tann, sum fór niður av himlinum, menniskjusonurin, sum er í himlinum. |